مقــدمـه

اونتاریو پیشتاز ایمنی جاده‌ در کانادا و آمریکای شمالی است. وزارت راه‌وترابری گستره‌ای از روش‌ها را برای حفظ این موقعیت و بهبود همه‌ی رانندگان معرفی کرده است.
اکثر تصادفات به‌دلیل خطا یا رفتار راننده، مانند دنباله‌روی خیلی نزدیک، سرعت بالا، اشتباه در دادن حق تقدم، گردش‌های نامناسب، عبور از چراغ‌های قرمز و تغییر باند مداوم، اتفاق می‌افتند. همچنین رانندگانی نیز وجود دارند که عمداً زندگی بقیه را با رفتارهای بی‌پروا به خطر می‌اندازند. آمارها نشان می‌دهند که رانندگان تازه‌کار به احتمال بسیار بالاتری نسبت ‌به رانندگان خبره در تصادفات جدی و مرگ‌ومیرها درگیر می‌شوند.
پویش‌های استانی استفاده‌ی صحیح از کمربند و صندلی‌ کودک را بهبود داده است و با اطلاع‌رسانی به مردم درباره‌ی رانندگی و مصرف الکل و رانندگی پرخاشگرانه، درحال ایجاد تفاوت‌اند. سیستم دریافت تدریجی گواهینامه‌ی اونتاریو (GLS) که به رانندگان جدید اجازه‌ی کسب مهارت و تجربه در محیط‌های کم‌خطر را می‌دهد، به پرورش رانندگان بهتر و ایمن‌تر نیز کمک می‌کند.
این کتابچه‌ی راهنما اطلاعات پایه‌ای را که رانندگان جدید برای رانندگی در اونتاریو به آن نیاز دارند ارائه می‌دهد: قوانین جاده، عادات رانندگی ایمن و چگونگی گرفتن گواهینامه برای رانندگی یک خودرو، ون یا کامیون کوچک. وزارت همچنین توصیه می‌کند که همه‌ی رانندگان با گذراندن دوره‌ی پیشرفته از مزایای آن بهره‌مند شوند.
در حین خواندن، یادتان باشد که این کتابچه فقط یک راهنماست. برای مطالعه‌ی توضیحات رسمی قوانین، به قانون ترافیک بزرگراه اونتاریو و مقررات آن مراجعه کنید. برای آگاهی از چگونگی گرفتن گواهینامه‌ی رانندگی برای انواع دیگر وسایل نقلیه در بخش دوی این کتابچه، کتابچه‌ی راهنمای رسمی MTO برای موتورسیکلت، کتابچه‌ی راهنمای رسمی MTO برای کامیون، کتابچه‌ی راهنمای رسمی MTO برای اتوبوس و کتابچه‌ی راهنمای رسمی MTO برای ترمز بادی در دسترس شماست.

فصل ۱: گرفتن گواهینامه‌ی رانندگی

صرف‌نظر از اینکه راننده‌ی جدید، مسافر یا ساکن جدید اونتاریو هستید، این بخش به شما می‌گوید که برای رانندگی در اونتاریو چه گواهینامه‌ای باید داشته باشید و چطور آن را به‌دست آورید.
اگر برای اولین گواهینامه‌ی خود درخواست می‌دهید، این بخش برای شما سیستم گواهینامه‌ی تدریجی، چگونگی درخواست برای گواهینامه، آزمون‌هایی که باید قبول شوید و حق رانندگی در هر سطح گواهینامه را توضیح می‌دهد.

الزامات رانندگی در اونتاریو

ساکنین اونتاریو برای گرفتن گواهینامه‌ی معتبر رانندگی اونتاریو و رانندگی در این استان باید حداقل ۱۶ سال سن داشته باشند.
مسافرین اونتاریو که طی اقامت در اونتاریو می‌خواهند رانندگی کنند باید حداقل ۱۶ سال سن و گواهینامه‌ی رانندگی معتبری از استان، ایالت یا کشور خود داشته باشند. اگر قصد اقامت بیش از سه ماه در اونتاریو را دارید، باید از کشور خود مجوز رانندگان بین‌المللی را بگیرید.
ساکنین جدید اونتاریو با گواهینامه‌ی رانندگی معتبر از استان، ایالت یا کشور دیگر، می‌توانند پس از گذشت ۶۰ روز از نقل مکان به اونتاریو از آن استفاده کنند.
اگر به ساکن دائم اونتاریو تبدیل شوید، باید گواهینامه‌ی رانندگی اونتاریو را بگیرید.

جدول طبقه‌بندی گواهینامه‌های رانندگی

کلاس A

اجازه‌ی رانندگی با هر نوع ترکیب کشنده-تریلر را دارد و می‌تواند در کلاس D و G نیز رانندگی کند.

کلاس B

اجازه‌ی رانندگی با هر نوع اتوبوس برای اهداف مدرسه‌ای را دارد و می‌تواند در کلاس‌های C، D، E، F و G نیز رانندگی کند.

کلاس C

اجازه‌ی رانندگی با هر نوع اتوبوس معمولی را دارد و می‌تواند با هر وسیله‌ی نقلیه‌ای در کلاس D، F و G رانندگی کند.

کلاس D

اجازه‌ی رانندگی با وسیله‌ی نقلیه‌ی موتوری با وزن خالص یا وزن خالص تأییدشده‌ی بیش از ۱۱۰۰۰ کیلوگرم را دارد یا هر نوع کامیون یا ترکیبی که وسیله‌ی نقلیه‌ای با کمتر از ۴۶۰۰ کیلوگرم وزن را می‌کشد. همچنین می‌تواند در کلاس G رانندگی کند.

کلاس E

اجازه‌ی رانندگی برای حمل‌ونقل هرگونه اتوبوس مدرسه با حداکثر ظرفیت سرنشین ۲۴ نفر را دارد و می‌تواند در کلاس F و G رانندگی کند.

کلاس F

اجازه‌ی رانندگی با هر اتوبوس معمولی، با ظرفیت سرنشین ۲۴ نفر، همچنین آمبولانس را دارد و می‌تواند در کلاس G رانندگی کند.

کلاس G

اجازه‌ی رانندگی با این وسایل نقلیه را دارند: هر خودرو، ون یا کامیون سبک یا ترکیب وسایل نقلیه و وسایل نقلیه‌ی یدک‌کشی‌شده تا ۱۱۰۰۰ کیلوگرم، به‌شرطی که کشنده سنگین‌تر از ۴۶۰۰ کیلوگرم نباشد. وانتی که یک خانه‌ی سیار با وزنی بیش از ۴۶۰۰ کیلوگرم را می‌کشد، اما ترکیب کشنده و تریلر از ۱۱۰۰۰ کیلوگرم بیشتر نمی‌شود نیز در کلاس وسایل نقلیه‌ی G قرار می‌گیرد.

کلاس G1

سطح اول گرفتن تدریجی گواهینامه. دارندگان می‌توانند وسایل نقلیه‌ی کلاس G را با همراهی راننده‌ی دارای گواهینامه کامل با حداقل چهار سال سابقه برانند. تحت شرایط خاصی این اتفاق امکان‌پذیر است.

کلاس G2

سطح دوم گرفتن تدریجی گواهینامه. دارندگان می‌توانند وسایل نقلیه‌ی کلاس G را بدون همراهی راننده‌ی باتجربه برانند؛ ولی تحت اعمال شرایط خاص هستند.

کلاس M

اجازه‌ی رانندگی با هر نوع موتورسیکلت، شامل موتورسیکلت سه‌چرخ، موتورسیکلت‌های سرعت محدود (اسکوترهای موتوری) و دوچرخه‌های کمک‌موتوری (موتورهای کم‌قدرت) را دارند. دارندگان می‌توانند همچنین در کلاس G تحت شرایطی برای دارندگان گواهینامه‌ی G1 نیز رانندگی کنند.

کلاس ۱M

سطح اول کسب تدریجی گواهینامه برای موتورسیکلت‌ها، شامل موتورسیکلت‌های سه‌چرخ، موتورسیکلت‌های سرعت محدود (اسکوترهای موتوری) و دوچرخه‌های کمک‌موتوری (موتور کم‌قدرت) می‌شوند. دارندگان این سطح تحت شرایط مشخص می‌توانند در این کلاس رانندگی کنند.

کلاس ۲M

سطح دوم کسب تدریجی گواهینامه‌ی موتورسیکلت، شامل موتورسیکلت‌های سه‌چرخ، موتورسیکلت‌های سرعت محدود (اسکوترهای موتوری) و دوچرخه‌های کمک‌موتوری (موتور کم‌قدرت) است. دارندگان می‌توانند موتورسیکلت‌ را فقط با درصد الکل صفر برانند. دارندگان همچنین، تحت شرایطی که برای دارندگان گواهینامه‌ی کلاس G1 اعمال می‌شود، می‌توانند وسایل نقلیه‌ی کلاس G را نیز برانند.

کلاس M با شرایط L

دارندگان فقط می‌توانند موتورسیکلت با سرعت محدود یا موتور کم‌قدرت را برانند.

کلاس ۲M با شرایط L

دارندگان فقط می‌توانند موتورسیکلت‌های سرعت محدود یا موتور کم‌قدرت را برانند.

کلاس M با شرایط M

دارندگان فقط می‌توانند موتورسیکلت‌های سه‌چرخ را برانند.

کلاس ۲M با شرایط M

دارندگان فقط می‌توانند موتورسیکلت‌های سه‌چرخ را برانند.

توجه

برای رانندگی با هر وسیله‌ی نقلیه‌ی موتوری مجهز به ترمز بادی، به ضمیمه‌ی ترمزهای بادی Z روی گواهینامه‌ی رانندگی نیاز است.

چه نوع گواهینامه‌ای؟

در اونتاریو، دوازده نوع کلاس مختلف رانندگی وجود دارد. هرکدام به شما صلاحیت رانندگی با یک نوع وسیله‌ی متفاوت را می‌دهد. کلاس گواهینامه‌ی شما باید با وسیله‌ی نقلیه‌ای که می‌رانید هم‌خوانی داشته باشد. برای رانندگی با خودرو، ون یا کامیون سبک به گواهینامه‌ی کلاس G نیاز دارید. پیش از گرفتن گواهینامه برای رانندگی با هر نوع وسیله‌ی نقلیه‌ی دیگر، باید ابتدا گواهینامه‌ی کلاس G را دریافت کرده باشید. تنها استثناء موتورسیکلت‌ها هستند. می‌توانید بدون گرفتن گواهینامه‌ی کلاس G، گواهینامه‌ی موتور (کلاس M) را بگیرید. جدول طبقه‌بندی گواهینامه‌ی رانندگی به شما نشان می‌دهد که برای راندن هر نوع وسیله‌ی نقلیه به چه کلاس گواهینامه‌ای نیاز دارید.
برای آگاهی درباره‌ی آزمون‌های آیین‌نامه و شهری باید گواهینامه کلاس M موتورسیکلت را بگیرید و کتابچه‌ی راهنمای رسمی MTO برای موتورسیکلت را مطالعه کنید. اطلاعات دیگر گواهینامه‌ها، کلاس‌های A، B، C، D، E و F، را می‌توانید در کتابچه‌ی راهنمای رسمی MTO برای کامیون و کتابچه‌ی راهنمای رسمی MTO برای اتوبوس پیدا کنید. اگر می‌خواهید وسیله‌ی نقلیه‌ی مجهز به ترمز بادی را برانید، کتابچه‌ی راهنمای رسمی MTO برای ترمز بادی، چگونگی کسب صلاحیت را به شما می‌گوید.
برخی وسایل نقلیه‌ی تفریحی دارای الزامات گواهینامه‌ای مخصوص‌اند. اگر برنامه‌ی رانندگی با وسیله‌ی نقلیه‌ی خارج جاده یا اسنوموبیل را دارید، بخش وسایل نقلیه‌ی خارج جاده را در این کتابچه مطالعه کنید.
برای دوچرخه‌سواری در اونتاریو به گواهینامه نیاز ندارید؛ با این حال دوچرخه‌ها در قانون ترافیک بزرگراه‌ها وسیله‌ی نقلیه محسوب شده‌اند و دوچرخه‌سواران حق و مسئولیت‌های مشابه دیگر رانندگان وسایل نقلیه تحت این قانون را دارند. اطلاعات دوچرخه‌سواری‌ ایمن را می‌توان در مهارت‌های دوچرخه‌سواری و راهنمای دورچرخه‌سواران جوان چاپ‌شده توسط وزارت راه‌‌وترابری یافت.

کسب تدریجی گواهینامه

رانندگان جدیدی که برای اولین گواهینامه‌ی موتورسیکلت یا خودرو درخواست می‌دهند به سیستم گواهینامه‌ی تدریجی اونتاریو وارد می‌شوند. گواهینامه‌ی تدریجی به رانندگان جدید به‌ تدریج اجازه‌ی کسب تجربه و مهارت‌های رانندگی را می‌دهد. فرایند کسب گواهینامه‌ی دومرحله‌ای حداقل به بیست ماه زمان برای تکمیل‌شدن نیاز دارد.
برای درخواست گرفتن گواهینامه، باید حداقل ۱۶ سال سن داشته باشید، در آزمایش بینایی‌سنجی قبول شده باشید و آزمون آیین‌نامه‌ی قوانین جاده و نشانه‌های ترافیکی را گذرانده باشید. پس از اینکه در این آزمون‌ها قبول شدید، به سطح یک وارد می‌شوید و گواهینامه‌ی کلاس G1 را دریافت می‌کنید.
برای گرفتن گواهینامه‌ی کامل باید در دو آزمون آیین‌نامه قبول شوید. قبول‌شدن در اولین آزمون شهری به شما اجازه‌ی رفتن به سطح دو (کلاس G2) را می‌دهد، آزمون دوم اجازه‌ی رانندگی کلاس G کامل را به شما می‌دهد.

درخواست گواهینامه

برای درخواست گواهینامه، باید مدرک شناسایی قانونی، تاریخ تولید (نشان‌دهنده‌ی روز، ماه و سال تولید) و امضا ارائه دهید. مدارک باید اصل و معتبر باشند. فتوکپی و مدارک بدون تاریخ معتبر قابل‌قبول نیستند.
مدارک را به مرکز آزمون رانندگی یا مرکز سفر‌ (مرکز آزمون رانندگی موقتی که مرکز منطقه‌ای ندارد) بیاورید. برای فهمیدن موقعیت نزدیک‌ترین مرکز آزمون و اینکه آیا باز است، از قبل تماس بگیرید. می‌توانید در اینترنت به آدرس www.drivetest.ca آن را بیابید.
هنگام درخواست باید هزینه‌ی آن را پرداخت کنید. این هزینه شامل هزینه‌ی آزمون آیین‌نامه، اولین آزمون شهری و هزینه‌ی گواهینامه‌ی پنج ساله می‌شود. هزینه‌های بیشتری برای دومین آزمون شهری و هر آزمون دیگری که ممکن است نیاز به شرکت در آن داشته باشید، وجود دارد. برای گرفتن وقت آزمون شهری، باید هزینه را اول پرداخت کنید.
وقتی درخواست دادید، از شما سؤالاتی در مورد سلامتی‌تان پرسیده خواهد شد. افراد با شرایط فیزیکی یا ذهنی خاص به ‌دلایل ایمنی اجازه‌ی رانندگی ندارند. اگر شرایط فیزیکی و روانی شما به‌گونه‌ای باشد که گواهینامه به شما تعلق نگیرد، هنگام درخواست‌دادن به شما گفته خواهد شد.
پس از اینکه گواهینامه گرفتید، باید هرگونه تغییر در شرایط پزشکی خود را که ممکن است روی توانایی شما در رانندگی اثر بگذارد گزارش کنید. طبق قانون، پزشکان و عینک‌سازان باید نام و آدرس افراد بالای ۱۶ سالی که شرایطشان برای رانندگی ناامن است گزارش دهند.
برای آگاهی بیشتر درباره‌ی درخواست گواهینامه، وبسایت وزارت راه‌وترابری به آدرس www.mt.gv.n.ca را بررسی کنید.

مدارک شناسایی

هرکدام از مدارک پایین می‌تواند برای تکمیل موارد موردنیاز نام قانونی، تاریخ کامل تولد و امضا مورد استفاده قرار گیرند:

• پاسپورت (کانادایی یا خارجی)
• کارت شهروندی کانادا با عکس
• مدارک مهاجرت دائم
• کارت اقامت دائم (PRC)
• مدارک سفر به کانادا (از ۱۰۰۰)
• تأییدیه‌ی اقامت دائم (از IMM 5292)
• مدارک مهاجرت موقت
• مجوز دانشجویی (IMM 1442)
• مجوز کاری (IMM 1442)
• مدارک سفر (IMM 1442)
• مجوز سکونت موقت (IMM 1442)
• گزارشات متعاقب به قانون مهاجرت (IMM 1442 به‌همراه عکس)

مدارک اضافی

اگر مدارک ارائه‌شده از فهرست قبلی، نام قانونی، تاریخ تولد کامل (روز، ماه، سال) یا امضا را نشان ندهد، به مدارک اضافی نیاز است. مدارک اضافی باید اثبات نبود اطلاعات یا اطلاعات ناقص را فراهم کند.
مدارک زیر تأییدیه‌ی قابل‌قبولی برای تاریخ تولد و نام قانونی‌اند:

• گواهی تولد کانادایی یا آمریکایی
• مدارک زیر تأيیدیه‌ی قابل‌قبولی برای امضا هستند:
• گواهینامه‌ی رانندگی (فقط از کانادا و آمریکا)
• کارت شناسایی با امضا (صادره از استان/ قلمروی کانادایی یا ایالت آمریکایی)
• گواهی کانادایی وضعیت بومی
• کارت دانشجویی اونتاریو با امضا
• کارت سلامت اونتاریو با امضای درخواست‌دهنده. (مشتریان ممکن است برای تأییدیه‌ی امضا، کارت سلامت دریافت کنند. کارت سلامت یا شماره‌ی سلامت ثبت یا فتوکپی نخواهد شد.)

مدرک نام قانونی

اگر مدارک اضافی ارائه‌شده برای تأیید تاریخ تولد یا امضا نام قانونی را نشان ندهند (مثلاً نام تغییر کرده یا در یک یا دو عدد از مدارک متفاوت است)، از درخواست‌دهنده می‌خواهند که مدرک نام قانونی اضافی ارائه دهد. مدارک اضافی پایین برای اثبات نام قانونی موردقبول‌اند:

• گواهی ازدواج (کانادایی یا خارجی، صادرشده توسط دولت)
• مدرک تغییر نام
• رأی دادگاه برای سرپرستی، تغییر نام یا طلاق (باید نام قانونی، تاریخ تولد و مهر دادگاه را در خود داشته باشد.)

برای تأیید تاریخ کامل تولد، در مواقعی که هیچ تاریخی در دسترس نیست یا فقط بخشی از آن در دسترس است:

• استشهادنامه‌ دلایل عدم وجود تاریخ تولد را با مدرک ارائه می‌دهد. برای اطلاعات بیشتر لطفاً با خدمات اونتاریو با شماره‌ی ۴۱۶-۲۳۵-۲۹۹۹ یا خط بدون هزینه با شماره‌ی ۱-۸۰۰-۳۷۸-۳۴۴۵ (در سراسر کانادا) تماس بگیرید.

توجه

کارت شناسایی مستقیم از والدین یا قیّم قابل‌قبول نیست. درخواست‌دهنده باید مدرک قابل‌قبول با امضای خود را تحویل دهد.

اظهارنامه‌ی ضامن

اگر درخواست‌دهنده نتواند یکی از مدارک بالا برای تأیید امضا را ارائه دهد، می‌تواند اظهارنامه‌ی کامل و اصلی از یک ضامن را برای گواهی امضای خود ارائه دهد. درخواست‌دهندگان باید ابتدا مطمئن شوند هیچ مدرک امضای دیگری از فهرست مدارک شناسایی پیشین در دسترس نیست. برای گرفتن فرم ضامن:

• فرم اظهارنامه‌ی ضامن را از وبسایت وزارت راه‌وترابری یا از وبسایت آزمون رانندگی دانلود کنید، یا
• یا در مرکز آزمون رانندگی درخواست کپی فرم را بدهید.

‌ملزومات گواهینامه‌ی تدریجی

این‌ها قوانینی‌اند که باید در هر سطح پیروی کنید:

• سطح اول (کلاس G1)
• آزمون آییننامه G1؛ چک‌لیست
• آزمون خروج G1؛ چک‌لیست
• سطح دو (کلاس G2)
• آزمونهای شهری
• آزمون خروج G2؛ چک‌لیست

سطح اول (کلاس G1)

سطح یک دوازده ماه طول می‌کشد. وزارت راه‌وترابری به همه‌ی رانندگان جدید پیشنهاد می‌دهد برای کمک به یادگیری مهارت‌ها و دانش مناسب رانندگی در کلاس‌های موردتأیید آموزش رانندگی شرکت کنند. باید به‌ محض رسیدن به سطح یک رانندگی، آموزش‌ها را شروع کنید تا بتوانید تا حد ممکن تجربه‌ی رانندگی کسب کنید. اگر در یک دوره‌ی تأییدشده قبول شوید، می‌توانید سطح یک را در هشت ماه تمام کنید. با این حال در سطح یک، این قوانین اعمال می‌شوند:

• اگر الکل مصرف کرده‌اید، نباید رانندگی کنید. درصد الکل خون شما باید صفر باشد.
• نباید به ‌تنهایی رانندگی کنید؛ یک راننده‌ی همراه باید روی صندلی مسافر جلو بنشیند. او تنها کسی است که می‌تواند حین رانندگی در صندلی جلو کنار شما باشد. راننده‌ی همراه باید گواهینامه‌ی معتبر کلاس G (یا بالاتر) داشته باشد، حداقل چهار سال تجربه‌ی رانندگی داشته باشد و سطح الکل خونی‌اش هنگام همراهی با شما کمتر از ۰.۵ درصد باشد. زمان سپری‌شده در سطح G2، تا وقتی که گواهینامه‎ی G2 معتبر باشد (تعلیق نشده باشد)، در تجربه‌ی چهارساله‌ی راننده‌ی همراه در نظر گرفته می‌شود. گواهینامه‌ی راننده‌ی همراه می‌تواند موارد اصلاحی داشته باشد، اما نباید تعلیق شده باشد.
• همه‌ی اشخاص داخل خودرو باید کمربند سالم داشته باشند.
• نباید در بزرگراه‌های سری ۴۰۰ با تابلوی سرعت بالاتر از ۸۰ کیلومتر بر ساعت رانندگی کند. همچنین، نباید در برخی جاده‌های مشخص با سرعت بالا، مانند مسیر «کویین‌ الیزابت»، مسیر «دان ‌ولی» و بزرگراه «گاردینر» در ناحیه‌ی تورنتوی بزرگ، مسیر بزرگراه «رو» در ویندزور و در مسیر «کونیستوگا» در کیچنر-واترلوو رانندگی کنید. با این حال، اگر راننده‌ی همراه شما مدرس رانندگی است، می‌توانید در هر جاده‌ای رانندگی کنید.
• نباید بین نیمه‌شب و ۵ صبح رانندگی کنید.

باید در آزمون شهری مهارت‌های رانندگی قبول شوید تا به سطح دو بروید. در این زمان، گواهینامه‌ی کلاس G2 به شما داده خواهد شد.

آزمون آیین‌نامه‌ی G1؛ چک لیست

پیش از شرکت در آزمون آیین‌نامه‌ی G1، حتماً کتابچه‌ی راهنمای رانندگی رسمی MTO را مطالعه کنید.

موارد زیر را برای آزمون به‌همراه بیاورید:

• دو برگه‌ی شناسایی
• پول برای هزینه‌های آزمون؛ نقد، کارت اعتباری
• لنز یا عینک طبی (اگر برای رانندگی به آن نیاز دارید)

آزمون خروج از G1؛ چک لیست

پیش از شرکت در آزمون خروج از G1، حتماً کتابچه‌ی راهنمای رانندگی رسمی MTO را مطالعه کنید.

موارد زیر را برای آزمون به‌همراه داشته باشید:

• وسیله‌ی نقلیه در شرایط عملکردی مناسب
• پول برای هزینه‌های آزمون (اگر مورد نیاز است)
• عینک یا لنز طبی (اگر برای رانندگی به آن نیاز دارید)
• سی دقیقه قبل از قرار شروع آزمون شهری در محل حضور داشته باشید.

سطح دو (کلاس G2)

سطح دو حداقل دوازده ماه طول می‌کشد. در این سطح، به دلیل مهارت‌های رانندگی‌ای که کسب کرده‌اید، امتیازات رانندگی بیشتری دارید.

در سطح دو:

• اگر الکل مصرف کرده‌اید، نباید رانندگی کنید. سطح الکل خون شما باید صفر باشد.
• همه‌ی سرنشینان خودرو باید کمربند سالم داشته باشند.
• علاوه‌بر این، محدودیت‌های زیر بین ساعات نیمه‌شب و ۵ صبح برای رانندگان G2 با سن ۱۹ سال و کمتر اعمال می‌شود.
• در شش ماه اول پس از گرفتن گواهینامه‌ی G2، اجازه‌ی حمل فقط یک مسافر با سن ۱۹ سال یا کمتر دارید.
• پس از گذشت شش ماه از صدور گواهینامه‌ی G2 و تا وقتی که گواهینامه‌ی کامل G بگیرید یا ۲۰ ساله شوید، اجازه حمل سه مسافر با سن ۱۹ سال یا کمتر را خواهید داشت.

استثنائات: محدویت‌های مسافران رانندگان G2، برای افراد ۱۹ ساله و کمتر، در صورتی‌که راننده‌ای با گواهینامه‌ی کامل در صندلی مسافر جلو همراهتان باشد، یا سرنشینان اعضای اصلی خانواده‌ی شما باشند (قیّم یا کسانی که با شما ارتباط خونی، ازدواجی، سرپرستی یا رابطه‌ی تحت‌ قانون دارند) اعمال نمی‌‌شود.

پس از دوازده ماه در سطح دو، برای آنکه واجد شرایط دریافت گواهینامه با حقوق کامل شوید، می‌توانید آزمون شهری بدهید. برای گرفتن گواهینامه‌ی G با حقوق کامل باید در این آزمون قبول شوید.

توجه

امروزه تحت قانون همه‌ی رانندگان جوان ۲۱ ساله و کوچک‌تر، صرف‌نظر از کلاس گواهینامه، باید درصد الکل خونشان برابر صفر باشد.

توجه

گواهینامه‌ی کلاس M محدودشده برای موتورسیکلت‌های با سرعت محدود و رانندگان موتورهای کم‌قدرت، به دارنده‌ی گواهینامه فقط اجازه‌ی رانندگی با موتورسیکلت‌های با سرعت محدود و موتورهای کم‌قدرت را می‌دهد. با هیچ گواهینامه‌ی کلاس M دیگری (شامل ۱M، ۲M(L)، M(L) یا M) حق رانندگی با موتورسیکلت‌های با سرعت محدود یا موتورهای کم‌قدرت را ندارید. برای آگاهی بیشتر از چگونگی گرفتن گواهینامه‌ی کلاس M محدودشده برای رانندگی موتور کم‌قدرت و الزامات گرفتن گواهینامه‌ی تدریجی، لطفاً کتابچه‌ی راهنمای موتورسیکلت رسمی MTO را مطالعه کنید.

آزمون‌های شهری

آزمون‌های شهری مهارت‌ رانندگی شما را برای راندن وسیله‌ی نقلیه در ترافیک بررسی می‌کنند. توانایی‌ شما در پیروی از قوانین جاده و روش‌های رانندگی ایمن آزموده می‌شود.
وقتی احساس کردید واجد شرایط رانندگی ایمن هستید و اعتمادبه‌نفس کافی برای شرکت آزمون شهری را دارید، ازطریق اینترنت، تلفن یا با حضور در هر کدام از مراکز آزمون رانندگی، نوبت آزمون برای خود بگیرید. می‌توانید با شماره‌های ۶۴۷-۷۷۶-۰۳۳۱ یا ۱-۸۸۸-۵۷۰-۶۱۱۰، یا در آدرس Drivetest.ca، با مرکز آزمون رانندگی تماس بگیرید.
شما باید برای آزمون شهری وسیله‌ی نقلیه‌ی مناسبی با خود بیاورید. وسیله‌ی نقلیه باید مناسب، در شرایط عملکردی خوب و دارای ثبت و بیمه باشد.
اگر شما راننده‌ی سطح یک هستید، باید یک راننده همراه شما به مرکز آزمون بیاید. اگر راننده‌ی سطح دو هستید، آماده‌ی این باشید که اگر در آزمون قبول نشدید و اجازه‌ی رانندگی نداشتید، با وسیله‌ی حمل‌ونقل دیگری به منزل برگردید.
هیچ حیوان خانگی و سرنشینی به‌ جز آزمون‌گیرنده اجازه‌ی حضور در خودرو حین آزمون را ندارد. مدرس رانندگی، دوستان، آشنایان و مترجمین اجازه‌ی همراهی شما حین رانندگی را ندارند.
همه‌ی آزمون‌های شهری بازه‌ی زمانی مشخصی دارند. پیش از اینکه آزمون را شروع کنید، آزمون‌گیرنده، زمانی را که باید آزمون را تمام کنید به شما اطلاع خواهد داد. حین آزمون از شما هیچ عمل غیرقانونی‌ای خواسته نخواهد شد. آزمون‌گیرنده آزمون را شرح می‌دهد و شما باید دستورهای او را دنبال کنید. آزمون‌گیرنده حین آزمون اجازه‌ی راهنمایی شما را ندارد، پس اگر هر سؤالی دارید، پیش از شروع آزمون آن را بپرسید.
حین آزمون شهری اجازه‌ی استفاده از کمکی‌های رانندگی الکترونیکی، مانند سیستم‌های پارک موازی خودکار، پایش باند، کروز کنترل و دوربین‌های عقب را ندارید. در آزمون جاده، از شما انتظار می‌رود مهارت‌های مناسب برای رانندگی وسیله‌ی نقلیه‌ی موتوری را بدون تکیه بر کمک‌های رانندگی (مانند چک شانه، بررسی آینه و…) انجام دهید.
در پایان هر آزمون، آزمون‌گیرنده گزارش کامل مهارت‌هایتان را به شما می‌دهد و هر مشکلی را که به‌وجود آورده‌اید توضیح می‌دهد. اگر در آزمون قبول نشوید، گزارش نشان می‌دهد که به بهبود نیاز دارید. وقتی تمرین بیشتری داشتید، می‌توانید دوباره برای آزمون شهری قرار ملاقات تنظیم کنید. باید بین آزمون‌ها حداقل ۱۰ روز صبر کنید.

آزمون خروج G2؛ چک‌لیست

پیش از دادن آزمون خروج از G2 باید تجربه‌ی رانندگی در بزرگراه (بزرگراه‌های با حداقل سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت) را داشته باشید. پیش از آزمون جاده، باید فرم اعلام تجربه‌ی رانندگی در بزرگراه را که تجربه‌ی رانندگی بزرگراه شما را توصیف می‌کند، تکمیل کنید. برای آزمون موارد زیر همراهتان باشد:

• وسیله‌ی نقلیه با شرایط عملکردی مناسب
• پول برای هزینه‌های آزمون (اگر موردنیاز بود)
• عینک یا لنز طبی (اگر برای رانندگی به آن‌ها نیاز دارید)
• حداقل ۳۰ دقیقه پیش از قرار آزمون شهری در محل حضور داشته باشید.

نرسیدن به‌موقع به آزمون شهری یا اعلام لغو آزمون

اگر در بازه‌ی کمتر از ۴۸ ساعت قرار ملاقات آزمون جاده را لغو کنید یا دوباره برنامه‌ریزی کنید، اگر به قرار ملاقات نرسید، هزینه‌ی پرداختی برای آزمون شهری به شما عودت داده نخواهد شد. فقط در شرایط موجه (مانند مرگ در خانواده‌ی شما)، هزینه‌ی آزمون شهری به‌ عنوان اعتبار در گزارش رانندگی شما باقی خواهد ماند.

آزمون شهری غیرقابل‌انجام

اگر وسیله‌ی شما استانداردهای وزارت را برای هدف آزمون شهری نداشته باشد، یا دلیلی غیرمرتبط با وسیله‌ی نقلیه وجود داشته باشد که آزمون‌گیرنده تشخیص دهد آزمون نمی‌تواند تکمیل شود، آزمون‌گیرنده آزمون را غیرقابل ‌انجام تعیین می‌کند. اگر آزمون شهری شما غیرقابل ‌انجام تشخیص داده شده است، شما ۵۰ درصد هزینه‌ی آزمون شهری را از دست خواهید داد. پنجاه ‌درصد دیگر هزینه به ‌عنوان اعتبار گزارش رانندگی شما باقی می‌ماند و می‌توانید در ثبت‌نام آزمون بعدی از آن استفاده کنید. برای رزرو آزمون شهری جدید، شما مجبور به پرداخت ۵۰ درصد از هزینه به ‌دلیل غیرقابل ‌انجام بودن آزمون پیشین هستید.
اگر نگرانید که آزمون شهری شما غیرقابل ‌انجام دانسته شود، پیش از اینکه آزمون را رزرو کنید، با مرکز آزمون رانندگی تماس بگیرید تا درباره‌اش صحبت کنید.

ساکنین جدید اونتاریو

اگر شما ساکن جدید اونتاریو هستید و گواهینامه‌ی رانندگی معتبری از استان یا کشور دیگری دارید، می‌توانید تا ۶۰ روز از آن در اونتاریو استفاده کنید. اگر می‌خواهید پس از ۶۰ روز به رانندگی ادامه دهید، باید گواهینامه‌ی رانندگی اونتاریو را دریافت کنید.

تبدیل گواهینامه برای کشورهایی با قوانین مشابه

اونتاریو با همه‌ی استان‌ها و قلمروهای کانادایی (شامل نیروهای کانادایی اروپا) توافقات تبدیل گواهینامه دارد. همچنین با استرالیا، اتریش، بلژیک، فرانسه، آلمان، بریتانیا، ایرلند، جزیره‌ی من، ژاپن، نیوزیلند، ایرلند شمالی، جمهوری کره، سوئیس، تایوان و ایالات متحده‌ی آمریکا هم توافقاتی وجود دارد.
به رانندگان گواهینامه‌ی کلاس G کامل داده می‌شود، به این معنی که گواهینامه‌ی مشابه همین کلاس را داشته‌اند. اگر کمتر از دو سال سابقه‌ی رانندگی داشته باشید، سابقه‌ تجربه‌ی شما محسوب می‌شود و می‌توانید وارد سطح دوم سیستم گواهینامه‌ی تدریجی شوید. وقتی که دو سال سابقه‌ی رانندگی شما کامل شد، می‌توانید در آزمون شهری سطح دو شرکت کنید و گواهینامه با حقوق کامل را دریافت کنید.

تبدیل گواهینامه برای حوزه‌های قضایی نامشابه

از همه‌ی درخواست‌دهندگان برای گواهینامه‌ی رانندگی اونتاریو خواسته می‌شود که گواهینامه‌ی خارجی معتبر ارائه دهند، آزمون بینایی‌سنجی و آزمون آیین‌نامه را قبول شوند و همه‌ی هزینه‌های لازم را پرداخت کنند و مدرک شناسایی موردقبول ارائه دهند.

• درخواست‌دهندگانی که این نیازها را برآورده کنند می‌توانند گواهینامه‌ی G1 دریافت کنند. درخواست‌دهندگان می‌توانند پس از دوازده ماه از تجربه‌ی خارجی و اونتاریو در آزمون خروج از G1 شرکت کنند.
• با موفقیت در تکمیل دوره‌ی رانندگان پایه‌ی موردتأیید وزارت، این بازه‌‌ی دوازده‌ماهه می‌تواند به هشت ماه کاهش یابد.
• از درخواست‌دهندگان خواسته می‌شود که مدارک کافی برای اثبات تجربه‌ی رانندگی با گواهینامه‌ی خارجی ارائه دهند. با این حال، وزارت ممکن است اظهار درخواست‌دهندگان برای تجربه‌ی رانندگی گواهینامه‌ی خارجی را تا دوازده ماه قبول کند.
• برای تجربه‌ی بیش از دوازده ماه، درخواست‌دهندگان باید نامه‌ی تأییدیه از سفارت/ کنسول‌گری یا آژانس گواهینامه به انگلیسی یا فرانسوی ارائه دهند. پیش از شرکت در آزمون خروج از G2 به ۲۴ ماه کامل تجربه‌ی خارجی و اونتاریو نیاز است.
• تنها تجارب سه سال گذشته موردقبول واقع می‌شوند.

عادات و قوانین رانندگی در مکان‌های مختلف متفاوت است. برای همین رانندگان باتجربه از کشورهای دیگر باید خود را با قوانین اونتاریو آشنا کنند. کتابچه‌ی راهنمای رانندگان رسمی MTO و وبسایت وزارت راه‌وترابری منابع خوبی هستند.

می‌توانید قبول شوید؟

ادامه این کتابچه اطلاعاتی را که برای قبولی در آزمون‌ها نیاز دارید به شما می‌دهد و وقتی که گواهینامه گرفتید، حق داشتن آن را حفظ می‌کند. در آزمون کتبی ممکن است درباره‌ی موارد زیر از شما سؤال کنند:

• کمربندهای ایمنی
• تابلو و چراغ‌های ترافیکی
• وسایل نقلیه‌ی اورژانسی
• چگونگی استفاده از چراغ‌های جلو
• محدودیت‌های سرعت
• ورود به آزادراه‌ها و خروج از آن‌ها
• وظیفه‌ی رانندگان وقتی به خودروهای خیابانی یا اتوبوس‌های مدارس می‌رسند
• تعلیق گواهینامه‌ی رانندگی
• سیستم نمرات عدم‌شایستگی
• سبقت‌گرفتن از وسایل نقلیه‌ی دیگر
• گزارش تصادفات
• شریک‌شدن جاده با دیگر کاربران آن
• قوانین جاده

آزمون شهری اینکه تا چقدر به ‌خوبی از دانش خود حین رانندگی استفاده می‌کنید را می‌آزماید. برای موارد زیر آزموده می‌شوید:

• استارت، توقف و گردش
• تابلو و چراغ‌های ترافیکی
• سبقت‌گرفتن از وسایل نقلیه، ازجمله دوچرخه‌ها و نیز رانندگی در باند سبقت
• حرکت داخل تقاطع‌های کنترل‌شده وکنترل‌نشده
• پارک موازی و دنده‌عقب گرفتن
• پیش‌بینی شرایط خطرناک و آمادگی برای آن‌
• دیگر عادات رانندگی ایمن

حتماً پیش از شرکت در این آزمون‌ها اطلاعات داخل این کتابچه را بخوانید. از آزمون‌های نمونه‌ای که ممکن است در آزمون آیین‌نامه با آن‌ها مواجه شوید استفاده کنید.

انتخاب آموزشگاه رانندگی

به عنوان راننده ی جدید، انتخاب آموزش حرفه‌ای رانندگی بهترین راه برای نشستن روی صندلی راننده با ایمنی کامل است.
دوره‌ی آموزش رانندگان تازه‌کار (BDE) در آموزشگاه مورد تأیید دولت محلی می‌تواند مهارت‌ها و رفتارهای لازم برای یک راننده‌ی مسئولیت‌پذیر و ایمن را به شما بیاموزد. دوره‌ی BDE ممکن است شما را زودتر برای آزمون شهری آماده کند و باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های بیمه‌‌ای شود.
علاوه‌بر آموزش موارد پایه، آموزش رانندگی روی تکنیک‌های رانندگی استراتژیک، رفتار و اخلاق‌های رانندگی مثبت، جلوگیری از حواس‌پرتی‌ حین رانندگی، پیش‌بینی و مدیریت خطر، رانندگی در آزاد‌راه، رانندگی در شب و رانندگی در شرایط سخت تأکید می‌کند. بیشتر برنامه‌ها برای رانندگان جدید طراحی شده‌اند، اما بسیاری از آموزشگاه‌های رانندگی دوره‌ها و خدماتی را برای بهبود مهارت‌هایتان ارائه می‌دهند.
اگر دوره‌ی تأییدشده‌ی BDE را گذرانده باشید، در سابقه‌ی گواهینامه‌تان ثبت خواهد شد و زمانی که باید در سطح یک بگذرانید را تا چهار ماه کاهش می‌دهد. همچنین ممکن است باعث صرفه‌جویی هزینه برای بیمه‌ی خودروی شما نیز بشود.
همه‌ی آموزشگاه‌های رانندگی گواهینامه‌ی وزارت آموزش در کلاس و در خودرو را با پرداخت هزینه ارائه می‌دهند. همه‌ی دروس را مدرس رانندگی دارای مجوز از وزارت آموزش می‌دهد.
دوره‌های BDE مورد تأیید وزارت، ارائه‌شده در آموزشگاه رانندگی، باید حداقل ۴۰ ساعت باشند. این مدت ممکن است شامل این موارد باشد: حداقل ۲۰ ساعت در کلاس، ۱۰ ساعت در وسیله‌ی نقلیه و ۱۰ ساعت آموزش انعطاف‌پذیر که شامل موارد زیر باشد:

• آموزش رانندگی کلاسی
• آموزش با کامپیوتر
• آموزش در وسیله‌ی نقلیه
• آموزش با شبیه‌ساز رانندگی
• پیوند‌های خانگی (تکلیف در منزل)

همه‌ی آموزشگاه‌های تحت مجوز وزارت یک کلاس BDE در اونتاریو ارائه می‌دهند. اگر آموزشگاه رانندگی بتواند با الزامات قانونی و برنامه‌ای پیش بیاید، مجوز هر سه سال یک‌بار تجدید می‌شود. فقط مدرسین دارای مجوزی که برای آموزشگاه‌های رانندگی کار می‌کنند می‌توانند دوره‌ی BDE را آموزش دهند.
همه‌ی آموزشگاه‌های رانندگی مورد تأیید وزارت در وبسایت وزارتخانه فهرست شده‌اند.

توجه

در وب‌سایت وزارتخانه همچنین آموزشگا‌های رانندگی‌ای که مجوزشان باطل شده، در لیست آموزشگاه‌هایی که مورد تأیید نیستند فهرست شده است.

برای یافتن آموزشگاه رانندگی مورد تأیید وزارت که آموزش باکیفیت و محیط یادگیری راحتی را ارائه می‌دهد، وبسایت را بررسی کنید. لطفاً مطمئن شوید آموزشگاه دوره‌ی BDE مورد تأیید وزارت را با حداقل ۴۰ ساعت ارائه می‌دهد. آموزشگاه همچنین باید به ویدیو، DVD، پروژکتور، کامپیوتر و دیگر وسایل کمکی سمعی و بصری مجهز باشد.

برای کمک به انتخاب بهترین آموزشگاه رانندگی و دوره، لطفاً از چک‌لیست زیر استفاده کنید:

• بسته‌ی اطلاعات دوره
• برنامه‌های شخصی‌سازی‌شده
• کفایت تجهیزات کلاسی و امکانات مربوطه
• نرخ پایین دانش‌آموز/ معلم
• موضوعات پوشش‌داده‌شده در کلاس
• موضوعات پوشش‌داده‌شده در وسیله‌ی نقلیه
• آموزش‌های انعطافی پوشش‌داده‌شده
• صلاحیت و تجربه‌ی مدرس
• ترفیع دوره‌ای مدرس
• گزارش‌های تکامل و پیشرفت دانش‌آموزان
• حداقل ۲۰ ساعت آموزش کلاسی، ۱۰ ساعت آموزش پشت فرمان و ۱۰ ساعت آموزش انعطافی
• تجهیزات آموزشی مدرن
• استفاده از وسیله‌ی نقلیه برای آزمون شهری
• رسید هزینه‌ها
• بیانیه‌ی شفاف قرارداد آموزشگاه و دربرگیرنده‌ی همه‌ی هزینه‌های دوره، شامل استفاده از وسیله‌ی نقلیه برای آزمایش شهری و هر آزمون شهری جایگزین
• منابع گواهی؛ تاریخچه‌ی آموزش عالی، رفتار مناسب و احترام برای همه‌ی دانش‌آموزان بدون هیچ تبعیضی (کد حقوق انسانی اونتاریو را ببینید)
• سال‌های حضور در این حرفه
• بیمه‌ی حفاظت مشتری

خلاصه

تا انتهای این بخش، باید این موارد را بدانید:

• الزامات قانونی‌ای که باید برای گرفتن گواهینامه‌ی رانندگی داشته باشید.
• طبقه‌بندی‌های مختلف گواهینامه و اینکه اجازه‌ی رانندگی با چه نوع وسیله‌ی نقلیه‌ای را به شما می‌دهند.
• مدارک شناسایی‌ای که باید هنگام درخواست برای گواهینامه ارائه دهید.
• محدودیت‌ها و الزامات آزمونی که باید تحت ‌سیستم گواهینامه تدریجی رعایت کنید.

فصل ۲: رانندگی ایمن و مسئولانه

رانندگی ایمن و مسئولانه ترکیبی از دانش، مهارت و رفتار را می‌طلبد.
برای شروع، شما باید قوانین و اعمال رانندگی را بدانید تا به شما کمک کند در ترافیک به ‌شکل ایمن حرکت کنید. شکستن قانون‌های جاده دلیل اصلی تصادفات است.
این قوانین را دولت‌های فدرال، استانی و شهری تصویب می‌کنند و پلیس از هر سطحی می‌تواند آن‌ها را اجرایی کند. اگر یک قانون ترافیکی را بشکنید، ممکن است جریمه شوید، به زندان بروید یا گواهینامه‌ی رانندگی‌تان را از دست بدهید. اگر وقتی که گواهینامه‌تان تعلیق می‌شود حین رانندگی دیده شوید، ممکن است وسیله‌ی نقلیه‌ی شما توقیف شود.
اما فقط پیروی از این قوانین برای شما کافی نیست. باید به ایمنی دیگران روی جاده اهمیت دهید. همه مسئول اجتناب از تصادف‌اند. حتی اگر نفر دیگری اشتباهی مرتکب شود، اگر شما می‌توانستید به شیوه‌ای دیگر عمل کنید و از برخورد جلوگیری کنید، ممکن است مسئول تصادف شناخته شوید؛ چون رانندگان باید برای ایجاد جریان ترافیک ایمن با هم همکاری کنند، باید قابل‌پیش‌بینی باشید،چیزهایی را انجام دهید که دیگر کاربران جاده از شما انتظار دارند و با احترام رفتار کنید. رانندگی محترمانه به این معنی است که به رانندگان دیگر فضای تعویض باند بدهید، جلوی راه دیگران را سد نکنید و برای گردش‌ها و پیچیدن‌های خود به‌ شکل مناسب راهنما بزنید.
باید بتوانید موقعیت‌های خطرناک را پیش از رخ‌دادن ببینید و سریع و مؤثر به آن‌ها پاسخ دهید تا از اتفاق‌افتادن آن‌ها جلوگیری کنید. به این رانندگی پدافندی یا استراتژیک گفته می‌شود. دوره‌های اجتناب از برخوردی وجود دارند که می‌توانید در آن‌ها این تکنیک‌ها را تمرین کنید.
رانندگی پدافندی بر پایه‌ی سه ایده است: دید، فضا و ارتباط.دید به ‌معنی دیدن و دیده‌شدن است. باید همیشه از ترافیک جلو، عقب و کنار خود آگاه باشید. چشم‌های خود را مداوم بچرخانید، زودتر جاده و طرفین را ببینید و هر پنج ثانیه یک‌بار آینه‌ها را بررسی کنید. هر چه بیشتر جلو را ببینید، کمتر غافلگیر می‌شوید و زمان کافی برای اجتناب از خطرات خواهید داشت. با استفاده از چراغ‌های راهنما در مواقع لازم مطمئن شوید دیگر رانندگان می‌توانند شما را ببینند.
مدیریت فضای اطراف وسیله‌ی نقلیه به شما اجازه‌ی دیدن و دیده شدن و همچنین زمان و فضای کافی برای پرهیز از برخورد را می‌دهد. در جلو، پشت و طرفین فاصله‌ی ایمنی باقی بگذارید؛ چون بیشترین خطر تصادف در جلوی شماست، با فاصله‌ی زیاد حرکت کنید.با دیگر کاربران جاده ارتباط برقرار کنید تا مطمئن شوید می‌بینند که چه کاری می‌کنید. در تقاطع‌ها با عابرین پیاده، دوچرخه‌سواران و رانندگان ارتباط چشمی برقرار کنید و هرگاه می‌خواهید سرعت را کاهش دهید، توقف کنید، گردش کنید یا باند را عوض کنید، راهنما بزنید. اگر به توجه فرد دیگری نیاز دارید، بوق بزنید.

آمادگی برای رانندگی

پیش از اینکه رانندگی کنید، مطمئن شوید با شرایط فیزیکی، روانی و احساسی خود، وسیله‌ی نقلیه و شرایطی که در آن رانندگی می‌کنید احساس راحتی می‌کنید. اگر درباره‌ی هرکدام از این‌ها شک دارید، رانندگی نکنید.
توانایی شما برای رانندگی می‌تواند از یک روز به روز دیگر متفاوت باشد. بیماری، خستگی، استفاده از داروی بانسخه و بدون نسخه، استرس و شرایط روانی و احساسی شما می‌تواند توانایی عملکرد شما روی وسیله‌ی نقلیه‌ی موتوری را شدیداً کاهش دهد. پیش از اینکه رانندگی را شروع کنید باید این موارد را در نظر بگیرید و نباید وقتی برای رانندگی آماده نیستید وسیله‌ی نقلیه‌ی موتوری را برانید.

از نظر فیزیکی و روانی هوشیار باشید

برای رانندگی باید در شرایط فیزیکی و روانی مناسبی باشید. وقتی که مریض یا مجروح هستید، الکل مصرف کرده‌اید یا دارویی مصرف کرده‌اید که توانایی شما برای رانندگی را کاهش می‌دهد، رانندگی نکنید.
وقتی خسته‌اید رانندگی نکنید. ممکن است پشت فرمان خوابتان ببرد و زندگی دیگران را در جاده به ‌خطر بیندازید. اگر حتی خوابتان نبرد هم، خستگی روی توانایی شما برای رانندگی اثر می‌گذارد. سرعت فکرکردن شما کند می‌شود و ممکن است برخی چیزها را نبینید. در شرایط اضطراری ممکن است تصمیم اشتباهی بگیرید، یا تصمیم درست را به‌ سرعت اتخاذ نکنید.

وقتی که ناراحت و عصبانی هستید، رانندگی نکنید. احساسات قوی می‌تواند توانایی شما برای فکرکردن و واکنش سریع را کاهش دهد.

وسیله‌ی نقلیه‌ی خود را بشناسید

پیش از اینکه وسیله‌ی نقلیه را برانید، آن را بشناسید. امروزه انواع بسیار زیادی از وسایل نقلیه با مشخصه‌های متفاوت وجود دارند، شامل سیستم‌های احتراق سوخت، ترمزهای ضدقفل، رانندگی چهارچرخ و سیستم‌هایی که برای کنترل کشش و پایداری استفاده می‌شوند. کتابچه‌ی راهنمای وسیله‌ی نقلیه را بررسی کنید. برای رانندگی در شرایط و وضعیت‌های سخت، بخش مدیریت موقعیت‌های خاص را ببینید.

باید بدانید که همه‌ی کنترل‌ها و تجهیزات کجا قرار دارند و چه کاری انجام می‌دهند. بررسی کنید همه‌ی چراغ‌های هشدار و درجه‌ها کار می‌کنند. مراقب چراغ‌هایی که پس از حرکت روشن می‌مانند باشید؛ می‌تواند به ‌معنی مشکل جدی در وسیله‌ی نقلیه شما باشد.
به‌خوبی با کنترل‌ها آشنا باشید تا برف‌پاک‌کن و شوینده‌ها، چراغ‌های جلو، نور بالا، بخاری و یخ‌زدا را بدون نگاه‌کردن روشن کنید. یادگیری استفاده از این کنترل‌های حیاتی بدون برداشتن چشم از روی جاده بخش مهمی از رانندگی است.

قرارگرفتن در موقعیت

مطمئن شوید به ‌شکل مناسب پشت فرمان می‌نشینید. مطمئن شوید آنقدر در صندلی راننده بالا می‌نشینید که می‌توانید جاده را از روی فرمان و کاپوت ببینید. باید زمین چهار فوت جلوتر وسیله‌ی نقلیه را بتوانید ببینید. در صورت نیاز، از یک کوسن محکم استفاده کنید.
باید مستقیم و صاف نشسته‌ باشید و آرنج‌هایتان کمی خم شده باشد. صندلی‌ها را تنظیم کنید تا پا به ‌راحتی به پدال‌ها برسد. برای بررسی موقعیت، سعی کنید پایتان را کف خودرو، زیر پدال ترمز قرار دهید. اگر بدون کشش بتوانید این را انجام دهید، به‌ درستی نشسته‌اید. این شما را در موقعیت مناسب و صاف رو به بالا نگه می‌دارد و پایداری بیشتری هنگام مانوردادن با وسیله‌ی نقلیه به شما می‌دهد.
اگر وسیله‌ی نقلیه‌ی شما مهار سر قابل‌تنظیم دارد، باید مطمئن شوید ارتفاع مناسبی دارد. پشت‌سر باید مستقیماً جلوی میانه‌ی مهار سر باشد تا از شما در تصادفات حفاظت کند.

بررسی کنید که فضای کافی برای رانندگی مناسب و ایمن روی صندلی جلو دارید. نگذارید مسافران یا وسایل مختلف فضای رانندگی شما را شلوغ کنند.

دید شفافی داشته باشید

هنگام رانندگی دید واضحی داشته باشید. هیچ‌چیزی که باعث مسدودشدن دید می‌شود روی شیشه‌ی جلو قرار ندهید. شیشه‌های وسیله‌ی نقلیه نباید با چیزی که دید شما در هر مسیری را مسدود می‌کند، پوشیده شده باشد. هیچ‌کدام از شیشه‌های جلو یا شیشه‌های در جلو نباید پوشیده باشند و جلوی دید بقیه برای دیدن داخل خودرو را بگیرند.

نقاط کور خود را بیابید

آینه‌ها را بررسی و تنظیم کنید و نقاط کور را پیدا کنید: ناحیه‌ای در طرفین وسیله‌ی نقلیه که نمی‌توانید ببینید. ممکن است افراد و دوچرخه‌سواران را وقتی در این نقاط هستند نبینید. در برخی وسایل نقلیه نقاط کور آنقدر بزرگ است که ممکن است وسیله‌ی نقلیه‌ای در این نقطه وجود داشته باشد و آن را نبینید.

طوری آینه‌ها را تنظیم کنید که کمترین نقطه‌ی کور ممکن وجود داشته باشند. نقاط کور در بیشتر وسایل نقلیه در عقب سمت راست و چپ وسیله‌ی نقلیه هستند. برای کاهش بیشتر نقاط کور، آینه‌ی داخلی را طوری تنظیم کنید که مرکز آینه مرکز شیشه‌ی عقب خودرو را نشان دهد. وقتی آینه‌ی داخلی درست تنظیم شده باشد، باید بتوانید مستقیم پشت خودرو را ببینید. آینه‌ی سمت چپ را با خم‌شدن و تغییر موقعیت و حرکت‌دادن آینه تغییر دهید تا بتوانید عقب خودرو را ببینید. آینه‌بغل راست را به ‌سمت وسط وسیله‌ی نقلیه تنظیم کنید و آن را طوری تغییر دهید که بتوانید انتهای خودرو را ببینید. سعی کنید چیزهایی که در آینه‌ها می‌توانید ببینید هم‌پوشانی نداشته باشند. چون آینه‌بغل‌ها فقط زوایای باریکی را نشان می‌دهند، برگرداندن سر برای چک شانه تنها راه دیدن چیزی در نقاط کور است.
باید نقاط کور وسیله‌ی نقلیه‌ی خود را بدانید. با راه‌رفتن یک نفر در اطراف خودرو و دیدن آن فرد در آینه‌ها می‌توانید مکان و بزرگی نقاط کور وسیله‌ی نقلیه را بفهمید.

کمربندهای خود را ببندید

استفاده‌ی صحیح از کمربند ایمنی می‌تواند جان شما را نجات دهد. حتی افزایش کوچک تعداد افرادی که کمربند ایمنی را می‌بندند می‌تواند زندگی‌های بسیاری را نجات دهد.

هربار که در خودرویی که کمربند ایمنی دارد حرکت می‌کنید، باید از کمربند ایمنی استفاده کنید. همه‌‌ی مسافران باید کمربند، صندلی کودک یا کمربند کمکی خود را ببندند.
رانندگانی که کمربند نمی‌بندند تا ۱۰۰۰ دلار جریمه می‌شوند و دو امتیاز عدم‌شایستگی دریافت می‌کنند. همچنین رانندگان اگر از بستن مناسب کمربند افراد زیر ۱۶ سال، کمربند صندلی کودک و کمربند کمکی اطمینان حاصل نکنند نیز ممکن است جریمه شوند و امتیاز منفی برای آن‌ها در نظر گرفته شود. رانندگان سطح یک (G1) فقط اجازه‌ی همراهی راننده‌ی همراه در صندلی مسافر جلو را دارند و باید کمربند برای او نیز وجود داشته باشد. رانندگان تازه‌کار باید برای هر سرنشین یک کمربند داشته باشند. اگر کمربندهای ایمنی برای همه‌ی سرنشینان کار نکنند ممکن است راننده گواهینامه‌ی خود را ۳۰ روز از دست بدهد.
کمربندها باید به‌اندازه‌ای محکم بسته شده باشند که شما را حین تصادفات در صندلی نگه دارند. هیچوقت بیش ‌از یک نفر را روی یک صندلی جای ندهید؛ این در تصادف می‌تواند منجر به صدمه و حتی مرگ شود. بند شانه را روی شانه ببندید، هیچ‌وقت آن را زیر بازو یا پشت نیندازید. بند پهلو را روی نیمه‌ی پایینی پهلوی خود ببندید، نه روی معده.
همیشه از کمربندتان استفاده کنید، حتی اگر در موقعیتی با ایربگ فعال نشسته باشید. ایربگ‌ها جایگزین کمربند نیستند. در تصادف، کمربند شما را روی صندلی نگه می‌دارد و ایربگ می‌تواند از شما محافظت کند.

توجه

سفر ایمن برای مسافر داخل وسیله‌ی نقلیه با کمربندهای درست بسته شده شکل می‌گیرد. جابه‌جایی خارج از وسیله‌ی نقلیه ایمن نیست، مثلا پشت وانت یا روی تریلری که در حال کشیده‌شدن است. مهم است که سرنشینان داخل خودرو در جای خود محکم باشند که در زمان تصادفات از خودرو به بیرون پرتاب نشوند.

ایمنی کودکان

برای حفاظت ایمن در وسیله‌ی نقلیه، کودکان باید به ‌درستی در صندلی کودک، صندلی کمکی یا با کمربند، بسته به قد، وزن یا سن آن‌ها، قرار گرفته باشند. تحقیقات نشان می‌دهند که صندلی کودکی که درست از آن استفاده شده می‌تواند احتمال صدمه یا مرگ را تا ۷۵ درصد کاهش دهد.

راننده مسئول باید مطمئن شود افراد زیر ۱۶ سال به ‌درستی در صندلی قرار گرفته‌اند و صندلی کودک یا صندلی کمکی با کمربند بسته شده است. جریمه‌ی استفاده‌نکردن از صندلی کودک یا صندلی کمکی لازم طبق قانون تا ۱۰۰۰ دلار و دو امتیاز منفی است. در اونتاریو، همه‌ی رانندگان ملزم به استفاده‌ی مناسب از صندلی کودک و صندلی کمکی هنگام حمل کودکان کم‌سن‌وسال هستند.
صندلی‌های کودک باید استانداردهای ایمنی وسایل نقلیه‌ی موتوری کانادا را داشته باشند. طبق دستورالعمل‌های سازندگان، کمربند و بندها باید محکم شده باشند. وسایل نقلیه‌ی جدید مجهز به سیستم جهانی لنگر پایین (UAS)، برای مهار صندلی کودک، نیازی به استفاده از کمربند ایمنی ندارند. صندلی کمکی به ترکیب بند پهلو و شانه نیاز دارد.
نوزادانی که کمتر از ۹ کیلوگرم (۲۰ پوند) وزن دارند، باید روی صندلی کودک خودرو روبه‌پشت که با کمربند ایمنی یا بند UAS به خودرو متصل شده بنشینند. بهترین محل برای نصب صندلی کودک روبه‌پشت، روی صندلی عقب وسیله‌ی نقلیه است. هیچوقت صندلی رو‌به‌پشت کودک را در محلی که به ایربگ مجهز است قرار ندهید. اگر ایربگ باد شود، می‌تواند صدمات جدی به کودک وارد کند.
کودکان ۹ تا ۱۸ کیلوگرم (۲۰ تا ۴۰ پوند) باید در صندلی کودک متصل به وسیله‌ی نقلیه با کمربند یا بند UAS مهار شوند؛ بندهای صندلی باید به لنگر صندلی وسیله‌ی نقلیه متصل شوند. کودکان بیشتر از ۹ کیلوگرم (۲۰ پوند)، اگر برای قد و وزنشان مناسب باشد، باید در صندلی کودک روبه‌پشت نگه داشته شوند. وقتی می‌خواهید صندلی کودک را در وسیله‌ی نقلیه‌ی خود نصب کنید، همیشه از دستورالعمل سازنده پیروی کنید.
صندلی‌های کمکی ۶۰ درصد حفاظت بیشتری نسبت ‌به کمربند تنها ایجاد می‌کنند. این صندلی‌ها را باید کودکان پیش‌دبستانی و کلاس اول دبستان که صندلی کودکشان برایشان کوچک شده، زیر هشت سال یا ۱۸ کیلوگرم (۴۰ پوند) یا کمتر از ۳۶ کیلوگرم (۸۰ پوند) هستند و قدشان کمتر از ۱۴۵ سانتی‌متر (۴ فوت و ۹ اینچ) است، استفاده کنند. صندلی‌های کمکی کودک را بالا می‌آورند تا کمربندهای بزرگسال مؤثرتر عمل کنند. سر کودک باید به ‌کمک بالای صندلی کمکی، وسیله‌ی نقلیه یا مهار سر حفاظت شود. باید از صندلی کمکی با بند پهلو/ شانه استفاده کنید. بند پهلو/ شانه باید بسته شود تا کمربند محکم روی بدن، روی شانه و روی مرکز سینه بسته شود و بند پهلو محکم بدن و پهلو را نگه دارد. هنگام نصب صندلی کمکی در وسیله‌ی نقلیه از دستورالعمل‌های سازنده پیروی کنید و صندلی کمکی را وقتی کودکی روی آن نیست با کمربند ببندید یا از وسیله‌ی نقلیه خارج کنید.
اگر وسیله‌ی نقلیه شما فقط کمربند پهلو دارد، کودک را فقط با کمربند پهلو محکم کنید. هیچوقت از کمربند پهلو با صندلی کمکی به‌تنهایی استفاده نکنید.

کودکان وقتی که بتوانند کمربند را به‌ درستی ببندند (بند پهلو روی پهلو، بند شانه روی مرکز سینه و روی شانه)، یا هریک از معیارهای زیر را داشته باشند، می‌توانند از کمربند ایمنی استفاده کنند:

• کودک هشت ساله شود.
• وزن کودک ۳۶ کیلوگرم (۸۰ پوند) یا بیشتر باشد.
• قد کودک ۱۴۵ سانتی‌متر (۴ فوت و ۹ اینچ) یا بلندتر باشد.
• کودک را روی صندلی‌ای که جلوی آن ایربگ خاموش‌نشده است قرار ندهید. ایمن‌ترین مکان برای کودکان زیر ۱۳ سال، صندلی عقب است.

همیشه اشیاء آزاد در وسیله‌ی نقلیه را با بند و تورهای محموله محکم کنید، یا آن‌ها را به کامیون منتقل کنید تا از مسافران در تصادفات یا توقف‌های ناگهانی محافظت کنید.

نصب صحیح صندلی کودک برای اطمینان از ایمنی کودک مهم است. واحد سلامت عمومی محلی منبع خوبی برای فهمیدن چگونگی نصب صحیح صندلی کودک است. همچنین می‌توانید از کلینیک صندلی کودک که با تکنیک‌های معتبر نصب صندلی به شما کمک می‌کند، بازدید کنید.
برای اطلاعات بیشتر در مورد صندلی کودک، وبسایت وزارت راه‌وترابری را ببینید.

توجه

اگر صندلی کودک دست‌دوم می‌خرید، مراقب باشید. برای احتیاطات باید مطمئن شوید صندلی کودک با همه‌ی دستورالعمل‌های سازنده مطابق باشد و همه‌ی تجهیزات تجاری را داشته باشد؛ نشانی از صدمه یا زوال نداشته باشد؛ هیچوقت در تصادف نبوده باشد، هیچوقت خراب نشده باشد و از عمر مفید و تاریخ انقضای تعیین‌شده‌ی سازنده نگذشته باشد.

کمربند و صندلی کودک زندگی را نجات می‌دهد

• کمربندها و صندلی‌های کودک خطر صدمه و مرگ در تصادفات را کاهش می‌دهند.
• کمربندها شما را داخل نگه می‌دارند و به کنترل وسیله‌ی نقلیه حین تصادف کمک می‌کنند. افرادی که حین تصادف از وسیله‌ی نقلیه به بیرون پرتاب می‌شوند کمتر احتمال دارد نجات یابند.
• ‌کمربندها بدن و سر شما را از برخورد به داخل خودرو یا افراد دیگر داخل وسایل نقلیه حفاظت می‌کنند. وقتی وسیله‌ی نقلیه به شیء جامد برخورد می‌کند، افراد داخل تا وقتی که چیزی جلوی آن‌ها را نگیرد به حرکت ادامه می‌دهند. اگر کمربند نبسته باشید، فرمان، شیشه‌ی جلو، داشبورد یا شخص دیگر ممکن است شما را متوقف کند. این تصادف انسانی گاهی باعث صدمات جدی می‌شود.
• آتش‌سوزی و غرق‌شدن در آب در تصادفات نادر است. اگر اتفاق افتاد، کمربند به شما کمک می‌کند هوشیار باقی بمانید و این شانس را به شما می‌دهد که بتوانید از وسیله‌ی نقلیه خارج شوید.
• در توقف یا انحراف‌های ناگهانی، هیچ‌کس نمی‌تواند بچه‌ای را که در صندلی کودک نیست یا کمربند نبسته مهار کند. نوزادان و کودکانی که به‌ شکل مناسبی روی صندلی مهار نشده‌اند ممکن است به داخل وسیله‌ی نقلیه یا افراد دیگر برخورد کنند یا از خودرو به بیرون پرتاب شوند.
• وقتی از صندلی کودک استفاده می‌کنید، مطمئن شوید صندلی با کمربند خودرو یا سیستم بند لنگر جهانی (UAS) محکم شده‌ است. برای صندلی‌های رو به‌ جلو، مطمئن شوید بند کمربندی نیز استفاده شده است. وقتی صندلی کودک نصب می‌کنید، با یک زانو صندلی را فشار دهید و از وزن بدن برای هل‌دادن آن به صندلی وسیله‌ی نقلیه استفاده کنید، سپس کمربند یا بند UAS صندلی خودرو را تا جایی که ممکن است محکم کنید. صندلی کودک نصب‌شده نباید بیش از ۲.۵ سانتی‌متر (۱ اینچ) از جایی که کمربند یا بند UAS از درون صندلی کودک رد شده، حرکت داشته باشند.
• در هر جایی که نیاز است، از یک قفل برای اطمینان از اینکه کمربند در موقعیت قفل باقی مانده و طی تصادف شل نمی‌شود، استفاده کنید. برای دیدن اینکه آیا نیاز به استفاده از قفل دارید، به راهنمای دارندگان وسیله‌ی نقلیه‌ی خود مراجعه کنید.
• اگر صندلی کودک روبه‌پشت در زاویه‌ی ۴۵ درجه قرار نگیرد، می‌توانید از یک حوله یا میله‌ی استریوفرم (pool noodle) زیر آن استفاده کنید. هشتاد درصد این پایه زیر صندلی کودک روبه‌پشت باید توسط صندلی وسیله‌ی نقلیه حمایت شود.

در شب و شرایط نامناسب چراغ‌های جلو را روشن کنید

چراغ‌های جلو این امکان را به شما می‌دهند که مسیر جلوی وسیله‌ی نقلیه را در مواقعی که دید محدود است ببینید؛ همچنین وسیله‌ی نقلیه‌ی شما را برای بقیه نیز قابل‌دیدن می‌کند. چراغ‌های جلوی وسیله‌ی نقلیه‌ی شما باید نور سفید داشته باشد تا فاصله‌ی حداقل ۱۵۰ متری جلو دیده شود و به ‌اندازه‌ای قوی باشد که اشیاء در ۱۱۰ متر جلوتر را روشن کند. همچنین باید چراغ‌های عقب قرمز داشته باشید که از فاصله‌ی ۱۵۰ متری دیده شود، همچنین یک چراغ سفید برای روشن کردن پلاک عقب؛ وقتی که چرا‌غ‌ها روشن هستند. چراغ‌های جلو به گزینه‌ای مجهزند که می‌توانید برای روشن‌کردن مسیر بیشتری در جلو از نور بالا استفاده کنید و هروقت که به خودرویی نزدیک می‌شوید برای کاهش خیرگی دیگران از نورپایین استفاده کنید. وقتی از چراغ‌های نوربالای جلو استفاده می‌کنید، به‌ یاد داشته باشید که در فاصله‌ی ۱۵۰ متری از خودروهایی که به شما نزدیک می‌شوند، چراغ‌ها را به نورپایین تغییر دهید. وقتی در فاصله‌ی نزدیک‌تر از ۶۰ متری خودروی جلویی هستید، به‌ جز وقتی که می‌خواهید سبقت بگیرید، از نورپایین استفاده کنید. این قوانین برای همه‌ی جاده‌ها، از جمله جاده‌های تقسیم‌شده، اعمال می‌شوند.

روشن‌کردن چراغ‌های جلو باعث روشن‌شدن سیستم‌های چراغ دیگر، مانند چراغ‌های پارک، چراغ‌های پشتی و چراغ‌های پلاک عقب می‌شود. چراغ‌های روز (دی‌لایت) که گاهی حالت دیگری از چراغ‌های جلو هستند و گاهی سیستم جداگانه‌ای برای خود دارند، مخصوصاً آن‌هایی که برای دیدن بهتر وسیله‌ی نقلیه در شرایط نور کافی روز طراحی شده‌اند، وقتی وسیله‌ی نقلیه‌ی شما روشن باشد و چراغ‌های جلو خاموش باشند، به‌ شکل خودکار فعال می‌شود.
وقتی در وسیله‌ی نقلیه رانندگی می‌کنید، چراغ‌های جلو در فاصله‌ی یک ساعت و نیم قبل از غروب آفتاب و یک ساعت و نیم پس از طلوع آفتاب، همچنین هر زمانی که نور کم باشد، مانند مه، برف یا باران که اجازه‌ی واضح‌دیدن افراد و وسایل نقلیه را در ۱۵۰ متری نمی‌دهد، باید روشن باشند. لطفاً بخش رانندگی در شب و در شرایط آب‌وهوایی بد را ببینید. با فقط یک چراغ جلوی روشن و چراغ‌هایی که درست تنظیم نشده‌اند، رانندگی نکنید. کل سیستم نوردهی را منظم بررسی کنید، آن را تمیز نگه دارید و کاسه‌ی چراغ‌های سوخته را در اسرع وقت تعویض کنید.

چراغ‌های دی‌لایت نباید در نور ضعیف به‌ عنوان چراغ جلو استفاده شوند. چون نوع نامناسبی از نور را به‌ وجود می‌آورند و ممکن است باعث خیرگی دیگران شوند یا دیگر سیستم‌های نور موردنیاز، مانند چراغ‌های عقب را غیرفعال کنند. چراغ‌های دی‌لایت باید فقط در شرایط نور کافی برای آنکه وسیله‌ی نقلیه بهتر دیده شود استفاده شوند. اگر وسیله‌ی نقلیه‌ی شما به نور دی‌لایت مجهز نیست، باید برای ایجاد بهبود دید مشابه، چراغ‌های جلو را روشن کنید.
اگر وسیله‌ی نقلیه‌ی شما به این گزینه مجهز است، توصیه می‌شود با حالت کاملاً خودکار سیستم‌های چراغ‌ خودرو رانندگی کنید. این اطمینان بیشتری برای استفاده‌ی صحیح از سیستم نوردهی به‌ دست می‌دهد. همچنین باید همیشه برای اطمینان از عملکرد و فعالیت صحیح نوردهی وسیله‌ی نقلیه کل سیستم، چراغ‌های آن را پایش کنید.

خلاصه

در انتهای این بخش، باید موارد زیر را بدانید:

• مفهوم رانندگی ایمن و مسئولانه و پدافندی
• عواملی که ممکن است روی آمادگی روانی و فیزیکی شما برای رانندگی اثر بگذارند
• چگونه خود را با کنترل‌ها و استفاده از موقعیت‌های صندلی وسیله‌ی نقلیه آشنا کنید
• الزامات قانونی در مورد کمربند، صندلی کمکی و صندلی کودک
• کی و چگونه از سیستم نوردهی وسیله‌ی نقلیه استفاده کنید.

فصل ۳: رانندگی

همیشه هنگام رانندگی از ترافیک اطراف خود آگاه باشید. یک روال برای دیدن جلو، پشت و اطراف به ‌وجود آورید. هر پنج ثانیه آینه‌های خود را بررسی کنید و با برگرداندن گردن و نگاه از روی پشت شانه نقاط کور را ببینید. با تغییر سرعت، دیگر رانندگان را از نقطه‌ی کور خود خارج کنید و در نقاط کور وسایل نقلیه‌ی دیگر رانندگی نکنید. این مخصوصاً برای وقتی که اطراف وسایل نقلیه‌ی تجاری بزرگ رانندگی می‌کنید صدق می‌کند؛ زیرا عموماً نقاط کور بزرگی در طرفین و پشت دارند. در غروب و طلوع، وقتی که دیگران در تنظیم نور مشکل دارند، بسیار محتاط باشید.
فضای مناسبی را اطراف وسیله‌ی نقلیه به ‌وجود آورید و انتظار اتفاقات پیش‌بینی نشده را داشته باشید. حرکات رانندگان دیگر را پیش‌بینی کنید و فضای کافی را برای هر خطای احتمالی در نظر بگیرید. فاصله‌ی جلوتر را ببینید و مراقب افراد داخل خودروهای پارک‌شده باشید، ممکن است جلوی شما بخواهند از پارک بیرون آیند یا اینکه بخواهند در خودرو را باز کنند. مراقب وسایل نقلیه‌ی کوچک‌تر، دوچرخه‌ها و عابرین پیاده باشید.

فرمان‌گیری آرام

همه‌ی فرمان‌گیری‌ها باید آرام و دقیق باشند. باید بیشتر فرمان‌گیری و تغییر باندها را بدون برداشتن هیچ‌کدام از دست‌ها از روی فرمان انجام دهید. باید بتوانید هنگام تعویض دنده، تغییر کنترل‌ها یا بررسی نقاط کور فرمان را تنظیم کنید تا در مسیر مستقیم بمانید.
فرمان را به ‌شکل ساعت فرض کنید و دست‌های خود را در ساعات ۹ و ۳ قرار دهید.

استفاده از راهنما و چراغ‌های ترمز

راهنماها به رانندگان دیگر اطلاع می‌دهند که می‌خواهید چه کاری انجام دهید و قصد شما برای گردش به طرفین یا توقف را به آن‌ها هشدار می‌دهند.
پیش از توقف، کاهش سرعت، گردش به طرفین، تغییر باند، خروج از جاده یا بیرون‌آمدن از موقعیت پارک، از راهنماها و چراغ‌های ترمز استفاده کنید. پیش از انجام عمل، پیغام درست را خیلی زودتر بفرستید و مطمئن شوید رانندگان دیگر آن را می‌بینند. پیش از اینکه عملی انجام دهید آزادبودن مسیر را بررسی کنید، راهنما به‌تنهایی کافی نیست. از قوانین گردش، چه به چپ چه به راست، تغییر باند و حق تقدم در مورد وسایل نقلیه و عابرین پیاده پیروی کنید.
اگر راهنماها و چراغ‌های ترمز شما کار نمی‌کنند، از دست‌ و بازو برای پیغام ‌فرستادن استفاده کنید. تصاویر صفحه‌ی قبل چگونگی انجام پیغام‌های با دست و بازو را نشان می‌دهند. وقتی به پیغام‌های دیگران نگاه می‌کنید، به ‌یاد داشته باشید که دوچرخه‌سواران ممکن است با نگه داشتن بازوی راست به ‌شکل مستقیم به بیرون، به راست راهنما بزنند.
پس از راهنمازدن، فقط در صورتی ‌که ایمن بود حرکت کنید.

از راست برانید

در سمت راست جاده یا باند راست در جاده‌های چندبانده بمانید؛ مگر اینکه بخواهید به چپ بپیچید یا اینکه از وسایل نقلیه‌ی دیگر سبقت بگیرید. اگر خیلی آرام‌تر از وسایل نقلیه‌ی دیگر حرکت می‌کنید، این موضوع اهمیت بالایی پیدا می‌کند.

از محدودیت سرعت پیروی کنید

از محدودیت حداکثر سرعت روی تابلو‌های نصب‌شده در کنار جاده پیروی کنید، اما همیشه در سرعتی که اجازه‌ی توقف ایمن به شما می‌دهد حرکت کنید. این به معنی رانندگی زیر حداکثر سرعت در شرایط آب‌وهوایی بد، ترافیک‌های سنگین یا نواحی ساخت‌وسازی است. نواحی مدرسه‌ای و ساخت‌وسازی گاهی محدودیت‌های سرعت پایین‌تری دارند تا از کودکان و آن‌هایی که نزدیک جاده کار می‌کنند محافظت کنند.
وقتی تابلوی محدودیت سرعت وجود ندارد، حداکثر سرعت در شهر، خیابان و روستاها ۵۰ کیلومتر بر ساعت و ۸۰ کیلومتر بر ساعت در جاهای دیگر است.
کروز کنترل یک ابزار کمک راننده است که میزان مصرف سوخت را بهبود می‌بخشد و از بالاتر رفتن ناخواسته‌ی سرعت بیشتر از حد مجاز جلوگیری می‌کند. با این حال، در برخی شرایط، مانند شرایط بد رانندگی (جاده‌های خیس، یخ‌زده یا لغزنده)، در ترافیک سنگین یا وقتی که احساس خستگی می‌کنید، نباید از کروز کنترل استفاده کنید.
وسایل هشدار محدودیت سرعت غیرقانونی‌اند. اگر حین رانندگی با چنین وسیله‌ای دستگیر شوید، جریمه می‌شوید و نمرات منفی برای شما در نظر گرفته می‌شود.

از پلیس اطاعت کنید

وقتی افسر پلیس مسیر ترافیک را هدایت می‌کند، حتی اگر مسیر برخلاف چراغ یا تابلوی راهنمایی و رانندگی باشد، باید از او اطاعت کنید.
وقتی افسر پلیس به شما پیغام کنارزدن وسیله‌ی نقلیه می‌دهد، باید در سریع‌ترین و ایمن‌ترین جایی که می‌توانید در سمت راست به‌ شکل ایمن کنار بکشید. در وسیله‌ی نقلیه بمانید و منتظر افسر پلیس باشید. باید فوراً، طبق درخواست افسر پلیس، گواهینامه‌ی رانندگی، مجوز (یا کپی) و بیمه‌ی وسیله‌ی نقلیه را نشان دهید. برخلاف تصور عموم، شما مهلت ۲۴ ساعته‌ای برای ارائه‌ی این مدارک ندارید. اگر از دستور افسر پلیس برای کنارزدن اطاعت نکنید، شما خطر جریمه‌شدن (تا ۲۵۰۰۰ دلار)، تعلیق‌شدن مجوز و حتی به‌زندان افتادن را به ‌جان می‌خرید.

ایجاد فضا

به ‌عنوان قانونی کلی، با سرعت ترافیک اطرافتان بدون سریع‌تر رفتن از محدودیت سرعت، حرکت کنید. فضای خوبی اطراف وسیله‌ی نقلیه باقی بگذارید تا دیگر رانندگان بتوانند شما را ببینند و از تصادف جلوگیری کنید.
هروقت که دنبال وسیله‌ی نقلیه‌ی دیگری می‌روید، به فضای کافی در صورت ترمزگرفتن ناگهانی وسیله‌ی نقلیه‌ی دیگر برای توقف نیاز دارید. این به شما اجازه‌ی دیدن اطراف وسیله‌ی نقلیه‌ی جلویی را می‌دهد و فضای کافی برای توقف ناگهانی را به شما می‌دهد.
مسیر حرکت عادی و معمولی ترافیک را مسدود نکنید.

برای ایجاد فضای دو ثانیه‌ای، این مراحل را دنبال کنید:

1. یک نشانگر روی مسیر جلوتر، مانند تابلوی جاده یا تیر تلفن، انتخاب کنید.
2. وقتی انتهای وسیله‌ی نقلیه‌ی جلویی از نشانگر رد شد، هزارویک، هزارودو، بشمارید.
3. وقتی ابتدای وسیله‌ی نقلیه‌ی شما به نشانگر رسید، شمردن را متوقف کنید. اگر پیش از اینکه هزارودو را بشمارید به نشانگر رسیدید، سریع‌تر دنبال ‌کنید.

به ‌یاد داشته باشید که قانون دو ثانیه حداقل فاصله‌ی دنباله‌روی را به ‌وجود می‌آورد و فقط برای شرایط ایده‌آل رانندگی به ‌کار گرفته می‌شود. در شرایط مخصوص، مانند شرایط آب‌وهوایی بد، وقتی دنبال موتورسیلکت یا کامیون‌های بزرگ حرکت می‌کنید، یا وقتی که بارهای سنگین حمل می‌کنید، به فاصله‌ی بیشتر نیاز دارید.

خلاصه

در انتهای این بخش باید موارد زیر را بدانید:

• چگونگی فرمان‌گیری و استفاده از سیستم راهنمازدن وسیله‌ی نقلیه و راهنمای دستی دادن
• اهمیت حفظ فاصله و ایجاد فضا و چگونگی اندازه‌گیری فاصله‌ی طولی
• چه وقت وسیله‌ی نقلیه‌ی خود را در جاده کنار بزنید و از محدودیت سرعت و پلیس اطاعت کنید.

فصل ۴: شریک‌شدن جاده با دیگر کاربران آن

جاده‌های اونتاریو مأمن کاربران جاده‌ی بسیاری، از جمله عابرین پیاده، موتورسیکلت‌ها، دوچرخه‌ها، کامیون‌های بزرگ و ماشین‌آلات کشاورزی هستند. از دیگر کاربران جاده، سرعت حرکت بقیه و فضایی که روی جاده اشغال می‌کنند، آگاه باشید.

شریک‌شدن جاده با عابرین پیاده

ایمنی جاده مسئولیتی است که بین عابرین و رانندگان مشترک است. عابرین پیاده باید مطمئن شوند که رانندگان آن‌ها را می‌بینند و پیش از اینکه عابرین بخواهند وارد جاده شوند، رانندگان توقف می‌کنند یا درحال توقف‌کردن هستند. رانندگان باید به عملکرد وسایل نقلیه توجه بسیاری کنند تا به حضور عابرین پیاده در جاده به ‌شکل مناسب پاسخ دهند. در بسیاری از موارد، این به‌ معنی دادن حق تقدم به عابرین پیاده است.

یادآوری

برقراری ارتباط چشمی بین عابر و راننده یکی از کلید‌های ایمنی عابر پیاده است.

مراقب کودکان باشید

در نواحی مدرسه‌ای، نواحی مسکونی و هر مکان دیگری که ممکن است کودکان راه بروند یا بازی کنند، بااحتیاط و به‌آرامی رانندگی کنید. راننده نباید به دانش کودک در مورد قوانین ترافیک اتکا کند، در نتیجه باید انتظار اتفاقات پیش‌بینی‌نشده را داشته باشد. کودک ممکن است از بین خودروهای پارک‌شده بیرون بپرد یا بدون بررسی ترافیک سعی کند از خیابان رد شود. هنگام گرگ‌ومیش (غروب آفتاب)، وقتی که کودکان ممکن است هنوز در حال بازی باشند، ولی به درستی دیده نشوند، بسیار احتیاط کنید.

مراقب همه‌ی خطوط عابرین پیاده باشید

خط عابر پیاده می‌تواند بخشی از جاده باشد که:

• پیاده‌روهای جهات مخالف جاده را با یک مسیر به هم وصل می‌کند.
• دارای تابلو، خطوط و نشانه‌گذاری‌های دیگر روی جاده برای عبور عابرین پیاده است، از خودرویی که روی خط عابر پیاده توقف کرده سبقت نگیرید. وسیله‌ی نقلیه‌ی متوقف‌شده می‌تواند سرنخی باشد که یک عابر پیاده در حال عبور است.

یادآوری

همه‌ی خطوط عابر پیاده نشانه‌گذاری نشده‌اند، اما تقریباً همه‌ی تقاطع‌ها محل عبور عابر پیاده دارند.

مراقب نواحی عبور مدارس و محافظین باشید

رانندگان، از جمله دوچرخه‌سواران، باید در خطوط عابر پیاده، خطوط عبور مدارس و دیگر نواحی‌ای که گارد عبور وجود دارد، توقف کنند و حق تقدم را به عابرین بدهند.
فقط وقتی که عابرین پیاده و محافظان عبور خیابان مدارس عبور کرده‌اند و به ‌شکل ایمن روی پیاده‌رو هستند، رانندگان و دوچرخه‌سواران می‌توانند به حرکت ادامه دهند.

مراقب نواحی امن اجتماعی باشید

تابلوها نشاندهنده‌ی نواحی‌ای هستند که جامعه دریافته است که خطر مشخصی برای عابرین پیاده وجود دارد.

مراقب عابرین با حرکت کند باشید

بسیاری از جاده‌های امروزی اجازه‌ی عبور عابرین پیاده‌ی کند در یک چرخه‌ی کامل ترافیکی را نمی‌دهند. پس صبور باشید و به همه‌ی عابرین زمانی برای عبور از خیابان دهید.
افراد مسن و عابرین پیاده‌ی با معلولیت و ناتوانی به احتیاط و ادب بیشتری از طرف رانندگان نیاز دارند؛ زیرا ممکن است به ‌آرامی عرض خیابان را طی کنند.
عابرین پیاده‌ی نابینا یا آسیب‌دیده‌ی بینایی ممکن است از عصای سفید یا سگ راهنما برای حرکت ایمن در پیاده‌رو و تقاطع‌ها استفاده کنند.

وقتی وسیله‌ی نقلیه‌ی بی‌صدا می‌رانید مراقب باشید

رانندگان وسایل نقلیه‌ی هیبریدی و الکتریکی باید مراقب افراد آسیب‌دیده‌ی بینایی که به صدای موتور پیش از ورود به تقاطع وابسته هستند، باشند. وقتی که در حال کاهش سرعت یا توقف هستید، وسیله‌ی نقلیه شما صدای قابل‌تشخیصی تولید نمی‌کند، پس احتیاط شدید لازم است.

مراقب ویلچر و اسکوترهای درمانی باشید

افرادی که روی ویلچرهای موتوری و اسکوترهای درمانی حرکت می‌کنند نیز عابر پیاده محسوب می‌شوند.

مراقب خودروهای خیابانی باشید

برخی ایستگاه‌های توقف خودروهای خیابانی، جزیره یا ناحیه‌ی ایمنی برای سوار و پیاده‌شدن مسافران دارند. از این جزایر و نواحی ایمن با سرعت معقولی رد شوید. همیشه برای مواقعی که عابرین پیاده حرکات ناگهانی یا پیش‌بینی‌نشده انجام می‌دهند، آماده باشید.

مراقب پیامک‌دهندگان باشید

قانون پیامک‌ندادن فقط برای رانندگان اعمال نمی‌شود. عابرین پیاده گاهی در حال استفاده از وسایلی مثل تلفن همراه، هندزفری، وسایل جیبی، GPS و پخش‌کننده‌های موسیقی، دچار حواس‌پرتی می‌شوند. کسانی که از هدفون یا هندزفری استفاده می‌کنند گاهی صدای بوق یا دیگر صداهای ترافیکی را نمی‌شنوند.

مراقب لباس‌های تیره باشید

دیدن عابرین پیاده با لباس‌های تیره،‌ مخصوصاً در شب، کار سختی است. هنگام رانندگی در نور کم مراقبت بیشتری لازم است. گرگ‌ومیش و لباس تیره گاهی منجر به تصادف می‌شوند.

مراقب وسایل حمل‌ونقل مدرن باشید

تکنولوژی‌های جدید اجازه‌ی نصب موتور روی تخته‌های اسکی، اسکوترها و حتی صفحه‌های غلتکی را می‌دهند. این وسایل ممکن است کنترل را کاهش دهند و حتی استفاده‌کنندگان را به جاده هل دهد. بسیاری از دوچرخه‌های الکتریکی امروزی طوری ساخته شده‌اند که شبیه اسکوترهای موتوری به‌نظر می‌رسند.

هنگام پیچیدن‌ مراقب باشید

خطوط عابر پیاده‌ی ایمن و دارای راهنما همیشه از تصادفات وسیله‌ی نقلیه و عابر پیاده در امان نیستند. افراد بسیار بیشتری با خودروهایی که به چپ می‌پیچند برخورد می‌کنند تا خودروهایی که به راست می‌پیچند؛ چون هر دو طرف، مسیر دیگری را نگاه می‌کنند: رانندگان مشغول عبور از تقاطع‌اند و عابرین از خیابان، مستقیم را نگاه می‌کنند.

شریک‌شدن جاده با دوچرخه‌سواران

انتظار می‌رود دوچرخه و دوچرخه‌های موتوری با سرعتی پایین‌تر از ترافیک اطراف با فاصله‌ی یک متری از جدول یا خودروهای پارک‌شده، یا در نزدیکی لبه‌ی سمت راست جاده، وقتی که جدولی وجود ندارد، حرکت کنند. با این حال در صورت نیاز برای ایمنی، می‌توانند از هر بخشی از باند مانند موارد زیر، استفاده کنند:

• از موانعی مانند گودال، یخ، شن، خاک، خیابان‌های خراب یا شیارزده ‌شده، حفره و دریچه‌های فاضلاب دوری کنید.
• از خطوط راه‌آهن یا خطوط تراموا با زاویه‌ی ۹۰ درجه عبور کنید.
• از عبور از مسیرهایی که برای عبور به‌ شکل اشتراکی ایمن نیست، اجتناب کنید.
• نزدیک نواحی پارک ممکن است یک باند دوچرخه نیز وجود داشته باشد. (شکل پایین را ببینید)

دوچرخه سواران وقتی با سرعت عادی یا بیشتر از ترافیک حرکت می‌کنند، به چپ میپیچند یا در موقعیت گردش به چپ قرار می‌گیرند؛ ملزم به حرکت در نزدیکی لبه‌ی راست جاده نیستند. (دوچرخه‌سواران اجازه‌ی گردش به چپ از باند گردش به چپ را هروقت که بشود، دارند.)

هنگام عبور از کنار دوچرخه‌سواران، رانندگان وسایل نقلیه‌ی موتوری باید حداقل یک متر فاصله، فاصله‌ی مناسب بین وسیله‌ی نقلیه و دوچرخه‌سوار را حفظ کنند. (تصویر بالا را ببینید) موفق‌نشدن در انجام این کار ممکن است به جریمه‌ی نقدی از ۶۰ تا ۵۰۰ دلار و دو امتیاز منفی در سابقه‌ی رانندگی شود. هر وقت امکان داشت، باید برای عبور، باند حرکت را عوض کنید.
با فاصله‌ی بسیار کم پشت دوچرخه‌سوار حرکت نکنید. آن‌ها برای مواقعی که سرعت را کاهش می‌دهند یا توقف می‌کنند، چراغ ترمز ندارند.

تقاطع‌ها:

برای اجتناب از تصادف با دوچرخه‌سواران در تقاطع‌ها، موارد زیر را به ‌یاد داشته باشید:

• وقتی قصد گردش به راست را دارید، راهنما بزنید و آینه‌ها و نقاط کور سمت راست را بررسی کنید تا مطمئن شوید مسیر دوچرخه‌سواری را مسدود نمی‌کنید.
• در گردش به چپ، باید پیش از گردش توقف کنید و منتظر شوید دوچرخه‌سواران عبور کنند.
• هنگام رانندگی داخل تقاطع، مراقب دوچرخه‌سوارانی که می‌خواهند گردش به چپ کنند باشید.

هنگام عبور از کنار دوچرخه‌سواران بی‌دلیل بوق نزنید. ممکن است باعث ترس آن‌ها شود و کنترل وسیله‌ی نقلیه را از دست بدهند. اگر حس می‌کنید که باید از بوق استفاده کنید، وقتی که هنوز با آن‌ها فاصله دارید، به‌آرامی و سریع روی بوق ضربه بزنید.

خطوط دوچرخه‌سواری: برای دوچرخه‌سواران رزرو شده است. معمولاً با خط ممتد سفید نشانه‌گذاری شده‌اند. گاهی برای گردش به راست در گوشه‌ی مسیر رانندگی باید وارد خط دوچرخه شوید یا از آن عبور کنید. (شکل بالا را ببینید) هنگام انجام این کار بسیار مراقب باشید. پس از اطمینان از اینکه می‌توانید به‌شکل ایمن این کار را انجام دهید، وارد باند شوید و گردش کنید.

مراقب راهنمای دست دوچرخه‌سواران باشید. دوچرخه‌سوار ممکن است با بیرون‌گرفتن مستقیم بازوی راست، قصد خود برای گردش به راست را نشان دهد.

هروقت که امکان‌پذیر بود، با دوچرخه‌سواران ارتباط چشمی برقرار کنید.

باکس‌های دوچرخه: می‌توانند از تصادف بین وسایل نقلیه‌ی موتوری و دوچرخه‌سواران جلوگیری کنند. معمولاً یک جعبه‌ی رنگ‌شده با علامت دوچرخه‌ی سفید رنگ داخل آن روی جاده وجود دارد. خطوط نزدیک‌شدن و دورشدن از باندهای دوچرخه نیز ممکن است رنگ شده باشند. راننده باید منتظر علامت چراغ راهنمایی پشت این جعبه‌ بماند. روی جعبه توقف نکنید. (شکل بالا را ببینید)

دوهشتی‌ ها: دوهشتی دوچرخه، دو حالت هشت روی علامت دوچرخه در جاده، نشان‌دهنده‌ی باند مشترک است. وسیله‌ی نقلیه یا دوچرخه می‌تواند از باند استفاده کند. با اینکه باید همیشه مراقب دوچرخه‌سواران باشید، این نشان‌دهنده‌ی هشدار بیشتر برای آن است که مراقب دوچرخه‌ها باشید. (تصویر بالا را ببینید)

کودکانی که روی خیابان دوچرخه‌سواری می‌کنند، مهارت و آموزش کافی برای دوچرخه‌سواری ایمن را ندارند. ممکن است از همه‌ی خطرات و قوانین جاده باخبر نباشند. مراقب کودکان روی دوچرخه‌های بزرگ باشید، زیرا ممکن است توانایی کنترل صحیح آن را نداشته باشند. وقتی کنار خیابان پارک کرده‌اید، پیش از بیرون‌آمدن، آینه و نقاط کور را برای دیدن دوچرخه‌های عبوری احتمالی بررسی کنید.

شریک‌شدن جاده با موتورسیکلت‌ها و موتورسیکلت‌های سرعت محدود

دیدن موتورسیکلت‌ها، موتورهای سرعت محدود، اسکوترهای برقی و دوچرخه‌ها به‌ دلیل اندازه‌ی آن‌ها سخت است. رانندگان این وسایل نقلیه ممکن است به ‌دلیل سطح ناصاف جاده یا شرایط آب‌وهوایی بد حرکات ناگهانی انجام دهند؛ چون کمتر حفاظت‌شده هستند، در تصادفات بیشتر صدمه می‌بینند.
موتورسیکلت‌ها از یک باند کامل استفاده می‌کنند؛ هنگام رانندگی، با آن‌ها شبیه وسایل نقلیه‌ی دیگر برخورد کنید. از آنجایی که بسیاری از راهنماهای گردش موتورسیکلت‌ها به‌ شکل خودکار خاموش نمی‌شوند، هنگام گردش به چپ جلوی موتورسیکلت‌های با راهنمای روشن مراقب باشید. مطمئن شوید موتورسواران واقعاً گردش انجام می‌دهند؛ ممکن است فراموش کرده راهنمای خود را خاموش کنند.

شریک‌شدن جاده با وسایل نقلیه‌ی تجاری بزرگ

هنگام شریک‌شدن جاده با وسایل نقلیه‌ی تجاری بزرگ مانند کشنده-تریلرها و اتوبوس‌ها، دانستن رانندگی ایمن اهمیت بسیار بالایی دارد. داده‌های جدید نشان داده‌اند که اکثر مرگ‌ومیرها در تصادفات با کامیون‌های تجاری بزرگ، در نتیجه‌ی عمل راننده‌های کامیون نبوده، بلکه به ‌دلیل عمل راننده‌ی دیگر اتفاق افتاده‌اند. از این‌ رو، شریک‌شدن جاده با وسایل نقلیه‌ی تجاری بزرگ یعنی باید همیشه از توانایی‌ و محدودیت‌های وسایل نقلیه‌ی بزرگ، شامل موارد زیر، آگاه باشید:

نقاط کور

وسایل نقلیه‌ی تجاری بزرگ نقاط کور بسیار بزرگی در هر دو طرف دارند. از دنباله‌‌روی آن‌ها با فاصله‌ی طولی بسیار کم، اجتناب کنید. اگر دقیقاً پشت آن‌ها باشید، راننده نمی‌تواند شما را ببیند. اگر وسیله‌ی نقلیه ناگهان توقف کند، هیچ جایی برای رفتن ندارید. به‌ یاد داشته باشید که اگر نتوانید راننده را از داخل آینه بغل‌های وسیله‌ی نقلیه ببینید، راننده نیز نمی‌تواند شما را ببیند.

فاصله‌ی توقف

وسایل نقلیه‌ی تجاری بزرگ به فاصله‌ی بسیار طولانی‌تری نسبت ‌به وسایل نقلیه‌ی کوچک نیاز دارند. وقتی از وسایل نقلیه‌ی بزرگ سبقت می‌گیرید، سریع به باند حرکت وسیله‌ی نقلیه برنگردید. نه‌تنها بی‌ادبی است، بلکه خطرناک نیز هست؛ فضای مناسب موردنیاز برای توقف ایمن وسیله‌ی نقلیه‌ی بزرگ را کاهش می‌دهد. هنگام سبقت‌گرفتن از وسایل نقلیه‌ی بزرگ فضای بیشتری در نظر بگیرید.

گردش‌های عریض

هنگام گردش به راست، وسیله‌ی نقلیه‌ی بزرگ برای اجتناب از برخورد با جدول، ممکن است ابتدا به ‌سمت چپ برود و سپس برگردد. وقتی یک وسیله‌ی نقلیه‌ی بزرگ جلو شما می‌خواهد به راست گردش کند، به فضایی که در باند راست باز کرده است وارد نشوید، خود را در موقعیت بسیار خطرناکی قرار خواهید داد. وقتی وسیله‌ی نقلیه از گوشه خارج شد، ادامه‌ی آن کمی به ‌سمت باند راست برمی‌گردد. اگر در آن باند باشید، وسیله‌ی نقلیه‌ی شما بین تریلر و جدول فشرده می‌شود. تا وقتی که کامیون کاملاً از باند خارج نشده، فاصله‌ی طولی کافی داشته باشید.
این موقعیت می‌تواند در رمپ خروجی بزرگراه‌هایی که دو باند گردش به چپ دارند اتفاق افتد. وقتی که یک وسیله‌ی نقلیه‌ی تجاری جلوی شما به چپ گردش می‌کند، به باند چپ وارد نشوید. تا وقتی که کامیون کاملاً گردش به چپ را انجام نداده عقب بمانید، در غیر این صورت ممکن است بین کامیون و جدول فشرده شوید.

برگشت به عقب

اگر پشت وسایل نقلیه‌ی بزرگ ایستاده‌اید، فضای زیادی باقی بگذارید. وقتی راننده‌ی وسیله‌ی نقلیه‌ی بزرگ ترمزها را پس از توقف رها می‌کند، وسیله‌ی نقلیه ممکن است به عقب برگردد.

پاشش

در آب‌وهوای بد، وسایل نقلیه‌ی بزرگ میزان زیادی گل، برف و گردوخاک، می‌پاشند که می‌تواند روی شیشه جلوی خودروی شما فرود بیاید و دید شما را موقتاً کور کند.

تلاطم

به ‌دلیل عوامل مختلف، مانند فشار هوا و جریان هوا، وسایل نقلیه‌ی بزرگ می‌توانند تلاطم هوایی سنگینی ایجاد کنند؛ این مورد ممکن است بر توانایی شما در کنترل وسیله‌ی نقلیه هنگام سبقت از وسایل نقلیه‌ی بزرگ تأثیر بگذارد.

شریک‌شدن جاده با اتوبوس‌های شهری

بسیاری از جاده‌های شهری نواحی توقف مخصوصی برای اتوبوس‌های شهری، به‌ نام ایستگاه‌های اتوبوس (bus bays) دارند که مسافران در آن سوار و پیاده می‌شوند. سه نوع ایستگاه اتوبوس وجود دارد:

• ایستگاه‌های نیمه‌مسدود
• تورفتگی‌های قبل و بعد از تقاطع‌ها
• ایستگاه‌های اتوبوس بین دو ناحیه‌ی پارک‌کردن مشخص‌شده.

وقتی یک اتوبوس در ایستگاه، راهنمای چپ را روشن می‌کند، نشان‌دهنده‌ی این است که آماده‌ی خروج از ایستگاه اتوبوس است و اگر در باندی که به ایستگاه ختم می‌شود رانندگی می‌کنید، باید اجازه دهید اتوبوس دوباره وارد جریان ترافیک شود.

• A: ایستگاه‌های نیمه‌مسدود

• ‌B: تورفتگی قبل از تقاطع

• C: تورفتگی بعد از تقاطع

• D: ایستگاه اتوبوس بین جای پارک های قانونی

شریک‌شدن جاده با ماشین‌آلات کشاورزی

ماشین‌آلات کشاورزی در مقایسه با دیگر کاربران جاده، نسبتاً آرام حرکت می‌کنند. بیشتر تراکتور و کمباین‌ها دارای حداکثر سرعت ۴۰ کیلومتر بر ساعت هستند؛ اما وقتی که واگن یا بار به‌ دنبال خود می‌کشند با سرعتی کمتر از ۴۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کنند. ماشین‌آلات کشاورزی گاهی دارای اندازه‌ی پهنا یا طول زیاد یا هر دو هستند. این مسئله دیدن وسایل نقلیه‌ی دیگر از پشت را برای راننده سخت می‌کند. مزرعه‌داران معمولاً به‌ جای استفاده از جاده و باند، یا حرکت از باند به باند، مستقیم به مزرعه می‌پیچند. به ‌یاد داشته باشید که وجود مزرعه‌داران روی جاده پس از ساعات تاریکی در فصول کاشت و برداشت بسیار معمول است.

ماشین‌آلات روی جاده باید تابلوی حرکت آهسته‌ی نارنجی و قرمز پشت وسیله‌ی نقلیه نصب کنند. این تابلو به دیگر رانندگان هشدار می‌دهد که وسیله‌ی نقلیه با سرعت ۴۰ کیلومتر بر ساعت یا کمتر در حال حرکت است. اگر یکی از این تابلوها را دیدید، سرعت را کاهش دهید و احتیاط کنید. با فاصله عقب بمانید و تا وقتی که ایمن نیست سبقت نگیرید.

شریک‌شدن جاده با وسایل متصل به اسبگیرید، سرعت را افزایش داد، مسابقه ن

وسایل متصل به اسب یک از کندترین متحرکین روی جاده نسبت‌ به دیگر وسایل نقلیه‌اند. این وسایل دارای گستره‌ی وسیعی‌اند و گاری‌های دونفره یا درشکه‌های تک‌اسبه با ظرفیت هشت نفر و واگن‌های بزرگ و عریض مزرعه‌ی مورداستفاده برای حمل محصول، تجهیزات و دیگر کالاها را شامل می‌شود. این وسایل معمولاً روی شانه‌ی جاده حرکت می‌کنند، اما ممکن است در جاهایی که شانه‌ی باریک‌ شده‌ای وجود ندارد، مانند پل‌ها، وارد آسفالت نیز شوند. به ‌یاد داشته باشید که دیدن وسایل نقلیه‌ی متصل به اسب در کل نواحی جنوب غربی اونتاریو و بیشتر در شرق و شمال اونتاریو متعارف است.
وسایل نقلیه‌ی متصل به اسب روی جاده باید تابلوی حرکت کند قرمز و نارنجی انتهای گاری نصب کنند. علاوه‌بر این، بسیاری از گاری‌های دارای نوارهای بازتاب‌کننده‌ی قوی اطراف و انتهای وسیله‌ی نقلیه هستند. این تابلو به دیگر رانندگان هشدار می‌دهد که این وسایل نقلیه با سرعت ۴۰ کیلومتر بر ساعت یا کمتر درحال حرکت‌اند و هروقت چراغ جلو به نوارهای بازتاب‌کننده برخورد کند، مشخص می‌شوند. اگر وسیله‌ی نقلیه‌ی متصل به اسب دیدید، سرعت را کاهش دهید و احتیاط کنید. فاصله‌ی طولی مناسب را رعایت کنید و هروقت ایمن بود سبقت بگیرید. وقتی به یک وسیله‌ی نقلیه‌ی متصل به اسب در جهت مخالف نزدیک می‌شوید، به لبه‌ی سمت راست باند خود بروید. هنگام سبقت‌گرفتن، بیشترین فاصله‌ی ممکن بین خود و آن‌ها را به‌وجود آورید. سبقت‌گرفتن نزدیک می‌تواند باعث ترسیدن یا رم‌کردن اسب شود و باعث تغییر جهت ناگهانی به مسیر حرکتی شود.

خلاصه

تا انتهای این بخش باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• اهمیت شریک‌شدن جاده با دیگر کاربران جاده، مخصوصاً وسایل نقلیه‌ی بزرگ، دوچرخه‌سواران و عابرین پیاده.
• چگونه جاده را با دیگر کاربران به‌ شکل ایمن و مناسب به ‌اشتراک بگذارید.

فصل ۵: رانندگی در تقاطع‌ها

وقتی به تقاطع‌ها نزدیک می‌شوید هوشیار باشید و مراقب عابرین پیاده، دوچرخه‌سواران، دیگر وسایل نقلیه‌ی موتوری، تابلوهای حق تقدم، تابلوهای توقف و چراغ‌های راهنمایی و رانندگی باشید. حتماً هر پیاده‌رو و مسیر یا خط حرکتی را مانند خیابان بررسی کنید. در ذهن داشته باشید که کودکان گاهی از قوانین ترافیکی آگاه نیستند و اینکه ممکن است طبق قانون محلی دوچرخه‌سواران اجازه‌ی استفاده از پیاده‌رو را داشته باشند.

تقاطع‌های کنترل‌شده

تقاطع‌های کنترل‌شده چراغ راهنمایی و رانندگی، تابلوی حق تقدم یا تابلوی توقف برای کنترل ترافیک دارند. (شکل بالا)
در تقاطع کنترل‌شده، جایی که با چراغ سبز مواجه می‌شوید،‌ با دقت و با سرعت ثابت درون تقاطع رانندگی کنید. اگر چراغ برای مدتی است سبز مانده،‌ وقتی که زرد شد آماده‌ی توقف باشید. با این حال اگر همین الآن هم آنقدر نزدیک هستید که نمی‌توانید توقف ایمن داشته باشید، با احتیاط از تقاطع عبور کنید. وقتی با چراغ قرمز مواجه شدید، کاملاً توقف کنید و تا وقتی که به سبز تبدیل شود منتظر بمانید.
وقتی که به تقاطعی در خیابان اصلی نزدیک می‌شوید و تقاطع با حجم ترافیک مسدود شده است، پیش از ورود به تقاطع توقف کنید و تا وقتی که خودروهای جلویی از تقاطع عبور نکرده‌اند، وارد تقاطع نشوید. اگر قصد گردش به چپ و راست را داشته باشید این قانون اعمال نمی‌شود.
در تقاطع کنترل‌شده‌ای که با تابلوی حق تقدم مواجه می‌شوید، سرعت را کاهش دهید و در صورت نیاز توقف کنید و منتظر بمانید تا پیش از ورود به تقاطع، مسیر کاملاً آزاد شود.
در تقاطع کنترل‌شده‌ای که با تابلوی توقف مواجه می‌شوید، کاملاً توقف کنید. فقط وقتی که مسیر آزاد است در تقاطع رانندگی کنید. (تصویر بالا)

تقاطع‌های کنترل‌نشده

تقاطع‌های کنترل‌نشده هیچ تابلو یا چراغ راهنمایی و رانندگی‌ای ندارند؛ معمولاً در نواحی‌ای که ترافیک زیادی وجود ندارد دیده می‌شوند. اگر دو وسیله‌ی نقلیه از دو جهت مخالف هم‌زمان به تقاطع کنترل‌نشده برسند، راننده‌ی سمت چپ باید اجازه دهد ابتدا راننده‌ی سمت راست او اول رد شود. این عمل دادن حق تقدم خوانده می‌شود.

حق تقدم

زمان‌هایی وجود دارند که باید حق تقدم را به دیگران بدهید؛ به این معنی که باید اجازه دهید راننده‌ی دیگر ابتدا عبور کند. در اینجا چند قانون در مورد حق تقدم آمده است.

در تقاطع بدون تابلو یا چراغ راهنمایی و رانندگی، باید حق تقدم را به وسیله‌ی نقلیه‌ای بدهید که پیش از شما به تقاطع رسیده است. اگر هر دو هم‌زمان به تقاطع رسیدید، وسیله‌ی نقلیه‌ای که از سمت راست نزدیک می‌شود دارای حق تقدم برای عبور است. (شکل بالا)

در تقاطع‌هایی با تابلوی توقف در هر چهار طرف، باید حق تقدم را به اولین وسیله‌ی نقلیه‌ای که کاملاً متوقف شده بدهید. اگر دو وسیله‌ی نقلیه هم‌زمان توقف کردند، وسیله‌ی نقلیه‌ی سمت چپ باید حق تقدم را به وسیله‌ی نقلیه‌ی سمت راست بدهد. (شکل بالا)

در هر تقاطعی که می‌خواهید به چپ یا راست گردش کنید، باید حق تقدم را به دیگران بدهید. اگر می‌خواهید به چپ بپیچید، باید منتظر شوید تا خودروهایی که از سمت مقابل نزدیک می‌شوند و یا عابرین پیاده از مسیر شما عبور کنند؛ پس از آن می‌توانید گردش به چپ را انجام دهید. اگر به راست می‌پیچید، باید منتظر شوید تا عابرین پیاده‌ای که در مسیر شما در حال عبور از خیابان یا نزدیک‌شدن به آن هستند، عبور کنند و سپس گردش به راست را انجام دهید. (شکل بالا) همچنین نقطه‌ی کور خود را باید برای وجود دوچرخه‌سوار از پشت‌سر، مخصوصاً در خط دوچرخه در سمت راست، روی پیاده‌رو یا مسیر حرکتی، بررسی کنید. تابلوی حق تقدم به‌ معنی کاهش سرعت و در صورت نیاز توقف و دادن حق تقدم عبور به خودروهای داخل تقاطع و یا در خیابان متقاطع است.
وقتی از یک جاده یا مسیر خصوصی به جاده‌ی اصلی وارد می‌شوید، باید حق تقدم را به وسایل نقلیه و عابرین پیاده‌ی روی پیاده‌روی خیابان اصلی بدهید. (شکل پایین)

در محل های عبور عابر پیاده (شکل پایین) و نواحی عبور مدارس با نگهبان عبور، شما باید حق تقدم را به عابرین بدهید و منتظر شوید تا کاملاً از خیابان رد شوند.
به ‌یاد داده باشید، راهنمازدن حق تقدم را به شما نمی‌دهد. باید مطمئن شوید مسیر آزاد است.

خلاصه

در انتهای این بخش باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• تفاوت بین تقاطع کنترل‌شده و کنترل‌نشده و چگونگی عبور ایمن از آن‌ها.
• مفهوم حق تقدم و موقعیت‌های معمولی که باید حق تقدم را به دیگر کاربران جاده بدهید.

توقف‌کردن

آگاهی از چگونگی توقف ایمن و مناسب مهارت مهمی در رانندگی است. رانندگان ایمن و مسئول، توقف‌ها را زودتر می‌بینند، آینه‌ها را بررسی می‌کنند، زودتر شروع به ترمزگرفتن می‌کنند و به ‌آرامی توقف می‌کنند. وقتی به ‌درستی نشسته باشید ترمزگرفتن راحت‌تر است. از پای راست برای هر دو پدال‌ گاز و ترمز استفاده کنید تا دو پدال را هم‌زمان فعال نکنید و یا بی‌دلیل چراغ‌های ترمز را فعال نکنید. پدال ترمز را یکنواخت و محکم فشار دهید.
در وسیله‌ی نقلیه با جعبه‌‌دنده‌ی دستی، در سراشیبی‌های طولانی و پرشیب سعی کنید از دنده‌ی سنگین استفاده کنید. این به کنترل سرعت کمک می‌کند و مجبور نمی‌شوید سریع و ناگهانی ترمز بگیرید. پیش از آنکه شروع به پایین‌رفتن از سراشیبی کنید دنده را سنگین‌تر کنید، زیرا ممکن است وقتی روی سراشیبی هستید، امکان تعویض دنده به دنده‌ی سنگین‌تر وجود نداشته باشد. برای راهنمایی، باید در سراشیبی و سربالایی در یک دنده حرکت کنید.

باید پیش از همه‌ی تابلوهای توقف و چراغ راهنمایی قرمز کاملاً متوقف شوید. اگر روی آسفالت خط توقف وجود داشت، پیش از آن توقف کنید. (شکل بالا)

اگر خط توقف وجود نداشت، در محل عبور عابر پیاده، با یا بدون خط‌کشی، توقف کنید. اگر هیچ محل عبور عابر پیاده‌ای وجود نداشت، در انتهای لبه‌ی پیاده‌رو توقف کنید. اگر پیاده‌رو وجود نداشت، در لبه‌ی تقاطع توقف کنید. (شکل بالا) پیش از ورود به تقاطع منتظر بمانید تا مسیر آزاد شود.

توقف در تقاطع‌های ریلی راه‌آهن

همه‌ی تقاطع‌های ریلی در جاده‌های عمومی اونتاریو با علائم X قرمز و سفید مشخص شده‌اند. مراقب این تابلوها باشید و آماده‌ی توقف باشید. ممکن است تابلوهای هشدار پیشرفته‌ی زرد و علائم X بزرگ نشانه‌گذاری‌شده روی آسفالت جلوتر از تقاطع ریلی را ببینید. برخی تقاطع‌های ریلی از چراغ‌های قرمز چشمک‌زن و برخی از دروازه یا مانع برای جلوگیری از عبور رانندگان از روی خطوط ریلی هنگام نزدیک‌شدن قطار استفاده می‌کنند. به ‌یاد داشته باشید ممکن است در شرایط استفاده از ترمز اضطراری تا دو کیلومتر طول بکشد تا یک قطار بتواند متوقف شود. در جاده‌های خصوصی، تقاطع‌های ریلی ممکن است نشانه‌گذاری نشده باشند، پس احتیاط کنید.

وقتی به تقاطع ریلی می‌رسید، موارد زیر را به‌یاد داشته باشید:

• سرعت را کاهش دهید، هر دو طرف را ببینید و گوش دهید و پیش از عبور از روی ریل مطمئن شوید هر دو طرف ایمن است.
• اگر قطاری در حال نزدیک‌شدن است، حداقل با فاصله‌ی پنج متری از نزدیک‌ترین ریل یا دروازه توقف کنید. تا وقتی که مطمئن نشده‌اید قطار یا قطارها عبور نکرده‌اند، از روی ریل عبور نکنید.
• هیچ‌وقت با یک قطار برای عبور از روی ریل مسابقه نگذارید.
• اگر چراغ چشمک‌زن وجود دارد، منتظر شوید تا چشمک‌زدن را متوقف کنند، اگر تقاطع دروازه یا مانع داشت، پیش از اینکه بخواهید از روی ریل عبور کنید، منتظر بمانید تا بلند شود.
• هیچوقت اطراف، زیر یا داخل دروازه یا مانعی که پایین است یا اینکه درحال پایین‌آمدن یا بالارفتن است، رانندگی نکنید. غیرقانونی و خطرناک است.
• از توقف در میانه‌ی مسیر ریلی خودداری کنید؛ برای مثال، در ترافیک سنگین، پیش از شروع مطمئن شوید فضای کافی برای عبور کامل در اختیار دارید.
• هنگام عبور روی ریل از تعویض دنده خودداری کنید.
• اگر روی ریل گیر افتادید، فوراً همه را از خودرو خارج کنید و از وسیله‌ی نقلیه دور شوید. به مکان ایمنی بروید و سپس با مسئولین تماس بگیرید.
• اکثر اتوبوس‌ها و دیگر وسایل نقلیه‌ی عمومی در تقاطع‌های ریلی‌ای که با دروازه، چراغ چشمک‌زن یا تابلوی توقف مشخص نشده‌اند، باید توقف کنند. اتوبوس‌های مدرسه باید در تقاطع‌های ریلی، چه با دروازه یا چراغ چشمک‌زن چه بدون آن‌ها، توقف کنند. مراقب این اتوبوس‌ها باشید و آماده‌ی توقف پشت‌سر آن‌ها باشید.
• اگر به تقاطع ریلی‌ای با تابلوی توقف نزدیک می‌شوید، مگر اینکه شخص پرچم‌دار دستوری غیر از این به شما دهد، باید کاملاً توقف کنید.

توقف در محل عبور مدارس

هر جا که محافظ مدرسه تابلوی قرمز و سفید به نمایش می‌گذارد، باید پیش از رسیدن به محل عبور توقف کنید و تا وقتی که افراد، از جمله محافظ عبور مدرسه، کاملاً از خیابان عبور نکرده‌اند و ادامه‌ی مسیر ایمن نشده، متوقف بمانید. اگر شکی در مورد موقع عبور دارید، صبر کنید تا همه‌ی کودکان و محافظ از خیابان عبور کنند. رانندگانی که الزامات توقف را رعایت نمی‌کنند ممکن است جریمه‌ی نقدی شوند و سه امتیاز منفی دریافت کنند.

توقف برای اتوبوس‌های مدرسه

اتوبوس‌های مدرسه در اونتاریو گستره‌ای از اندازه‌های مختلف دارند. همه به‌ رنگ زرد کرومی‌اند و کلمه‌ی اتوبوس مدرسه رویشان نوشته شده است.
هروقت که به اتوبوس مدرسه‌ی متوقف با چراغ‌های چشمک‌زن بالایی روشن نزدیک می‌شوید، صرف‌نظر از اینکه از عقب به اتوبوس نزدیک می‌شوید یا از جلو، باید کاملاً توقف کنید. وقتی از روبه‌رو به اتوبوس نزدیک می‌شوید، در فاصله‌ای ایمن توقف کنید تا کودکانی که از اتوبوس پیاده می‌شوند از جلوی شما از خیابان عبور کنند. اگر از پشت به اتوبوس نزدیک می‌شوید، در فاصله‌ی حداقل ۲۰ متری توقف کنید. تا وقتی که اتوبوس حرکت کند یا چراغ‌های قرمز چشمک‌زن غیرفعال شوند، حرکت نکنید.

اگر در خیابانی با حائل تقسیم‌کننده هستید، فقط وسایل نقلیه‌ای که از عقب نزدیک می‌شوند باید توقف کنند. میانه یا حائل یک مانع فیزیکی مانند زمین پایین یا بالاآمده یا سازه‌هایی برای جداکردن دو سمت مخالف ترافیک است. وسایل نقلیه نمی‌توانند از روی نوار وسط عبور کنند.
باید از قانون اتوبوس مدارس در هر جاده‌ای اطلاعت کنید، تعداد باند و محدودیت سرعت اهمیت ندارد. در هر ساعتی، جدا از ساعات مدرسه، آمادگی توقف برای اتوبوس‌های مدرسه را داشته باشید.
همانند چراغ‌های چشمک‌زن قرمز بالایی، اتوبوس‌های مدرسه یک بازوی تابلوی توقف در سمت راننده‌ی اتوبوس دارند. این بازو، تابلوی توقفی استاندارد با چراغ‌های چشمک‌زن قرمز بالا و پایین آن، پس از روشن‌شدن چراغ‌های چشمک‌زن قرمز بالایی، بیرون زده می‌شود. تا وقتی که بازو کاملاً جمع نشده و همه‌ی چراغ‌های قرمز چشمک‌زن خاموش نشده‌اند، منتظر بمانید.
توجه: اینکه نتوانید برای اتوبوس مدرسه‌ای که چراغ‌های چشمک‌زن روشن دارد توقف کنید، غیرقانونی است. اگر توقف نکنید، از ۴۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار جریمه‌ی نقدی می‌شوید و شش امتیاز منفی برای اولین قانون‌‌شکنی شما در نظر گرفته می‌شود. اگر در فاصله‌ی پنج‌ساله برای بار دوم مرتکب این کار شوید، جریمه از ۱۰۰۰ تا ۴۰۰۰ دلار افزایش می‌یابد و شش امتیاز منفی دیگر دریافت می‌کنید. ممکن است تا شش ماه به زندان بیفتید. در اونتاریو، رانندگان اتوبوس‌های مدرسه و دیگر شاهدان می‌توانند عمل کسی را که غیرقانونی از اتوبوس مدرسه رد شده گزارش دهند. اگر شما صاحب ثبت‌شده‌ی وسیله‌ی نقلیه هستید، همان میزان جریمه، بدون نمره‌ی منفی یا زندان، برایتان اعمال می‌شود.
نزدیک تقاطع‌های ریلی مراقب اتوبوس‌های مدرسه باشید. همه‌ی اتوبوس‌های مدرسه باید در همه‌ی تقاطع‌های ریلی توقف کنند. چراغ چشمک‌زن قرمز بالایی برای این نوع توقف‌ها استفاده نمی‌شود، پس گوش ‌به ‌زنگ باشید.

توقف برای نواحی عبور عابرین پیاده

نواحی عبور عابرین پیاده (شکل بالا) نواحی مشخص‌شده‌ای هستند که به عابرین پیاده اجازه عبور ایمن از خیابان را در جاهایی که چراغ راهنمایی وجود ندارد، می‌دهند. در این نواحی، همیشه مراقب عابرین پیاده و افرادی که از ویلچر استفاده می‌کنند باشید.
عابرین پیاده ممکن است دکمه‌ا‌ی را فشار دهند که باعث چشمک‌زدن چراغ قرمز بالا شود و به رانندگان در مورد افراد عبوری هشدار دهد. عابرین باید پیش از آنکه وارد خیابان شوند به ‌شکلی به رانندگان قصد خود را خبر دهند(سعی کنید هروقت امکان‌پذیر بود ارتباط چشمی برقرار کنید.). رانندگان، از جمله دوچرخه‌سواران، باید حق تقدم را در محل عبور به عابرین پیاده بدهند. وقتی که افراد کاملاً از خیابان بیرون رفتند و هیچ عابر پیاده‌ای نزدیک نمی‌شد، می‌توانید درصورت ایمن‌بودن به مسیر خود ادامه دهید. در فاصله‌ی ۳۰ متری از نواحی عبور عابرین پیاده نباید از هیچ وسیله‌ی نقلیه‌ای سبقت بگیرید.

خلاصه

در انتهای این بخش، باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• هنگام توقف پشت چراغ‌ها و تابلوهای توقف، وسیله‌ی نقلیه را کجا نگه دارید.
• اهمیت توقف در تقاطع‌های ریلی و چگونگی قراردهی وسیله‌ی نقلیه در حالت توقف پیش از آن‌ها.
• چگونه و چه وقت برای تقاطع‌ها و اتوبوس‌های مدرسه توقف کنید.
• چگونه و چه وقت برای نواحی عبور عابرین پیاده توقف کنید.

فصل ۶: تغییر مسیر

پیش از اینکه بپیچید، دنده‌عقب بگیرید، تغییر باند دهید یا دور بزنید، باید بدانید چه چیزهایی اطراف و پشت شما قرار دارند. همیشه برای اطمینان از اینکه مسیر آزاد است آینه‌ها را بررسی کنید و از روی شانه نگاه کنید و مطمئن شوید فضای کافی برای کامل‌کردن حرکت به‌ شکل ایمن در اختیار دارید.

گردش به طرفین

برای گردش به طرفین، خیلی زودتر از رسیدن به پیچ راهنما بزنید. وقتی مسیر آزاد است، به باند مناسب، یا سمت راست‌ترین باند برای گردش به راست یا سمت چپ‌ترین باند در گردش‌های به چپ، بروید. گردش خود را راهنما بزنید، اطراف را بررسی کنید و نقاط کور را برای بررسی بازبودن راه بررسی کنید.
پیش از اینکه وارد پیچ شوید سرعت را کاهش دهید؛ هرچه پیج تند‌تر باشد، سرعت شما باید کمتر شود. برای داشتن کنترل کامل روی وسیله‌ی نقلیه، ترمز گرفتن را پیش از اینکه فرمان را بچرخانید تکمیل کنید.
برای گردش تند، با یک دست فرمان را بچرخانید و با دست دیگر از روی دست قبلی، فرمان را بگیرید. فرمان را از طرف دیگر بگیرید و پیچیدن را ادامه دهید. به این فرمان‌گیری دست‌ روی ‌دست می‌گویند. وقتی که گردش را کامل کردید، فرمان را به ‌آرامی رها کنید یا کمی به آن کمک کنید تا داخل دست شما به حالت مستقیم بگردد. با فقط یک انگشت یا کف دست، فرمان را نچرخانید. وقتی پیچ را کامل کردید، سرعت را افزایش دهید.

فراموش نکنید، رانندگان گاهی کنترل وسایل نقلیه را از دست می‌دهند و سر می‌خورند، چون قصد انجام چند کار را هم‌زمان داشته‌اند. سعی نکنید هم‌زمان ترمز بگیرید و فرمان را بچرخانید.

گردش به راست

تا وقتی که تابلو یا نشانه‌گذاری‌های جاده به شما نگفته باشد، همیشه گردش به راست را در سمت راست جاده شروع و تکمیل کنید.
برای گردش به راست، خیلی قبل‌تر از پیچ راهنما بزنید و هر وقت ایمن بود به باند راست حرکت کنید. اگر باند سمت راست نشانه‌گذاری نشده بود، تا حد ممکن در سمت راست جاده رانندگی کنید. جلو، چپ، راست و دوباره سمت چپ را پیش از شروع پیچیدن نگاه کنید. اگر هیچ وسیله‌ی نقلیه‌ی کوچک‌تر یا عابر پیاده‌ای نمی‌بینید، نقطه‌ی کور عقب سمت راست را دوباره بررسی کنید. اجازه دهید دوچرخه‌سواران، موتورسیکلت‌های سرعت محدود یا موتورهای کم‌قدرت پیش از شروع به گردش شما از تقاطع رد شوند. هروقت ایمن بود، پیچ خود را به باند سمت راست خیابانی که وارد می‌شوید، کامل کنید.

گردش به راست با چراغ قرمز

تا وقتی که تابلویی شما را منع نکرده باشد، می‌توانید گردش به راست جلوی چراغ قرمز را در صورتی ‌که کاملاً توقف کنید و مطمئن شوید مسیر آزاد است، انجام دهید.

گردش به چپ

تا وقتی که تابلو و نشانه‌گذاری‌های جاده شما را منع نکرده باشند، همیشه گردش به چپ را از سمت چپ مسیر خود شروع و تمام کنید.
برای گردش به چپ، قبل از پیچ راهنما بزنید و وقتی که آزاد است وارد باند سمت چپ شوید. جلو، پشت‌سر، چپ، راست و دوباره سمت چپ و نقاط کور را بررسی کنید. هروقت مسیر آزاد بود بپیچید.
وقتی در یک تقاطع منتظر ترافیک نزدیک‌شونده برای عبور هستید، تا وقتی که پیچ را کامل نکرده‌اید فرمان را به چپ نچرخانید. با چرخ‌های پیچیده به ‌سمت چپ، وسیله‌ی نقلیه‌ی شما ممکن است وارد مسیر حرکت ترافیک روبه‌رو شود.
وقتی دو وسیله‌ی نقلیه از جهات مخالف به تقاطع رسیده‌اند و منتظر گردش به چپ هستند، پس از دادن حق تقدم به عابرین پیاده و ترافیک عبوری، باید هرکدام به‌سمت چپ دیگری بپیچند.
موتورسیلکت، دوچرخه، موتورهای سرعت محدود و موتورهای کم‌قدرت در تقاطع‌ها به همان شکل وسایل نقلیه‌ی بزرگ گردش به چپ انجام می‌دهند. اگر پشت‌سر یکی از این وسایل نقلیه گردش به چپ انجام می‌دهید، برای گردش به چپ هم‌زمان کنار آن‌ها نروید. عقب بمانید و هروقت که مسیر آزاد است گردش به چپ انجام دهید. پیش از اینکه گردش به چپ را انجام دهید، منتظر عبور وسیله‌ی نقلیه‌ی کوچک‌تر بمانید.

تصاویر زیر راه صحیح گردش به چپ در انواع مختلف جاده‌ها را نشان می‌دهند:

از باند نزدیک به خط مرکز به باند سمت راست خط مرکزی بروید، یک کمان نیمه‌خم را طی کنید. سپس، هروقت که توانستید، به باند راست حرکت کنید.

از باند نزدیک به خط وسط به باند چپ بپیچید.

از باند چپ به باند سمت راست خط وسط بپیچید. سپس هروقت امکان‌پذیر بود، به باند سمت راست بروید.

از باند چپ به باند چپ خیابان بعدی بپیچید.

باندهای گردش به چپ

برخی جاده‌ها دارای باند مخصوص برای گردش به چپ وسایل نقلیه هستند. (شکل بالا) در تقاطع‌هایی که باند گردش به چپ روی آسفالت نشانه‌گذاری شده‌ است، از روی باند نشانه‌گذاری‌شده گردش به چپ را انجام دهید. هنگام ورود به جاده‌ی دیگر، موقعیت این باند را حفظ کنید.

خط وسط برخی جاده‌ها به‌عنوان باند گردش به چپ دو‌طرفه استفاده می‌شود. (شکل بالا) این به وسایل نقلیه‌ی گردش‌کننده در هر دو جهت این شانس را می‌دهد که بدون نگه‌داشتن ترافیک، گردش به طرفین را انجام دهند. برای استفاده از باند گردش به چپ دوطرفه، مراحل زیر را انجام دهید:

1. پس از گردش راهنما بزنید و به باند وسط بروید. سرعت را کاهش دهید.
2. به ‌آرامی به نقطه‌ی مخالف جاده یا مسیر حرکتی که می‌خواهید گردش کنید وارد شوید.
3. هروقت مسیر آزاد بود گردش را انجام دهید.

به ‌یاد داشته باشید که وسایل نقلیه از جهات مخالف نیز از همین باند برای گردش به چپ استفاده می‌کنند. همانطور که جلوی شما توقف می‌کنند، ممکن است دیدن ترافیک از روبه‌رو برای شما سخت باشد. فقط در صورتی ‌که مطمئن شدید مسیر آزاد است حرکت کنید. این باندهای گردش به چپ نباید برای سبقت‌گرفتن استفاده شوند.

گردش به چپ پشت چراغ قرمز

می‌توانید از یک جاده‌ی یک‌طرفه به جاده‌ی یک‌طرفه‌ی دیگر با چراغ قرمز پس از توقف کامل و مطمئن‌بودن از اینکه مسیر آزاد است، گردش به چپ را انجام دهید. حق تقدم را به عابرین پیاده و ترافیک دیگر بدهید.

رانندگی در میدان‌ها

نزدیک‌شدن

• همانطور که به میدان نزدیک می‌شوید، دنبال تابلو برای انتخاب خروجی بگردید. باندی که در هر تقاطع دیگر انتخاب می‌کردید، در اینجا انتخاب کنید. (شکل ۲-۳۷ را ببینید) برای گردش به چپ یا مسیر مستقیم رفتن، از باند چپ استفاده کنید. برای گردش به راست یا مستقیم رفتن از باند راست استفاده کنید. (شکل ۲-۳۸ را ببینید) اگر قصد گردش به چپ دارید، از باند راست به میدان وارد نشوید. دوچرخه‌سواران عموماً در وسط باند مناسب می‌مانند یا از دوچرخه پیاده می‌شوند و از میدان به شکل عابر پیاده استفاده می‌کنند. (شکل ۲-۳۹ را ببینید)
• سرعت را کاهش دهید و مراقب عابرین پیاده‌ای که به خط تقدم در ورودی میدان می‌آیند باشید. در باند خود بمانید.

ورود

بررسی چشمی: برای دیدن همه‌ی وسایل نقلیه‌ای که در میدان هستند و آن‌هایی که منتظر ورود هستند (ازجمله دوچرخه‌سواران)، بررسی چشمی انجام دهید.

چپ را نگاه کنید: جریان ترافیک داخل میدان حق تقدم دارند. وقتی آماده‌ی ورود به میدان می‌شوید، به وسایل نقلیه‌ی سمت چپ توجه ویژه‌ای داشته باشید. اگر نیاز بود پیش از تابلوی حق تقدم سرعت را تطبیق دهید یا توقف کنید.

بررسی چشمی: برای دیدن همه‌ی وسایل نقلیه‌ای که در میدان هستند و آن‌هایی که منتظر ورود هستند (ازجمله دوچرخه‌سواران)، بررسی چشمی انجام دهید.

فاصله‌ی مناسب: به ‌دنبال فرصتی ایمن برای ورود به میدان باشید. هروقت فاصله‌ی کافی در جریان ترافیک داخل میدان وجود داشت، وارد میدان شوید. مستقیماً از کنار وسیله‌ی نقلیه‌ی داخل میدان که ممکن است در خروجی بعدی قصد خارج‌شدن داشته باشد، وارد میدان نشوید.

خلاف عقربه‌های ساعت حرکت کنید: وقتی داخل میدان هستید، همیشه سمت راست جزیره‌ی مرکزی و در مسیر خلاف عقربه‌های ساعت حرکت کنید.

به حرکت ادامه دهید: وقتی داخل میدان هستید، جز برای اجتناب از تصادف توقف نکنید؛ شما نسبت ‌به ترافیک ورودی حق تقدم دارید. وقتی داخل میدان هستید، باند عوض نکنید. اگر در باند وسط هستید و خروجی را رد می‌کنید، باید به حرکت دور میدان ادامه دهید تا دوباره به خروجی برسید.

خروج

راهنما بزنید: حتماً برای خروج راهنما بزنید و مراقب عابرین پیاده باشید.

موقعیت خود را حفظ کنید: موقعیت خود را نسبت ‌به دیگر وسایل نقلیه حفظ کنید.

قصد خروج خود را راهنما بزنید: وقتی از خروجی که می‌خواهید استفاده کنید عبور کردید، از راهنمای گردش به چپ استفاده کنید.

خروج از باند چپ: اگر از باند چپ خارج می‌شوید، مراقب وسایل نقلیه‌ای که سمت راست هستند و به دورزدن دور میدان ادامه می‌دهند، باشید.

مدیریت شرایط مشخص در میدان

وسایل نقلیه را درنظر بگیرید

کنار وسایل نقلیه‌ی بزرگ (کامیون و اتوبوس) فضای اضافی در نظر بگیرید. وسایل نقلیه‌ی بزرگ ممکن است مجبور به گردش عریض هنگام نزدیک‌شدن یا داخل میدان باشند. فضای زیادی به آن‌ها بدهید. (شکل بالا را ببینید)

برای عبور وسایل نقلیه‌ی اورژانسی کنار بروید

اگر وقتی وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی در حال نزدیک‌شدن است، داخل میدان هستید، از خروجی موردنظر خارج شوید و پیش از کنارزدن به دور از جزیره‌ی ترافیکی به حرکت ادامه دهید. اگر هنوز وارد میدان نشده‌اید، در صورت امکان به سمت راست بکشید و تا وقتی که وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی عبور نکرده منتظر بمانید.

رانندگی وسیله‌ی نقلیه‌ی بزرگ در میدان

راننده‌ی یک وسیله‌ی نقلیه‌ی بزرگ (مانند کامیون یا اتوبوس) در میدان ممکن است به کل عرض خیابان، شامل صحن (قسمت قابلجابه‌جایی جزیره‌ی وسط مجاور خیابان) نیاز داشته باشد. پیش از ورود به میدان، وسیله‌ی نقلیه ممکن است به اشغال هر دو باند نیاز داشته باشد. فضای زیادی به وسایل نقلیه‌ی بزرگ برای مانور دادن بدهید.

توجه

در برخی نواحی اونتاریو، حلقه‌های ترافیکی قدیمی‌ای وجود دارند؛ از میدان‌ها بزرگ‌تر هستند، اجازه‌ی رانندگی با سرعت بیشتر را می‌دهند و ترافیک را مجبور به ادغام و حرکت با بقیه می‌کنند. میدان‌های امروزی دارای قطر محاطی کمتری‌اند و از جزایری تقسیمی (برای انحراف ترافیک) در نقاط ورود، برای کاهش سرعت ترافیک یا برای ایجاد پناه برای عابرین پیاده، استفاده می‌کنند. ورودی، با قانون حق تقدم با چپ، کنترل می‌شود؛ برای مثال، خودروهایی که دور میدان می‌چر‌خند نسبت ‌به وسایل نقلیه‌ی ورودی حق تقدم دارند.

دنده‌ عقب گرفتن

هنگام دنده‌عقب (معکوس) گرفتن با وسیله‌ی نقلیه بسیار احتیاط کنید و به‌آرامی حرکت کنید. پیش از شروع، بررسی کنید که مسیر پشت شما باز باشد. شدیداً مراقب کودکان و دوچرخه‌سواران باشید.
درحالی‌که محکم فرمان را گرفته‌اید، دنده را در دنده‌ی عقب بگذارید و در صندلی به طرفین برگردید و از روی شانه مسیری که قصد رفتن به آن را دارید بررسی کنید. اگر مستقیم یا به راست دنده‌عقب گرفته‌اید، بدن و سر را به راست بچرخانید و از روی شانه‌ی راست عقب را نگاه کنید.

اگر به سمت چپ دنده‌عقب می‌گیرید، بدن و سر خود را به چپ بچرخانید و از روی شانه‌ی چپ عقب را نگاه کنید. (شکل زیر) همیشه شانه‌ی مقابل را نیز بررسی کنید. اگر همراه با دنده‌عقب گرفتن می‌پیچید، بررسی کنید که جلوی خودرو شما به چیزی برخورد نمی‌کند.
هنگام دنده‌عقب گرفتن نیازی به بستن کمربند ندارید. اگر برای دیدن صحیح پشت‌سر باید کمربند را باز کنید، این کار را انجام دهید. اما دوباره که قصد رفتن به جلو دارید فراموش نکنید کمربند ایمنی را ببندید.

در خیابان‌های تقسیم‌شده که محدودیت سرعتی بیش از ۸۰ کیلومتر بر ساعت دارند، دنده‌عقب گرفتن غیرقانونی است. این برای بخش حرکت و شانه‌ی جاده نیز اعمال می‌شود. تنها استثناء این قانون برای وقتی است که شما سعی دارید به کسی که مشکل دارد کمک کنید.

دور زدن

ممکن است هنگام رانندگی وقتی که پیچ را رد کرده‌اید یا در جاده خیلی جلو رفته‌اید، نیاز به دورزدن داشته باشید. چندین راه برای انجام صحیح این کار وجود دارد.
ساده‌ترین و ایمن‌ترین مسیر رانندگی دور یک بلوک است، اما زمان‌هایی وجود دارد که ممکن است این عمل امکان‌پذیر نباشد. در چنین مواردی، یک دوربرگردان (برگردان U شکل) یا دور سه‌نقطه‌ای موردنیاز می‌باشد.

دوربرگردان U شکل

پیش از اینکه دور بزنید، بررسی کنید که تابلویی شما را از این کار منع نکند.
برای دورزدن ایمن در دوربرگردان U، باید هر دو طرف را به ‌خوبی ببینید. در پیچ جاده، یا نزدیکی تقاطع ریلی یا شروع تپه، یا نزدیک یک پل یا تونل که جلوی دید را می‌گیرد، دورزدن ممنوع است. تا وقتی که حداقل ۱۵۰ متر در هر دو طرف را نبینید، دور نزنید.
برای دورزدن، راهنمای راست بزنید، آینه و پشت شانه را بررسی کنید و به ‌سمت راست جاده بروید. توقف کنید. راهنمای چپ بزنید و هروقت هر دو طرف آزاد بود، به جلو بروید و سریع و تند به باند مخالف بپیچید. هنگام دورزدن ترافیک را بررسی کنید.

دورزدن سه نقطه‌ای

در جاده‌های باریک باید برای دیدن مسیرها از دورزدن سه‌نقطه‌ای استفاده کنید. همانطور که در شکل ۲-۴۴ نشان داده شده است، دورزدن سه‌نقطه‌ای از سمت راست جاده آغاز می‌شود. مطمئن شوید در پیچ جاده‌ها، در یا نزدیکی تقاطع ریلی یا تپه، یا نزدیک پل یا تونل که ممکن است دید شما را مسدود کند، دور نمی‌زنید.

به چپ راهنما بزنید. وقتی که مسیر از هر دو طرف آزاد است، به جلو حرکت کنید، فرمان را تند به چپ به ‌سمت جدول روبه‌روی جاده بچرخانید. وقتی به ‌سمت چپ رسیدید، توقف کنید. دنده را در دنده‌عقب بگذارید. راهنمای راست بزنید. پس از بررسی اینکه راه هنوز باز است، با دنده‌عقب گرفتن آرام به ‌سمت دیگر جاده، فرمان را تند به راست بچرخانید. دنده را رو به ‌جلو بگذارید و ترافیک را بررسی کنید. وقتی که راه باز است، به جلو رانندگی کنید.

خلاصه

در انتهای این بخش، باید موارد زیر را بدانید:

• چطور در تقاطع‌ها به چپ و راست بپیچید.
• قوانین ‌اطراف پیچ‌ها به طرف خیابان‌های یک‌طرفه و در حال خروج از آن‌ها.
• چطور در میدان رانندگی کنید.
• هنگام دنده‌عقب گرفتن کجا را ببینید و چطور مانوردهی داشته باشید.
• روش‌های دورزدن با وسیله‌ی نقلیه برای حرکت در مسیر مخالف. (دوربرگردان‌های U شکل، دورزدن‌های سه‌نقطه‌ای)

فصل ۷: تغییر موقعیت

تغییر موقعیت در جاده شامل تغییر باند و یا سبقت‌گرفتن و جلوزدن از وسایل نقلیه‌ی دیگر است. پیش از شروع، مطمئن شوید برای تکمیل ایمن حرکت، زمان و فضای کافی در اختیار دارید.

تغییر باندها

تغییر باند حرکت از یک باند جاده به باند دیگر است؛ در جاده‌ای که دو باند یا بیشتر در یک جهت دارد. ممکن است برای سبقت‌گرفتن از یک وسیله‌ی نقلیه، برای دوری از وسیله‌ی نقلیه‌ی پارک‌شده یا وقتی که وسیله‌ی نقلیه‌ی جلویی برای گردش در تقاطع سرعت را کم می‌کند، مجبور به تغییر باند باشید.
هیچوقت بدون راهنمای مناسب و نگاه‌کردن به ‌منظور انجام ایمن حرکت، باند را تغییر ندهید.
این مراحلی است که برای تغییر باند باید انجام گیرند:

1. آینه‌ها را برای دیدن فضای کافی در ترافیک هنگامی که می‌توانید ایمن وارد شوید، بررسی کنید.
2. با نگاه از روی شانه در مسیری که می‌خواهید باند را تغییر دهید، نقاط کور را بررسی کنید. مخصوصاً در مورد دوچرخه و وسایل نقلیه‌ی کوچک احتیاط کنید. قصد خود برای گردش به چپ و راست را راهنما بزنید.
3. دوباره بررسی کنید که مسیر آزاد است و کسی از پشت یا از دو باند دورتر در جاده‌های چندبانده به ‌سرعت به شما نزدیک نمی‌شود.
4. به ‌تدریج به باند جدید بروید. سرعت را کاهش ندهید؛ سرعت را حفظ کنید یا به ‌آرامی آن را افزایش دهید.

با قطع‌کردن مسیر جلوی وسایل نقلیه‌ی دیگر، از جمله دوچرخه‌ها، تغییر باند ناگهانی ندهید. دیگر رانندگان از شما انتظار دارند که در همان باندی که هستید بمانید. حتی اگر راهنما هم بزنید، از شما انتظار دارند حق تقدم را به آن‌ها دهید.
از تغییر باند غیرضروری یا لایی‌کشیدن بین باندها خودداری کنید. مخصوصاً در ترافیک سنگین یا شرایط آب‌وهوایی بد، بیشتر احتمال ایجاد تصادف از طرف شما وجود دارد. در تقاطع‌ها یا نزدیکی آن‌ها باند را عوض نکنید. به ‌یاد داشته باشید که چند ثانیه پشت یک وسیله‌ی نقلیه ماندن گاهی ایمن‌تر از سبقت‌گرفتن از آن است.

سبقت‌گرفتن

سبقت‌گرفتن، تغییر باند برای عبور از وسیله‌ی نقلیه کندتر است. با اینکه همه‌ی جاده‌های عمومی محدودیت سرعت دارند، اما همه‌ی وسایل نقلیه با یک سرعت حرکت نمی‌کنند؛ برای مثال دوچرخه‌سواران، وسایل نقلیه‌ی خدمات جاده‌ای و رانندگانی که جلوتر برای گردش آماده شده‌اند و از سرعت ترافیک کندتر هستند. ممکن است بخواهید هنگام دنبال‌کردن آن‌ها از برخی وسایل نقلیه‌ی کم‌سرعت سبقت بگیرید.
تا وقتی که مطمئن نشده‌اید که می‌توانید بدون ایجاد خطر برای خود و دیگران این کار را انجام دهید، از وسایل نقلیه‌ی دیگر سبقت نگیرید. هیچوقت از وسایل برف‌روب تحت هر شرایطی سبقت نگیرید. اگر شک داشتید، سبقت نگیرید.

این مراحل برای سبقت‌گرفتن از وسایل نقلیه لازم است:

1. از راهنمای چپ استفاده کنید که نشان دهید قصد سبقت‌گرفتن دارید و پیش از اینکه به باند سبقت بروید بررسی کنید که راه از جلو و عقب آزاد است.
2. مراقب دوچرخه‌ها و وسایل نقلیه‌ی کوچکی که ممکن است جلوی خودرویی که می‌خواهید از آن سبقت بگیرید پنهان هستند، باشید. همچنین مراقب وسایل نقلیه‌ای که جلوی شما به چپ گردش می‌کنند و وسایل نقلیه یا عابرین پیاده‌ای که از طرف دیگر خیابان یا مسیر حرکتی وارد جاده می‌شوند باشید.
3. فقط پس از راهنمازدن باند را عوض کنید. پس از سبقت‌گرفتن، راهنما بزنید که قصد برگشت به باندی را دارید که از آن سبقت را آغاز کرده‌اید، وقتی توانستید جلوی وسیله‌ی نقلیه‌ای را که از آن سبقت گرفته‌اید در آینه ببینید، باند را عوض کنید. مراقب باشید با حرکت ناگهانی به جلوی وسیله‌ی نقلیه، مسیر او را مسدود نکنید.
4. اگر وسیله‌ی نقلیه‌ای که از آن سبقت می‌گیرید، سرعت را افزایش داد، مسابقه ندهید. به باند قبلی خود برگردید. و وقتی راننده‌ی دیگری می‌خواهد از شما سبقت بگیرد، سرعت را افزایش ندهید. غیرقانونی و خطرناک است.

سبقت‌گرفتن در فاصله‌ی سی متری خط عابر پیاده غیرمجاز است. سبقت‌گرفتن از سمت چپ خط وسط پل، پل راه‌آهن یا تونل، غیرمجاز است. وقتی به قلّه‌ی تپه می‌رسید یا روی پیچی که دید ترافیک نزدیک‌شونده مسدود است و فاصله‌ی کافی جلوتر برای سبقت‌گرفتن ایمن وجود ندارد، سبقت نگیرید.
وقتی از خودروهای پارک‌شده سبقت می‌گیرید، مراقب افرادی که ناگهان در را باز می‌کنند یا درهایی که برای بارگیری و تخلیه‌ باز هستند باشید.
موتورسیکلت‌، دوچرخه، موتورسیکلت‌های سرعت محدود و موتورهای کم‌قدرت گاهی برای اجتناب از شرایط خطرناک جاده یا دیده‌شدن توسط دیگر رانندگان نیاز دارند به راست یا چپ بکشند. این را دعوت به سبقت در همان باند ندانید. اگر می‌خواهید از این وسایل سبقت بگیرید، این کار را با تغییر باند انجام دهید.
وقتی جریان ترافیک سریع‌تر می‌خواهد از شما سبقت بگیرد، به راست بروید و اجازه‌ی سبقت ایمن به آن‌ها را بدهید. وقتی در جاده‌های تقسیم‌نشده از شما سبقت گرفته شد و راننده به باند مخالف رفت، به ترافیک روبه‌رو توجه کنید و به ‌سمت راست باند بروید. آماده‌ی کاهش سرعت باشید و اجازه دهید راننده‌ی سبقت‌گیرنده سریع‌تر به جلوی شما برگردد تا از تصادف جلوگیری کنید.
در بسیاری از جاده‌های با سرعت بالا با سه باند یا بیشتر در هر مسیر، کامیون‌ها اجازه‌ی رانندگی در آخرین باند سمت چپ را ندارند. یعنی باند بغل آن، باند سبقت کامیون است. اگر در این باند هستید و یک کامیون می‌خواهد سبقت بگیرد، به‌ محض امکان به باند سمت راست بروید.

سبقت‌گرفتن در شب

هنگام سبقت‌گرفتن از وسایل نقلیه‌ی دیگر در شب بیشتر احتیاط کنید. هروقت مجبورید سبقت بگیرید و راه هم باز است، این مراحل را دنبال کنید:

1. وقتی از عقب به وسیله‌ی نقلیه‌ی جلویی نزدیک می‌شوید چراغ‌ها را به نورپایین، تغییر دهید.
2. راهنما بزنید، آینه‌ها و نقاط کور را بررسی کنید و برای سبقت‌گرفتن از باند خارج شوید. درحالی‌که از کنار وسیله‌ی نقلیه‌ای سبقت می‌گیرید، چراغ‌ها را به نوربالا برگردانید. این اجازه‌ی دیدن قسمت بیشتری از جاده را به شما می‌دهد.
3. وقتی که در آینه‌ی جلو می‌توانید کل مسیر جلوی وسیله‌ی نقلیه‌ای را که از آن سبقت می‌گیرید ببینید، آنقدر جلوتر هستید که می‌توانید به باند راست برگردید. فراموش نکنید راهنما بزنید.

باندهای سبقت و صعود

برخی جاده‌ها دارای باند سبقت یا صعود مخصوص هستند. این باندها به وسایل نقلیه با سرعت پایین اجازه‌ی حرکت به راست را می‌دهند و خودروهای سریع‌تر می‌توانند از آن‌ها در باند چپ سبقت بگیرند.
یک تابلو از قبل به رانندگان می‌گوید که جلوتر شانس سبقت‌گرفتن را دارند. یک تابلوی دیگر انتهای باند را هشدار می‌دهد تا رانندگانی که در باند سمت راست هستند بی خطر در ترافیک باند چپ ادغام شوند.

سبقت‌گرفتن در شانه

فقط در صورتی‌ که بخواهید از وسیله‌ی نقلیه‌ای که در حال گردش به چپ است یا فقط در صورتی ‌که شانه آسفالت شده، می‌توانید از شانه‌ی سمت راست برای سبقت‌گرفتن استفاده کنید. شما روی شانه‌ی سمت چپ، چه آسفالت شده باشد چه نه، نمی‌توانید سبقت بگیرید.

سبقت‌گرفتن از چپ

اکثر سبقت‌ها از چپ انجام می‌شود. در جاده‌های چندبانده یا جاده‌های یک‌طرفه و وقتی که از یک قطار شهری یا وسیله‌ی نقلیه‌ی در حال گردش به چپ سبقت می‌گیرید، می‌توانید از سمت راست سبقت بگیرید.
سبقت‌گرفتن از راست می‌تواند خطرناک‌تر از سبقت‌گرفتن از چپ باشد. اگر در آخرین باند سمت چپ رانندگی می‌کنید و یک خودروی کند جلوی شماست، منتظر بمانید تا وسیله‌ی نقلیه به راست حرکت کند. ناگهان باند را تعویض نکنید و سبقت نگیرید؛ راننده‌ی جلو ممکن است بفهمد که شما قصد سبقت‌گرفتن دارید و هم‌زمان با شما به راست حرکت کند.

سبقت‌گرفتن از قطار شهری

باید از سمت راست از قطارهای شهری سبقت بگیرید، فقط در صورتی می‌توانید این کار را نکنید که در یک خیابان یک‌طرفه در حال حرکت باشید.
در ایستگاه‌های قطار شهری، حداقل با فاصله‌ی دومتری از درهای انتهایی که مسافران سوار و پیاده می‌شوند توقف کنید. این قانون در ایستگاه‌هایی که محل مخصوص برای سوار و پیاده‌کردن مسافران دارند، اعمال نمی‌شود. همیشه از این نواحی با سرعت قابل‌قبولی عبور کنید و انتظار حرکت ناگهانی و غیرقابل ‌پیش‌بینی از عابرین داشته باشید.

خلاصه

در انتهای این بخش باید موارد زیر را بدانید:

• ملاحظات ایمنی و مراحلی که باید هنگام تغییر باند و سبقت‌گرفتن رعایت کنید.
• چگونگی برخورد با شرایط مختلف حین سبقت‌گرفتن (مانند سبقت در شب یا سبقت از قطار شهری) را بدانید.

فصل ۸: پارک در مسیرهای حرکتی

از آنجایی که قوانین پارک‌کردن، جاده به جاده و مکان به مکان تغییر می‌کنند، همیشه تابلوهایی که می‌گویند نباید توقف کنید یا توقف‌کردن، ایستادن یا پارک را محدود می‌کنند ببینید و از آن‌ها پیروی کنید. آگاه باشید که همه‌ی توقف ممنوع‌های طبق قانون روی تابلو اعلام نشده‌اند.

موارد زیر برخی قوانین پایه پارک‌کردن هستند:

• هیچوقت در قسمت حرکتی جاده پارک نکنید. اگر به ‌دلیلی باید توقف کنید، از جاده به کنار بروید و روی شانه توقف کنید.
• هیچوقت در پیچ، تپه یا هر جایی که دید کافی در فاصله‌ی ۱۲۵ متری از هر دو سمت ندارید، پارک نکنید.
• هیچوقت در جایی که مسیر یک خودروی پارک‌شده را مسدود می‌کنید یا جایی که خط عابر پیاده، محل عبور عابر پیاده، خط‌کشی عابرین پیاده یا ورودی جاده است، پارک نکنید.
• در فاصله‌ی نزدیک‌تر از سه متری شیر آتش‌نشانی، یا در صد متری پل‌ها یا در شش متری ورودی عمومی هتل، سالن تئاتر یا سالن‌های عمومی در مواقع بازبودن آن‌ها، پارک نکنید.
• در فاصله‌ی نه متری تقاطع یا در فاصله‌ی پانزده متری تقاطع کنترل‌شده با چراغ راهنمایی و رانندگی پارک نکنید.
• در جایی که در مسیر ترافیک یا برف‌روب‌ها قرار می‌گیرید، پارک نکنید.
• هیچوقت پیش از اطمینان از اینکه شخص یا خودروی دیگری را در خطر نمی‌اندازید، در خودروی پارک‌شده‌ی خود را باز نکنید. به ‌طور کلی کار بهتر این است که در راننده را با دست راست باز کنید تا به این شکل یک بررسی شانه نیز انجام داده باشید. مراقب باشید که درب را در مسیر دوچرخه‌سواری که ممکن است نزدیک خودروهای پارک‌شده حرکت کند باز نکنید. (شکل ۲-۵۰) وقتی در خودرو را در کنار ترافیک عبوری باز می‌کنید، فقط تا حدی که مسافران را سوار و پیاده کنید آن را باز نگه دارید.

پس از پارک‌کردن وسیله‌ی نقلیه، همیشه موتور و چراغ‌ها را خاموش کرده، کلید را برداشته، در را قفل کنید تا از دزدی جلوگیری کرده باشید. حیوانات و کودکان را در خودرو تنها نگذارید.

پیش از بیرون‌آمدن از پارک، همیشه راهنما بزنید و ترافیک را بررسی کنید، فقط وقتی که ایمن است از پارک خارج شوید.

پارک‌کردن برای افراد دارای ناتوانی

مجوز پارک قابل دسترس که قبلاً با نام مجوز پارک افراد دارای ناتوانی شناخته می‌شد، یک کارت لمینت شده است که روی داشبورد یا آفتاب‌گیر وسایل نقلیه‌ی حامل افراد دارای ناتوانی نصب شده است. مجوز صادرشده برای وسیله‌ی نقلیه به حامل فرد دارای ناتوانی اجازه‌ی پارک، ایستادن و توقف در نواحی مشخص‌شده برای معلولین را می‌دهد. مجوز برای فرد صادر می‌شود، نه برای وسیله‌ی نقلیه‌ی مشخص.
افرادی که نسخه‌ی قدیمی مجوز، مجوز پارک فرد معلول را دارند، می‌توانند تا وقتی که تاریخ مصرف دارد از آن استفاده کنند. پس از انقضاء، هر مجوز جدیدی به ‌شکل مجوز پارک قابل‌دسترس صادر می‌شود.
مجوز پارک در دسترس بدون هزینه برای فرد دارای ناتوانی صادر می‌شود. برای گرفتن مجوز پارک در دسترس، یک پزشک، ماساژور، پرستار متخصص فیزیوتراپی (بدون کلاس درس) یا کادر درمان حرفه‌ای باید تأیید کنند که درخواست‌دهنده یک یا چند معلولیت روی فرم درخواست مجوز پارک در دسترس را داراست.

چهار نوع مجوز پارک قابل‌دسترس وجود دارد:

مجوز معمولی (آبی): برای افراد با معلولیت دائم صادر می‌شود و تا پنج سال اعتبار دارد. تا سال ۲۰۱۱، همه‌ی افراد برای تمدید مجوز باید دوباره تأیید صلاحیت می‌شدند. پس از آن سال، فقط افرادی که وضعیت آن‌ها متغیر است نیاز به تأیید صلاحیت دوباره پیش از تمدید مجوز دارند.

مجوز موقت (قرمز): وقتی صادر می‌شود که انتظار می‌رود ناتوانی بیش از دو ماه باقی خواهد ماند، نه برای همیشه. مجوز موقت قابل‌ تمدید نیست.

مجوز مسافر (بنفش): تا یک سال اعتبار دارد و برای درخواست‌دهندگانی که مجوز پارک در دسترس دارند و قصد پرواز از هرکدام از فرودگاه‌های اونتاریو را دارند،‌ صادر می‌شود. گیرنده‌ی مجوز، در مدت پارک وسیله‌ی نقلیه در پارکینگ فرودگاه، باید مجوز را روی داشبورد یا آفتاب‌گیر وسیله‌ی نقلیه نصب کند. مجوز معمولی افراد حین سفر همراه آن‌هاست.

مجوز شرکت (سبز): تا پنج سال معتبر است و برای شرکت‌ها و سازمان‌های غیردولتی‌ای صادر می‌شود که صاحب وسایل نقلیه‌ای هستند که برای جابه‌جایی افراد با ناتوانی استفاده می‌شود یا آن‌ها را اجاره می‌دهند.

استفاده‌ی نادرست یا سوء‌استفاده از مجوز پارک در دسترس باید به پلیس گزارش داده شود. استفاده‌ی ناصحیح از مجوز پارک در دسترس به جریمه‌ی نقدی و لغو مجوز منتهی می‌شود. درخواست‌های مجوز پارک در دسترس در همه‌ی مراکز خدماتی اونتاریو یا با فرستادن درخواست به وزارت به آدرس زیر در دسترس‌اند:
خدمات اونتاریو
واحد تجدید مجوز
P.O صندوق ۹۸۰۰
کینگ استون، ON K7L 5N8
هیچوقت در مکانی که برای پارک معلولین در نظر گرفته شده پارک نکنید، مگر اینکه مجوز پارک در دسترس را روی شیشه‌ی جلوی خود نصب کرده باشید. مجوز باید متعلق به شما یا یکی از مسافرانتان باشد. این قانون همچنین برای توقف و ایستادن در نواحی جدولی که برای سوار و پیاده‌کردن مسافران معلول در نظر گرفته شده، نیز می‌باشد.

پارک دوبل

پارک دوبل به ‌معنی پارک یک وسیله‌ی نقلیه با چرخ‌های موازی در کنار جدول یا لبه‌ی جاده است. در خیابان‌هایی که امکان پارک وجود دارد، موازی با جدول پارک کنید. فقط در صورتی زاویه‌دار پارک کنید که تابلو دستور به این کار بدهد. سمت راست جهت ترافیک عبوری پارک کنید. فقط در صورتی‌که تابلوهایی خلاف این عمل وجود نداشته باشد، می‌توانید در هر دو طرف خیابان یک‌طرفه پارک کنید.

برای پارک دوبل در سمت راست جاده، فضایی پیدا کنید که یک تا یک‌ونیم برابر طول وسیله‌ی نقلیه باشد. ترافیک اطراف و پشت‌سر را بررسی کنید و قصد خود برای کنارکشیدن و توقف را راهنما بزنید. در کنار، یا موازی با وسیله‌ی نقلیه‌ای که جلوی فضای خالی است رانندگی کنید، حدود یک متر فاصله بین وسایل نقلیه باز بگذارید. وقتی سپر عقب با سپر عقب وسیله‌ی نقلیه دیگر در یک راستا هستند توقف کنید. این مراحل را دنبال کنید:

1. به‌ آرامی و با احتیاط به فضای خالی دنده‌عقب بگیرید، فرمان را کاملاً به ‌سمت جدول بچرخانید.
2. وقتی که لبه‌ی پشتی عقب خودرو را جلوی فضای خود دیدید، با ادامه‌ی دنده‌عقب فرمان را صاف کنید.
3. فرمان را کاملاً به ‌سمت جاده بچرخانید تا وسیله‌ی نقلیه‌تان را با جدول در یک راستا قرار دهد.
4. اگر وسیله‌ی نقلیه‌ی شما موازی با جدول نیست، مستقیم جلو بروید تا کاملاً خودرو صاف شود.
5. وقتی که به‌ درستی پارک کردید، ترمزهای پارک را بکشید و دنده را در حالت پارک بگذارید یا برای جعبه‌دنده‌های دستی، دنده را در دنده‌ی یک یا دنده‌عقب بگذارید.
6. موتور را خاموش کنید. به ‌یاد داشته باشید که کلید را از سوئیچ بیرون بکشید. پیش از باز کردن در، ترافیک را بررسی کنید. وسیله‌ی نقلیه را قفل کنید.

پارک روی تپه

وقتی در سراشیبی پارک می‌کنید، چرخ‌های جلو را به ‌سمت جدول یا شانه راست بچرخانید. این عمل اگر ترمزها آزاد شوند، از سرخوردن وسیله‌ی نقلیه به داخل ترافیک عبوری جلوگیری می‌کند. (شکل A)
اگر در سربالایی با جدول پارک می‌کنید، چرخ‌ها را به ‌سمت چپ بچرخانید تا چرخ‌ها به‌ سمت جاده قرار گیرند. اگر به عقب سر بخورد، لاستیک‌ها با جدول متوقف می‌شوند. (شکل B)
وقتی در سربالایی بدون جدول پارک می‌کنید، چرخ‌ها را به راست بچرخانید. اگر وسیله‌ی نقلیه سر بخورد، به ‌جای سرخوردن به داخل ترافیک، از جاده خارج می‌شود. (شکل C)

هنگام پارک در سطوح شیب‌دار، همیشه ترمزهای پارک را فعال کنید و دنده را در حالت پارک، یا در جعبه‌دنده‌های دستی، دنده را در دنده‌ی یک یا عقب قرار دهید. موتور را خاموش کنید و کلیدها را بردارید. پیش از باز کردن در، ترافیک را بررسی کنید و فراموش نکنید وسیله‌ی نقلیه را قفل کنید.

توقف‌گاه‌های کنار جاده

وقتی نیاز دارید کنار جاده برای بازه‌ی زمانی کوتاه و بررسی اطراف وسیله‌ی نقلیه، یا مسیریابی روی نقشه، توقف داشته باشید، این دستورالعمل‌ها را دنبال کنید:

1. پیش از کاهش سرعت، آزادبودن مسیر را در آینه‌ها و نقاط کور بررسی کنید.
2. پیش از کاهش سرعت راهنما بزنید، مگر اینکه وسایل نقلیه‌ای قصد ورود به جاده را در محدوه‌ای که شما قصد توقف دارید، داشته باشند. صبر کنید تا از این ورودی‌ها عبور کنید که رانندگان فکر نکنند شما قبل از محل توقف قصد گردش به طرفین را دارید.
3. به ‌سمت کنار جاده فرمان بگیرید، به ‌تدریج سرعت را کاهش دهید و به موازات جدول یا لبه‌ی جاده توقف کنید. نباید بیش از سی سانتی‌متر از آن فاصله داشته باشید. در جایی که ورودی یا ترافیک دیگری را مسدود می‌کنید، توقف نکنید.
4. راهنما را خاموش کنید و چراغ‌های خطر را روشن کنید.

اگر وسیله‌ی نقلیه‌ی شما جعبه‌دنده‌ی خودکار دارد، دنده را در حالت پارک بگذارید و ترمزهای پارک را فعال کنید. اگر وسیله‌ی نقلیه‌تان جعبه‌دنده‌ی دستی دارد، ترمز پارک را بکشید و اگر موتور را خاموش نمی‌کنید دنده را در حالت خلاص و در صورت خاموش‌کردن موتور، دنده را در دنده‌ی سنگین یا دنده‌عقب بگذارید. هنگام پارک روی تپه، چرخ‌ها را به‌ سمت جدول در مسیر مناسب بچرخانید تا از سرخوردن وسیله‌ی نقلیه جلوگیری شود.

خروج از توقف‌گاه کنار جاده

هنگام بیرون‌آمدن از محل توقف کنار جاده، مراحل زیر را انجام دهید:

1. ترمزهای پارک را آزاد کنید و دنده را در حالت رانندگی یا دنده‌ی یک قرار دهید.
2. چراغ‌های چشمک‌زن را خاموش کنید و راهنمای چپ را روشن کنید.
3. پیش از بیرون‌آمدن از محل توقف، آینه و نقاط کور را برای اطمینان از آزادبودن مسیر از وسایل نقلیه و دوچرخه‌سواران بررسی کنید.
4. با شتاب‌گیری آرام با سرعت ترافیک اطراف ادغام شوید. در ترافیک سبک، به ‌آرامی شتاب بگیرید. در ترافیک سنگین‌تر، ممکن است مجبور باشید سریع‌تر شتاب بگیرید. در وسیله‌ی نقلیه با جعبه‌دنده‌ی دستی، با افزایش سرعت دنده را عوض کنید.
5. به ‌محض برگشت به جاده راهنمای چپ را خاموش کنید.

خلاصه

در انتهای این بخش باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• قوانین پایه پارک که ممکن است روی تابلوهای خیابانی نصب شده اعلام نشده باشند.
• مجوز پارک در دسترس چیست و چه کسانی می‌توانند از فضاهای در نظر گرفته شده برای معلولین استفاده کنند.
• پارک دوبل چیست و چه مراحلی را باید برای تکمیل موفقیت‌آمیز آن طی کرد.
• چطور به شکل ایمن وسیله‌ی نقلیه را به محل توقف کنار جاده برده و دوباره به ترافیک برگشت.

فصل ۹: رانندگی در آزادراه

آزادراه، بزرگراه نیز نامیده می‌شود. جاده‌ای چندبانده با سرعت بالاست. در آزادراه، ترافیک عبوری در هر جهت جداست و رمپ‌هایی برای ورود و خروج وسایل نقلیه در نظر گرفته شده است. سرعت وسیله‌ی نقلیه در آزادراه‌ها نسبت ‌به دیگر جاده‌ها بیشتر است، در نتیجه رانندگی ممکن است خطرناک‌ و سخت‌تر باشد. با این‌ حال، چون هیچ تقاطع، دوچرخه‌سوار و عابر پیاده‌ای وجود ندارد، رانندگی در آزادراه می‌تواند برای رانندگان باتجربه ایمن‌تر باشد.
باندهای جدید به نام باند وسایل نقلیه با سرنشین بالا (HOV) برای خودروهای حامل با تعداد مشخصی سرنشین است. باید چگونگی شناسایی این نشانه‌گذاری‌ها و تابلوهای این باندها و قوانین مورد نیاز برای استفاده از آن‌ها را یاد بگیرید.
رانندگان جدید باید یاد بگیرند پیش از رانندگی در آزادراه، در سرعت‌های پایین با ترافیک اطراف، چطور رانندگی کنند. تنها رانندگان کلاس G1 می‌توانند با وجود مدرس، در آزادراه‌ها رانندگی کنند.

ورود به آزادراه

معمولاً دو بخش در ورودی آزادراه وجود دارد: رمپ ورود و باند شتاب‌گیری.
همانطور که در رمپ ورودی آزادراه حرکت می‌کنید، جلو را نگاه و آینه‌ها و نقاط کور را برای ارزیابی ترافیک (به منظور اینکه کجا به نزدیکترین باند آزادراه وارد می‌شوید) بررسی کنید.
وقتی رمپ را رد کنید، به باند شتاب‌گیری وارد می‌شوید. در باند شتاب‌گیری، رانندگان پیش از ادغام در ترافیک آزادراه، سرعت وسیله‌ی نقلیه را به سرعت آن‌ها می‌رسانند. برای ادغام تدریجی راهنما زده و به ‌آرامی وارد باند ترافیکی شوید. رانندگان آزادراه، اگر ایمن باشد، باید کنار رفته و برای وسایل نقلیه در حال ادغام فضا باز کنند.
برخی رمپ‌های ورودی در سمت چپ آزادراه قرار دارند. به این معنی است که شما ابتدا به سریع‌ترین باند جاده وارد می‌شوید. از باند شتاب‌گیری برای رسیدن به سرعت آزادراه، به‌ منظور افزایش سریع‌تر سرعت، استفاده کنید.

رانندگی در آزادراه

وقتی در آزادراه هستید، راننده محتاط با سرعت ثابت حرکت کرده، جلو را دیده و اتفاقاتی که جلوتر روی جاده رخ می‌دهد را پیش‌بینی می‌کند. ترافیک باید در سمت راست حرکت کرده و باند چپ را برای سبقت‌گرفتن استفاده کنند.
همانند رانندگی در شهر، چشم‌های شما باید دائم در حال حرکت بوده و جاده پیش‌رو، طرفین و پشت‌سر را بررسی کنند. جلوتر، جایی که در پانزده تا بیست ثانیه‌ی بعدی در آن خواهید بود و یا پشت‌سر تا جایی که می‌بینید را در مواقعی که با سرعت بیشتر حرکت می‌کنید، در نظر داشته باشید. به ‌یاد داشته باشید مداوم آینه‌های خودرو را بررسی کنید.
از وسایل نقلیه‌ی بزرگ فاصله داشته باشید. آن‌ها به‌ دلیل اندازه‌شان، دید شما را نسبت ‌به دیگر وسایل نقلیه بیشتر مسدود می‌کنند. اطراف وسیله‌ی نقلیه فضای خالی بگذارید. این اجازه می‌دهد در همه‌ی جهات دید واضح داشته باشید و زمان و فضا برای واکنش به شما می‌دهد. در مورد فاصله‌ی طولی بیشتر یاد بگیرید.

مراقبت باشید هنگام تغییر باند یا ورود به ترافیک، مسیر هیچ وسیله‌ی نقلیه‌ای را، کوچک و بزرگ، مسدود نکنید. مسدودکردن مسیر وسایل نقلیه‌ی سریع توسط وسایل نقلیه‌ی کندتر غیرقانونی و خطرناک است.

برای سبقت‌گرفتن از وسایل نقلیه‌ی کندتر از محدوده‌ی سرعت مجاز، از باند سمت چپ استفاده کنید. هروقت امکان‌پذیر بود در باند سمت راست به حرکت ادامه دهید. در بسیاری از آزادراه‌ها با سه باند یا بیشتر در هر جهت، کامیون‌های بزرگ نمی‌توانند در آخرین باند سمت چپ حرکت کنند و باید از باند سمت راست آن برای سبقت‌گرفتن استفاده کنند. عادت کنید در سمت راست رانندگی کنید و باندهای دیگر را برای سبقت‌گرفتن آزاد بگذارید.

خروج از آزادراه

معمولاً سه بخش در خروجی آزادراه‌ها وجود دارد: باند کاهش سرعت برای کندشدن که رانندگان را برای خروج از جریان ترافیک آماده می‌کند، یک رمپ خروج و یک تقاطع با تابلوی توقف، تابلوی حق تقدم یا چراغ راهنمایی و رانندگی. وقتی می‌خواهید از آزادراه خارج شوید، راهنما بزنید که می‌خواهید وارد باند کاهش سرعت شوید، اما سرعت را کم نکنید. وقتی در باند هستید، به ‌تدریج سرعت را کم کنید تا به سرعت خروج از رمپ برسید. سرعت‌سنج را بررسی کنید تا مطمئن شوید به‌اندازه‌ی کافی آرام حرکت می‌کنید. ممکن است نفهمید که چقدر سریع حرکت می‌کنید، چون به سرعت بالای آزادراه عادت کرده‌اید. از دست دادن توانایی تشخیص دقیق سرعت گاهی تطبیق سرعت یا افزایش سرعت نامیده می‌شود. این هنگام خروج از آزادراه یک خطر بالقوه محسوب می‌شود. آماده‌ی توقف در انتهای رمپ باشید.

تابلوهایی که به شما می‌گویند خروجی آزادراه جلوتر قرار گرفته‌اند، آنقدر جلوتر نصب شده‌اند که بتوانید هر تغییر باندی را به‌طور ایمن انجام دهید. اگر یک خروجی را از دست دادید، در آزادراه توقف نکنید و دنده‌عقب نگیرید. از خروجی بعدی استفاده کنید.

باند وسایل نقلیه با سرنشین بالا (HOV)

باند وسایل نقلیه با سرنشین بالا (HOV) باند مخصوص طراحی‌شده برای استفاده‌ی انواع مخصوصی از وسایل نقلیه با تعداد مشخصی سرنشین است. این باند می‌تواند باعث صرفه‌جویی در زمان برای کسانی شود که از حمل‌ونقل عمومی یا خودروهای اشتراکی استفاده می‌کنند. باندهای HOV می‌توانند تعداد بیشتری از افراد را نسبت ‌به باند ترافیک معمولی منتقل کنند؛ همچنین خودروهای اشتراکی و حمل‌ونقل عمومی را با صرفه‌جویی در زمان و زمان سفر قابل‌اعتماد‌تر، تشویق می‌کنند. باندهای HOV ۲۴ ساعته و هفت روز هفته باز هستند.

باندهای HOV برای همه‌ی رانندگان مفید هستند، نه‌ فقط برای کسانی که از خودرو اشتراکی استفاده می‌کنند. فایده‌ی این باندها از این طرق است:

• زیرساخت آزادراه را با انتقال افراد بیشتر در خودروهای کمتر بهبود می‌بخشد.
• تعداد خودروهای روی جاده را کاهش می‌دهد.
• انتشار کلی را کاهش می‌دهد و باعث بهبود کیفیت هوا می‌شود.
• باندهای HOV در بزرگراه‌های استانی برای وسایل نقلیه‌ی حامل حداقل دو نفر در نظر گرفته شده‌اند. (برای مثال: یک راننده به‌علاوه حداقل یک مسافر در خودرو، مینی‌ون، موتورسیکلت، وانت و اتوبوس‌ها)
• باند HOV به ‌واسطه‌ی یک بافر جداکننده از دیگر باندهای ترافیک عمومی جدا شده است. عبور از روی نشانه‌گذاری‌های بافر غیرقانونی و خطرناک است.
• وسایل نقلیه‌ی مشخصی از قوانین باند HOV مستثنی هستند. اتوبوس‌ها در هر زمانی، صرف‌نظر از تعداد سرنشینان، می‌توانند از باند HOV استفاده کنند. وسایل نقلیه‌ی اورژانسی مانند پلیس، آتش‌نشانی و آمبولانس‌ها نیز از محدودیت‌های استفاده از این باند مستثنی هستند.
• اگر به‌ شکل نادرست از باند HOV استفاده کنید، ممکن است افسر پلیس شما را متوقف و جریمه کند. باید در ناحیه‌ی ورودی/ خروجی بعدی وارد باندهای عمومی شوید.
• وسایل نقلیه‌ی موتوری برای استفاده از باند HOV باید دو نفر یا بیشتر سرنشین داشته باشند و نباید طولی بیش از ۶.۵ متر داشته باشند. تاکسی و لیموزین‌های تک‌نفره‌ی فرودگاه تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۸ اجازه‌ی استفاده از باند HOV را داشتند. وسایل نقلیه با پلاک سبز اجازه‌ی استفاده از باند HOV را با هر تعداد سرنشین دارند. پلاک‌های سبز برای وسایل نقلیه‌ی هیبرید الکتریکی و وسایل کاملاً الکتریکی در دسترس هستند. لطفاً برای جزئیات بیشتر به وب‌سایت وزارت راه‌وترابری مراجعه کنید.

خلاصه

در انتهای این بخش، باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• آزادراه چیست و کدام کاربران جاده می‌توانند و کدام نمی‌توانند از آن استفاده کنند.
• عادات ایمن رانندگی برای پیروی هنگام ورود به آزادراه‌ها، درون آن‌ها و خروج از آن‌ها.
• باندهای HOV آزادراهی استانی کدام‌اند و چه کسانی می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند.

فصل ۱۰: مواجهه با موقعیت‌های مختلف

رانندگی پرخاشگرانه و خشم جاده

رفتارهای رانندگی پرخاشگرانه، مانند دنباله‌روی، سرعت بالا، ندادن حق تقدم و مسدودکردن سریع مسیر دیگران، می‌تواند منجر به مستأصل و عصبانی‌شدن رانندگان دیگر و تعارض خشم جاده بین رانندگان شود. راننده‌ی عصبانی ممکن است به ‌دنبال عمل انتقام‌جویانه‌ی خطرناکی باشد. با پیروی از این نکات از عصبانی‌شدن در جاده جلوگیری کنید:

• نکات هشداردهنده‌ی استرس را بشناسید و با نفس‌کشیدن هوای تازه، تنفس عمیق و آرام، و گوش‌دادن به موسیقی آرامش‌بخش، با آن‌ها مبارزه کنید.
• تصمیم عاقلانه‌ای برای نبردن مشکلات به پشت فرمان و رانندگی بگیرید.
• اگر در سفری طولانی هستید، هر چند ساعت از رانندگی دست نگه دارید و استراحت کنید.
• با راننده‌ی دیگری رقابت نکنید و رفتاری که بی‌ملاحظه گونه می‌پندارید را تلافی نکنید.
• اگر رانندگی فرد دیگری شما را اذیت می‌کند، سعی نکنید به آن‌ها درس بدهید. اجرای قوانین ترافیکی را به پلیس محول کنید.
• اشتباه یا رفتار رانندگان دیگر را شخصی برداشت نکنید.
• از بوق‌زدن برای رانندگان دیگر خودداری کنید؛ فقط در صورتی ‌که کاملاً ضروری است از آن استفاده کنید. معمولاً ضربه‌ی آرام به بوق کافی است.

به‌یاد داشته باشید اگر مسئولانه و مؤدبانه رانندگی کنید، کمتر احتمال دارد در شرایط خشم جاده قرار بگیرید.

• مسیر خود را از قبل برنامه‌ریزی کنید. برخی از پرخطاترین و بی‌ملاحظه‌ترین رانندگی‌ها وقتی اتفاق می‌افتد که راننده گم شده است.
• مسئولانه و باملاحظه رانندگی کنید.
• هروقت مؤدبانه بود، حق تقدم را به دیگران بدهید.
• مؤدب باشید و اجازه دهید رانندگانی که جلو شما راهنما زده‌اند کاری را که می‌خواهند، انجام دهند.
• اگر حین رانندگی اشتباهی مرتکب می‌شوید، نشان دهید که متأسف هستید. عذرخواهی می‌تواند به‌شدت خطر تعارض را کاهش دهد.
• پرخاشگری را جواب ندهید. از برقراری ارتباط چشمی خودداری کنید و قیافه نگیرید. از رانندگان پرخطا دوری کنید.

اگر در موقعیتی قرار گرفتید که احساس خطر از جانب راننده‌ای دیگر داشتید، موارد زیر را انجام دهید:

• در وسیله‌ی نقلیه بمانید و درها را قفل کنید.
• اگر گوشی همراه دارید، به پلیس زنگ بزنید.
• از بوق استفاده کنید و راهنما بزنید تا توجهات را به خود جلب کنید.
• اگر فکر می‌کنید شما را تعقیب می‌کنند، به‌سمت منزل نروید؛ به ‌سمت پاسگاه پلیس یا مکان عمومی شلوغ بروید.

مسابقه‌ی خیابانی

مسابقه‌ی خیابانی یکی از جدی‌ترین و بی‌پرواترین اشکال رانندگی پرخاشگرانه است و بی‌اعتنایی بدی را به رانندگان و کاربران دیگر جاده نشان می‌دهد و همه‌ی افراد روی جاده را در خطر جدی صدمه یا مرگ قرار می‌دهد. مسابقه‌دهندگان خیابانی در معرض خطر جریمه‌شدن تحت کد کیفری کانادا هستند.

رانندگی خواب‌آلود

خواب‌آلودگی یکی از عوامل تأثیرگذار در افزایش تعداد تصادفات منجر به صدمات و مرگ‌ومیر شناخته می‌شود. رانندگان خواب‌آلود می‌توانند به‌ اندازه‌ی رانندگان مست خطرناک باشند؛ زمان واکنش کندتر و هوشیاری پایین‌تری دارند.
مطالعات نشان داده‌اند که تصادفات به‌ دلیل خواب‌آلودگی معمولاً در ساعات پایانی شب یا آغازین صبح (بین دو تا شش صبح) یا اواخر عصر (بین دو تا چهار بعدازظهر) اتفاق می‌افتند. مطالعات همچنین نشان داده‌اند که کارگران شیفتی، افرادی که اخلال خواب تشخیص ‌داده‌ نشده یا درمان‌نشده دارند و رانندگان وسایل نقلیه‌ی تجاری در خطر بیشتری برای چنین تصادفاتی هستند.
همیشه وقتی احساس خستگی دارید از رانندگی‌کردن خودداری کنید. تحقیقات علمی تأیید کرده است که ممکن است بدون اینکه بفهمید به خواب بروید. این هشت نشانه‌ی هشداری مهم نشان می‌دهد خستگی شما به اندازه‌ای است که می‌تواند برای شما خطر‌آفرین باشد:

• به‌سختی چشم‌های خود را باز نگه داشته‌اید.
• سرتان علی‌رغم تلاش برای نگه‌داشتن چشم روی جاده به جلو خم می‌شود.
• ذهن‌تان پرسه می‌زند و به ‌نظر می‌رسد نمی‌توانید تمرکز کنید.
• مدام خمیازه می‌کشید.
• جزئيات چند کیلومتر قبلی‌ای را که طی کرده‌اید به‌ یاد نمی‌آورید.
• از تابلو و چراغ‌های راهنمایی و رانندگی عبور می‌کنید.
• وسیله‌ی نقلیه به باند بغل کشیده می‌شود و شما مجبور می‌شوید ناگهان به باند خود برگردید.
• از جاده خارج می‌شوید و به ‌سختی از یک تصادف جان سالم به‌ در می‌برید.

اگر یکی از این علائم را داشتید، ممکن است در خطر به ‌خواب رفتن باشید. از جاده کنار بکشید و در یک مکان امن و بی‌خطر توقف کنید. از استراحتگاه‌های روشن یا محل توقف کامیون در جاده‌های شلوغ استفاده کنید. درها را قفل کنید، شیشه‌ها را بالا بکشید و بخوابید.
محرک‌ها هیچوقت جایگزین خواب نیستند. نوشیدنی‌های حاوی کافئین می‌توانند به هوشیاری بیشتر شما کمک کنند، اما اگر کمبود خواب داشته باشید، اثر آن‌ها سریع از بین می‌رود. در مورد بالابردن صدای رادیو یا ضبط یا بازکردن پنجره هم همین‌طور است. نمی‌توانید بدنتان را برای بیدار ماندن گول بزنید؛ به خواب نیاز دارید. به‌یاد داشته باشید، تنها راننده‌ی ایمن، راننده‌ای است که به‌ خوبی استراحت کرده و هوشیار است.

کارگران در جاده

هنگام رانندگی در نواحی ساخت‌وساز و نواحی‌ای که افراد روی جاده یا نزدیک آن کار می‌کنند، بسیار مراقب باشید.
هنگام نزدیک‌شدن به ناحیه‌ی ساخت‌وساز، با احتیاط و پیروی از همه‌ی تابلوهای هشداری، افراد یا وسایلی که شما را از داخل منطقه هدایت می‌کنند، به مسیر ادامه دهید. گاهی محدودیت‌های سرعت پایین‌تر در منطقه، برای افزایش ایمنی کارگران و نشان‌دادن خطرات جاده‌ای مانند وسایل ساخت‌وسازی در ناحیه، سطوح ناصاف و قلوه‌سنگی، باندهای باریک و غیره نصب شده‌اند. در نواحی ساخت‌وساز، به‌ دقت رانندگی کنید و رانندگی خود را تنظیم کنید تا مناسب منطقه باشد، باند عوض نکنید، آماده‌ی توقف‌های ناگهانی باشید و مراقب کارگران و وسایل نقلیه‌ی ساخت‌وسازی مربوطه و تجهیزات روی جاده باشید.
کارگران و وسایل نقلیه‌ی دیگری نیز ممکن است روی جاده باشند و خطرآفرین باشند؛ افرادی مانند کمک‌های جاده‌ای و وسایل نقلیه‌ی خراب‌شده، نقشه‌کش‌ها، نگه‌دارندگان جاده و کارگان خدماتی. همیشه سرعت را کاهش دهید و با احتیاط عبور کنید تا از تصادف جلوگیری شود. اگر ایمن بود، به باند بغل بروید تا فاصله‌ی بین وسیله‌ی نقلیه و خطر را افزایش دهید.
افراد کنترل‌کننده ترافیک، وسایل نقلیه را در نواحی ساخت‌وسازی هدایت می‌کنند تا از تعارض بین فعالیت‌های ساخت‌وسازی و ترافیک جلوگیری کنند. چه در روز و چه در شب رانندگی می‌کنید، مراقب افراد کنترل‌کننده‌ی ترافیک باشید و دستورالعمل‌های آن‌ها را دنبال کنید.
با ادب با افراد کارگر روی جاده برخورد کنید و اگر ترافیک تأخیر داشت، صبور باشید. گاهی ترافیک یک سمت باید منتظر بمانند تا ترافیک طرف دیگر از مسیر انحرافی عبور کنند. اگر باند مسدود بود و کسی ترافیک را هدایت نمی‌کرد، حق تقدم را به راننده‌ای که از روبه‌رو می‌آید بدهید. وقتی مسیر آزاد بود، به‌ آرامی و بااحتیاط مانع را دور بزنید.
تغییرات جدید در قانون ترافیک آزادراهی جریمه‌ی سرعت بالارفتن در نواحی ساخت‌وسازی حین حضور کارگران را دوبرابر کرده است. اطاعت‌نکردن از تابلوهای توقف یا کاهش سرعت نمایش‌ داده‌شده توسط فرد کنترل‌کننده‌ی ترافیک یا آتش‌نشان، جرم محسوب می‌شود.

حیوانات روی جاده

تصادفات شامل حیوانات (عموماً گوزن شمالی و گوزن قرمز) مشکلی است که در حال بزرگ‌شدن است. تصادفات وسایل نقلیه‌ی موتوری با حیوانات وحشی از ۸۹۶۴ مورد در سال ۱۹۹۹ به ۱۲۷۹۱ مورد در سال ۲۰۰۸ رسده است. این نشان‌دهنده‌ی افزایش ۴۳ درصدی در بازه‌ی زمانی ۱۰ ساله است. بسیاری از این تصادفات گزارش‌نشده باقی می‌مانند.
ممکن است هرجای اونتاریو با حیوانات اهلی، مزرعه یا وحشی روی جاده برخورد کنید. جاده‌ی جلو را شانه به شانه بررسی کنید. اگر حیوانی در نزدیکی جاده دیدید، سرعت را کاهش دهید و با احتیاط عبور کنید؛ زیرا ممکن است ناگهان به وسط جاده بپرد. بسیاری از نواحی استان، تابلوهای عبور حیوانات دارند که به رانندگان خطر عبور حیوانات بزرگ (مانند گوزن شمالی، گوزن قرمز و احشام) را هشدار می‌دهند. وقتی این تابلوها را می‌بینید، مخصوصاً حین ساعات غروب تا طلوع آفتاب وقتی که حیوانات فعالیت بیشتری دارند، احتیاط زیادی به خرج دهید.

برای کاهش احتمال برخورد با حیوان:

• در تاریکی، باران و مه سرعت را کاهش دهید. این شرایط می‌توانند توانایی شما برای دیدن حیوانات روی جاده یا نزدیک آن را کاهش دهند.
• با سرعت ایمن حرکت کنید و هوشیار بمانید. عدم توجه راننده و سرعت بالا عوامل معمول در تصادفات حیوان با وسیله‌ی نقلیه هستند.
• مراقب چشم‌های درخشان در اطراف جاده باشید. اگر چشم درخشان دیدید، سرعت را کم کنید و آماده‌ی توقف باشید.
• شیشه‌ی جلو را پاک نگه دارید و چراغ‌های جلو را تنظیم کنید.
• هروقت امکان داشت و ایمن بود از نوربالای چراغ‌ها استفاده کنید و هردو طرف جاده را بررسی کنید.

اگر یک حیوان دیدید:

• سرعت را کاهش دهید و بوق بزنید.
• مراقب حیوانات دیگر همراه با این حیوان باشید.
• سعی نکنید از کنار حیوان رد شوید. حرکات حیوانات پیش‌بینی‌شدنی نیستند.
• اگر می‌خواهید حیوانی را ببینید، محل ایمنی پیدا کنید و کاملاً از جاده خارج شوید و اول پارک کنید. روی شانه‌ی جاده پارک نکنید، چون ممکن است حواس رانندگان دیگر به حیوان پرت شود و به وسیله‌ی نقلیه‌ی شما برخورد کنند.
• در وسیله‌ی نقلیه بمانید؛ بیرون‌رفتن احتمال تصادف با وسیله‌ی نقلیه‌ی دیگر را افزایش می‌دهد.
• اگر به یک گوزن شمالی یا قرمز زدیدید، به دفتر پلیس محلی یا وزارت منابع طبیعی گزارش دهید. سعی نکنید حیوان صدمه‌دیده را جابه‌جا کنید.

رانندگی با حواس‌پرتی

رانندگی عملی است که به توجه کامل شما هروقت که پشت فرمان می‌نشینید نیاز دارد، حتی اگر وسیله‌ی نقلیه تجهیزات کمک‌راننده داشته باشد. هر فعالیت ثانویه‌ای از توانایی شما برای رانندگی مناسب و ایمن می‌کاهد. باید حواس‌پرتی‌ها را کاهش دهید و روی رانندگی تمرکز کنید.

تعداد زیادی از عوامل حواس‌پرتی رانندگی مانند موارد زیر وجود دارند:

• استفاده از وسایلی مانند GPS، ضبط صوت، تلفن همراه و لپ‌تاپ
• نقشه‌خوان، مسیریاب و دیگر موارد این‌چنینی
• تزئینات
• خوردن و آشامیدن
• صحبت با سرنشینان
• خم‌شدن به‌سمت افراد یا حیوانات
• حواس‌پرتی‌های بصری خارج از وسیله‌ی نقلیه مانند تصادفات و فعالیت‌های پلیس.

رانندگی بی‌ملاحظه جرم جدی‌ای است. پلیس می‌تواند رانندگان بی‌ملاحظه‌ای را که به رانندگی توجه کامل ندارند جریمه کند.

مهم

وسایل ارتباطی یا تفریحی دستی، در وهله‌ی اول تلفن‌های همراه هستند؛ اما می‌توانند شامل پخش‌کننده‌های موسیقی، ساعت‌های هوشمند و غیره نیز باشند.

نکاتی برای کاهش حواس‌پرتی رانندگان

• پیش از خروج به آراستگی فردی بپردازید و مسیر خود را برنامه‌ریزی کنید.
• محیط کنترل و تنظیمات صوتی وسیله‌ی نقلیه را از پیش تنظیم کنید.
• کنارزدن و استفاده از تلفن همراه، دادن تلفن همراه به یک مسافر برای پاسخ و یا گذاشتن روی پیغام‌گیر را به یک عادت تبدیل کنید.
• موارد خواندنی را در صورتی ‌که وسوسه می‌شوید بخوانید، در صندوق عقب بگذارید.
• وارد بحث‌های احساسی و پیچیده نشوید. استرس می‌تواند روی عملکرد رانندگی شما تأثیر بگذارد.

به ‌یاد داشته باشید که همیشه روی رانندگی تمرکز داشته باشید. حواس‌پرتی پشت فرمان در کسری از ثانیه می‌تواند به صدمه یا حتی مرگ منجر شود.

تلفن‌های همراه

رانندگانی که از تلفن‌های همراه دستی استفاده می‌کنند با جریمه‌ی نقدی، تعلیق گواهینامه و جریمه‌های دیگر مواجه می‌شوند.
حتی اگر وسیله‌ی نقلیه‌تان تجهیزات کمک‌راننده دارد، ممکن است به‌ دلیل رانندگی حواس‌پرت، بی‌احتیاط یا خطرناک جریمه شوید. کماکان از شما انتظار می‌رود در خودرو بمانید و کنترل آن را به ‌دست داشته باشید، یعنی باید مدام محیط اطراف را بررسی کنید و بتوانید سریعاً کنترل وسیله‌ی نقلیه را به ‌دست بگیرید.
کنارزدن و استفاده از تلفن همراه، دادن تلفن همراه یه یک مسافر برای پاسخ و یا گذاشتن روی پیغام‌گیر را به یک عادت تبدیل کنید. اگر واقعاً حین رانندگی به استفاده از تلفن همراه نیاز دارید، باید از هندزفری استفاده کنید.
پلیس می‌تواند رانندگان با رانندگی خطرناک یا بی‌توجه (یک جرم کیفری) را اگر توجه کاملی به وظیفه‌ی رانندگی نداشته باشند، جریمه کند.

وسایل نقلیه‌ی اورژانسی

وسایل نقلیه‌ی اورژانسی، پلیس، آتش‌نشانی، آمبولانس و وسایل خدمت عمومی، به‌راحتی به‌واسطه‌ی چراغ‌های چشمک‌زن آبی و قرمز، آژیر یا زنگ، یا چراغ‌های چشمک‌زن متغیر سفید، از لامپ نوربالای جلویی قابل‌شناسایی‌اند. همچنین آگاه باشید که پلیس، آتش‌نشانی و آمبولانس‌های خدماتی از انواع مختلف وسایل نقلیه، مانند دوچرخه، اسنوموبیل، موتورهای چهارچرخ، موتورسیکلت، اتوبوس و کامیون استفاده می‌کنند.

واکنش به وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی نزدیک‌شونده

وقتی وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی از هر سمتی با چراغ‌های چشمک‌زن آبی و قرمز، یا صدای آژیر یا زنگ به شما نزدیک می‌شود، شما باید سریعاً وسیله‌ی نقلیه‌ی خود را متوقف کنید.
وقتی وسیله‌ی نقلیه را کاملاً متوقف کردید، باید وسیله‌ی نقلیه را تا جای ممکن به ‌سمت راست جدول جاده یا لبه‌ی مسیر حرکتی ببرید. وقتی روی جاده‌ی یک‌طرفه یا بزرگراه تقسیم‌شده با بیش از دو باند ترافیکی، به نزدیک‌ترین جدول یا لبه‌ی مسیر حرکتی بروید. وسیله‌ی نقلیه باید موازی با مسیر حرکتی باشد و جلوی هیچ تقاطعی، ازجمله رمپ‌های ورود و خروج آزادراهی را نگرفته باشد. به‌سمت شانه‌ی جاده نروید و روی آن توقف نکنید، زیرا ممکن است یک وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی از کنار آن در حال حرکت باشد.
هنگام متوقف‌کردن وسیله‌ی نقلیه احتیاط شدیدی به‌ خرج دهید، زیرا ممکن است رانندگان دیگر از نزدیک‌شدن وسیله‌ی نقلیه اورژانسی آگاه نباشند و واکنشی نشان نداده باشند. جلو، دو طرف و عقب وسیله‌ی نقلیه را نگاه کنید، قصد خود برای کنار کشیدن را از خیلی قبل‌تر راهنما بزنید و سرعت خود را به ترافیک کناری که قصد ورود به آن را دارید برسانید. وقتی وسیله‌ی نقلیه را کنار کشیدید، به ‌تدریج ترمز بگیرید و وسیله‌ی نقلیه را کاملاً متوقف کنید. از هرگونه تغییر در مسیر یا ترمز ناگهانی خودداری کنید و از هر وسیله‌ی نقلیه‌ای که سریعاً در حال نزدیک‌شدن به عقب خودروی شماست آگاه باشید.
اگر در تقاطع هستید می‌خواهید به طرفین گردش کنید و یک وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی نزدیک می‌شود، باید با ادامه‌ی مسیر در صورت ایمن‌بودن، تقاطع را باز کنید و جلوتر به راست بروید و توقف کنید. تقاطع را باز کنید و احتمال تصادف با وسایل اورژانسی‌ای که می‌خواهند از کنار شما به مسیری که می‌خواهید بپیچید رد شوند را کاهش دهید.
وقتی که وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی عبور کرد، بازبودن مسیر را بررسی کنید و پیش از ادغام دوباره در ترافیک راهنما بزنید. مراقب وسایل نقلیه‌ی اورژانسی دیگر باشید، و به ‌یاد داشته باشید دنبال‌کردن این وسایل با فاصله‌ی کمتر از ۱۵۰ متر، وقتی که آژیر می‌زنند، غیرقانونی است.

توجه

برخی آتش‌نشان‌ها و پاسخ‌دهندگان پزشکی داوطلب ممکن است حین استفاده از وسایل نقلیه‌ی شخصی برای پاسخ به موقعیت اضطراری پزشکی و آتش‌نشانی چراغ سبز چشمک‌زن به‌نمایش بگذارند. لطفاً برای کمک به پاسخ‌دهی سریع و ایمن تماس اورژانسی، حق تقدم را به آن‌ها بدهید.

پلیس و دیگر افسرهای اجرایی ممکن است از شما بخواهند کنار بزنید و وسیله‌ی نقلیه را سریعاً متوقف کنید. معمولاً، افسر ممکن است این کار را با رانندگی به‌ همراه چراغ چشمک‌زن اورژانسی یا آژیر پشت‌سر شما یا با استفاده از حالت دست از کنار جاده، انجام دهد. وقتی وسیله‌ی نقلیه را متوقف کردید، از فرایندهای قبلی پیروی کنید، جز اینکه باید وسیله‌ی نقلیه‌ی خود را در صورت امکان خارج از باند ترافیکی و به ‌سمت شانه‌ی جاده متوقف کنید و بپیچد و اگر باید فوراً خارج شوید، در سمت دیگر خیابان با ترافیک کمتر توقف کنید. اگر افسر برای متوقف‌کردن شما را هدایت کرد، مسیرهای افسر را دنبال کنید.

هوشیار بمانید

وقتی یک وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی با چراغ یا آژیر روشن می‌بینید، آماده باشید که مسیر را باز کنید.

• سریع اما آرام واکنش نشان دهید. محکم روی ترمز نزنید یا ناگهان کنار نکشید. از راهنماهای خود برای هشدار به دیگر رانندگانی که قصد کنارزدن دارند، استفاده کنید.
• آینه‌ی جلوی خود را بررسی کنید. جلو و هر دو طرف وسیله‌ی نقلیه را نگاه کنید. به دیگر رانندگان اجازه‌ی کنارزدن بدهید. به راست بروید و به ‌آرامی توقف کنید.
• منتظر بمانید تا وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی عبور کند و مراقب وسایل نقلیه‌ی اورژانسی دیگر که به همان تماس پاسخ می‌دهند نیز باشید. بررسی کنید تا مطمئن شوید مسیر آزاد است و پیش از برگشتن به ترافیک راهنما بزنید.
• روی شانه‌ی آزادراه رانندگی نکنید و مسیر شانه را مسدود نکنید. وسایل نقلیه‌ی اورژانسی در صورت بسته‌بودن همه‌ی باندها از شانه برای عبور استفاده می‌کنند.

واکنش به وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی یا کامیون کشنده‌ی متوقف‌شده

وقتی به هر وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی متوقف‌شده با چراغ قرمز، قرمز و آبی یا چشمک‌زن یا کامیون کشنده با چراغ کهربایی چشمک‌زن در مسیر حرکتی خود نزدیک می‌شوید، شما ملزم هستید سرعت وسیله‌ی نقلیه خود را کاهش دهید و بااحتیاط به حرکت ادامه دهید. وقتی سرعت را کاهش می‌دهید، باید سرعت ترافیک اطراف و شرایط جاده (مانند مه، باران و برف) را ارزیابی کنید. برای اطمینان از ایمنی، زودتر و به‌تدریج ترمز بگیرید تا اطرافیان راحت‌تر بتوانند با سرعت کاهش‌یافته سرعت را تنظیم کنند و از کنترل کامل وسیله‌ی نقلیه‌ی خود هنگام پارک اطمینان حاصل کنید.
اگر وسیله‌ی نقلیه‌ی شما جعبه‌دنده‌ی دستی دارد، پیشنهاد می‌شود از ترمزها، در مقابل دنده‌معکوس رفتن، استفاده کنید تا چراغ ترمز روشن شود و به دیگر رانندگان نشان دهد که شما در حال کاهش‌دادن سرعت هستید.
وقتی جاده دارای دو باند ترافیکی یا بیشتر در مسیر حرکتی شماست، علاوه‌بر کاهش سرعت وسیله‌ی نقلیه و ادامه‌ی مسیر با احتیاط بیشتر، شما باید در صورت نیاز، به باند دورتر از وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی یا کامیون کشنده بروید. همانند فرایندهای شرح‌ داده ‌شده در بالا، هنگام کاهش سرعت و کنارزدن، جلو و هر دو سمت خودرو را ببینید. آینه‌های جلو را بررسی کنید تا سرعت ترافیک اطراف و شرایط جاده را ارزیابی کنید. به کاهش سرعت برای رساندن به سرعت ترافیک اطراف ادامه دهید. از چراغ راهنما پیش از تغییر باند استفاده کنید. آینه‌ی جلو را بررسی کنید و از روی شانه نقاط کور را برای اطمینان از اینکه هیچ وسیله‌ی نقلیه‌ای با سرعت زیاد وارد آن باند نمی‌شود، بررسی کنید. وقتی ایمن بود، خیلی زودتر از وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی یا کامیون کشنده‌ی متوقف با چراغ‌های چشمک‌زن کهربایی، به باند دیگر بروید. وقتی در باند قرار گرفتید، به ‌تدریج ترمز بگیرید و هروقت که ایمن بود کاهش سرعت را ادامه دهید. از وسایل نقلیه‌ی پرسرعتی که به عقب خودرو نزدیک می‌شوند آگاه باشید.

نکاتی برای یادآوری

• هوشیار بمانید. از حواس‌پرتی پرهیز کنید. صدای داخل وسیله‌ی نقلیه را پایین نگه دارید. آرام بمانید، تغییر باند ناگهانی ندهید و ترمز شدید نگیرید.
• پیش از تغییر مسیر یا سرعت، شرایط جاده را در نظر بگیرید. ترافیک اطراف را بررسی کنید. از آینه‌ها استفاده کنید. نقاط کور را ببینید و زودتر راهنما بزنید و ترمز بگیرید.
• شانه‌ی جاده، تقاطع و رمپ‌های آزادراه‌ها را برای استفاده‌ی وسایل نقلیه‌ی اورژانسی باز بگذارید.
• اگر وسیله‌ی شما متوقف شده، در این مورد، آن را به محل توقف ایمن در شانه‌ی جاده، به دور از ترافیک ببرید و از دستورات افسر پلیس پیروی کنید.

عدم توجه به وجود وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی

چراغ چشمک‌زن و آژیر اورژانسی را جدی بگیرید. با احتیاط ادامه دهید، مسیر را باز بگذارید و وسیله‌ی نقلیه را در هر جایی که نیاز بود، متوقف کنید. این قانون است. جریمه و مجازات مربوط ‌به واکنش به وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی متوقف یا در حال نزدیک‌شدن، به شرح زیر است:

اولین جرم:

چهارصد تا دوهزار دلار، به‌علاوه‌ی سه نمره‌ی منفی در صورت گناه‌کار شناخته‌شدن.

دومین جرم (در بازه‌ی پنج‌ساله):

هزار تا چهارهزار دلار، زندانی احتمالی تا شش ماه و تعلیق احتمالی گواهینامه‌ی رانندگی تا بیش از دو سال.
لطفاً توجه داشته باشید که قانون، جریمه و مجازات بالا برای کامیون‌های کشنده با چراغ چشمک‌زن متناوب متوقف روی آزادراه نیز اعمال می‌شود.

خلاصه

در انتهای این بخش، باید موارد زیر را بدانید:

• چطور در نواحی ساخت‌وسازی با وسیله‌ی نقلیه مانور بدهید
• اگر با حیوانی روی جاده مواجه شدید چه کنید
• چیزهایی که ممکن است حواس شما را حین رانندگی پرت کنند و چگونه این حواس پرتی‌ها را به حداقل برسانید
• وقتی با یک وسیله‌ی نقلیه‌ی اورژانسی مواجه می‌شوید چه کاری انجام دهید.

فصل ۱۱: رانندگی در شب و در آب‌وهوای بد

در شب و شرایط آب‌وهوایی بد مانند باران، برف یا مه، حتی با چراغ جلو نیز، نمی‌توانید به‌درستی جلو را ببینید. هنگام رانندگی در شب، مخصوصاً در جاده‌های بدون نور و وقتی که شرایط آب‌وهوایی دید شما را کم می‌کند، سرعت را کاهش دهید.

سریع‌تر از نور جلورفتن

وقتی که آنقدر سریع حرکت می‌کنید که فاصله‌ی توقف شما بیش از فاصله‌ای است که با نور جلوی خودرو می‌بینید، از چراغ‌های خودرو جلو زده‌اید. این کار خطرناکی است، چون ممکن است فاصله‌ی کافی برای توقف ایمن نداشته باشید. تابلوهای بازتابی جاده می‌توانند شما را گمراه کنند؛ باعث می‌شود فکر کنید بیش از چیزی که واقعاً وجود دارد، می‌بینید. این ممکن است اگر مراقب نباشید، منجر به جلوزدن از چراغ‌های جلوی خودرو شود. (شکل زیر)

تابش خیره‌کننده

تابش، نور خیره کننده‌ای است که دیدن و دانستن اینکه دیگران اطراف شما چه کاری انجام می‌دهند را سخت می‌کند. این تابش خیره‌کننده می‌تواند در روزهای آفتابی و ابری، بسته به زاویه‌ی تابش اشعه‌های خورشید اطراف شما، اتفاق بیفتد. تابش همچنین می‌تواند در شب هنگام مواجهه با چراغ‌های جلوی بسیار روشن یا مشاهده‌ی بازتاب نور در آینه‌ی جلوی خودرو مشکل‌ساز شود.
وقتی با وسایل نقلیه از روبه‌رو با چراغ پرنور در شب مواجه می‌شوید، به بالا و اطراف و کمی به ‌سمت راست نور نزدیک‌شونده نگاه کنید. در نور روز، از آفتاب‌گیر استفاده کنید یا عینک آفتابی باکیفیت در وسیله‌ی نقلیه داشته باشید. وقتی در روز روشن وارد تونل می‌شوید، سرعت را کاهش دهید تا چشم‌های شما به نور کاهش‌یافته عادت کند. عینک آفتابی را بردارید و چراغ جلو را روشن کنید.
با پیروی از قوانین جاده برای نوردهی وسایل نقلیه، تابش خیره‌کننده را از بین ببرید. در ۱۵۰ متری خودروهایی که از روبه‌رو می‌آیند و ۶۰ متری خودروهایی که پشت‌سر آن‌ها حرکت می‌کنید، از نورپایین چراغ‌های جلو استفاده کنید. در جاده‌های روستایی، در پیچ و سراشیبی تپه‌ها، از نورپایین استفاده کنید تا هم بتوانید نور وسایل نقلیه‌ی نزدیک‌شونده را ببینید و هم رانندگان دیگر را کور نکنید. اگر هیچ چراغ جلویی ندیدید، از نوربالا استفاده کنید.

مه

مه لایه ابر ضخیمی نزدیک زمین است. مه می‌تواند دید رانندگان را کاهش دهد و شرایط رانندگی را سخت کند.
بهترین کار، اجتناب از رانندگی در مه است. پیش‌بینی‌های هواشناسی را بررسی کنید و اگر هشدار مه داده شده بود، سفر خود را تا وقتی که هوا پاک شود به‌تأخیر اندازید. اگر امکان‌پذیر نبود یا حین رانندگی در مه گیر افتادید، نکاتی برای رانندگی ایمن وجود دارد که می‌توانید در این شرایط در نظر داشته باشید. اگر دید سریعاً در حال کاهش است، از جاده کنار بروید و در یک محل پارک ایمن منتظر بالارفتن مه بمانید.

نکاتی برای رانندگی ایمن در مه

پیش از رانندگی و حین سفر پیش‌بینی‌های هواشناسی را بررسی کنید. اگر هشدار مه وجود داشت، تا وقتی که هوا صاف نشده منتظر بمانید. اگر حین رانندگی در مه گیر افتادید، این نکات رانندگی ایمن را دنبال کنید:

‌انجام دهید:

• سرعت را تدریجی کاهش دهید و با سرعتی حرکت کنید که مناسب شرایط باشد.
• مطمئن شوید کل سیستم نوردهی وسیله‌ی نقلیه‌ی شما روشن است.
• از نورپایین چراغ‌های جلو استفاده کنید. نوربالا در مه منعکس می‌شود و دیدن را سخت‌تر می‌کند.
• اگر چراغ مه‌شکن روی وسیله‌ی نقلیه دارید، علاوه‌بر نورپایین، از آن‌ها نیز استفاده کنید.
• صبور باشید. از سبقت‌گرفتن، تغییر باند و عبور از عرض ترافیک خودداری کنید.
• از نشانه‌گذاری‌های جاده برای هدایت مسیر کمک بگیرید. از لبه‌ی سمت راست جاده، به‌ جای خط وسط، به ‌عنوان هدایت‌کننده استفاده کنید.
• فاصله‌ی طولی را افزایش دهید. برای ترمز ایمن گرفتن به فاصله‌ی بیشتری نیاز دارید.
• هر خطر احتمالی در جلوتر را ببینید و گوش دهید.
• حواس‌پرتی‌های وسیله‌ی نقلیه را کاهش دهید. برای مثال تلفن همراه را خاموش کنید. به توجه کامل نیاز دارید.
• مراقب تابلوهای هشداری الکترونیکی باشید.
• تا جای ممکن دوردست را ببینید.
• آینه و شیشه‌ها را تمیز نگه دارید. برای به‌حداکثر رساندن دید از یخ‌زدا و برف‌پاک‌کن‌ها استفاده کنید.
• اگر مه بسیار غلیط است و نمی‌توانید ادامه دهید، وسیله‌ی نقلیه را کاملاً از روی جاده خارج کنید و سعی کنید ناحیه‌ی پارک امنی پیدا کنید. علاوه‌بر روشن گذاشتن نورپایین چراغ‌های جلو، چراغ‌های چشمک‌زن اضطراری را نیز روشن کنید.

انجام ندهید:

• روی قسمت حرکتی جاده توقف نکنید؛ ممکن است به اولین حلقه‌ی تصادف زنجیره‌ای تبدیل شوید.
• حتی اگر به ‌نظر می‌رسد که مه در حال از بین رفتن است، ناگهان سرعت را افزایش ندهید. ممکن است ناگهان دوباره خود را وسط مه ببینید.
• برای سبقت‌گرفتن از وسیله‌ی نقلیه‌ی کند یا دورشدن از کسی که پشت‌سر شما با فاصله‌ی کم حرکت می‌کند، سرعت را افزایش ندهید.

به‌ یاد داشته باشید:

• مراقب سرعت باشید. ممکن است حرکتتان سریع‌تر از چیزی باشد که فکر می‌کنید. اگر اینطور بود، سرعت را به‌ تدریج کاهش دهید.
• فاصله‌ی ایمنی ترمز را بین خود و وسیله‌ی نقلیه‌ی جلویی حفظ کنید.
• آرام و صبور بمانید. از وسایل نقلیه‌ی دیگر سبقت نگیرید و سرعت را ناگهان بالا نبرید.
• روی جاده توقف نکنید. اگر دید به‌ سرعت کاهش پیدا می‌کند، از جاده کنار بروید و در یک منطقه‌ی پارک امن منتظر بمانید تا مه بالا برود.
• از نورپایین چراغ جلو استفاده کنید.

باران

باران سطح جاده را لغزنده می‌کند، مخصوصاً چند قطره‌ی اولی که به زمین می‌خورند. با بارش بیشتر، لاستیک‌ها تماس کمتری با سطح جاده برقرار می‌کنند. اگر آب زیادی روی جاده باشد، یا اینکه با سرعت زیاد در حال حرکت باشید، لاستیک‌های شما ممکن است روی آب، مانند اسکی روی آب، حرکت کنند. به این پدیده سرسره‌ی آبی گفته می‌شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، کنترل بسیار سخت می‌شود. مطمئن شوید لاستیک‌های مناسب با عاج عمیق دارید و هروقت جاده خیس است سرعت را کاهش ‌دهید.
باران همچنین دید را نیز کاهش می‌دهد. به اندازه‌ای آرام رانندگی کنید که توانایی توقف را در فاصله‌ای که می‌بینید داشته باشید. مطمئن شوید برف‌‌پاک‌کن‌های شیشه‌ی جلو به‌خوبی کار می‌کنند. اگر برف‌پاک‌کن‌های شما با یک رفت‌وبرگشت شیشه‌ی جلو را پاک نمی‌کنند، آن‌ها را تعویض کنید.
در باران، سعی کنید در بخش واضح جاده رانندگی کنید. جلو را نگاه کنید و حرکات خود را برنامه‌ریزی کنید. فرمان‌گیری، ترمز و شتاب‌گیری آرام، احتمال سُرخوردن را کاهش می‌دهد و فضای بیشتری بین شما و وسیله‌ی نقلیه‌ی جلویی در موقعی که بخواهید توقف کنید، باقی می‌گذارد. این همچنین به شما کمک می‌کند از پاشش آب خودروهای جلویی و تاری دید جلوگیری کنید.
از رانندگی در چاله‌های آب خودداری کنید. چاله‌ی آب می‌تواند یک حفره‌ی بزرگ را پنهان کند که در صورت ردشدن از روی آن، می‌تواند به وسیله‌ی نقلیه یا سیستم تعلیق صدمه وارد کند یا باعث ترکیدن لاستیک شود. پاشش آب می‌تواند دید وسایل نقلیه‌ی موتوری دیگر را تار کند و به تصادف بینجامد، باعث صدمه‌زدن به عابرین پیاده‌ی نزدیک یا صدمه به موتور و خرابی آن شود. آب همچنین می‌تواند اثربخشی ترمزها را کاهش دهد.

جاده‌های سیلابی

در جاده‌های سیلابی‌ رانندگی نکنید. آب ممکن است نگذارد ترمزهای شما عمل کند. اگر باید در جاده‌ی سیلابی رانندگی کنید، پس از عبور ترمزها را آزمایش کنید و خشکشان کنید. ترمزها را، هروقت امن بود، با توقف سریع و محکم در سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت آزمایش کنید. مطمئن شوید وسیله‌ی نقلیه روی خط مستقیم، بدون کشیده‌شدن به طرفین، متوقف می‌شود. استحکام و ایمنی باید در پدال ترمز احساس شود. نباید حالت اسفنجی باشد، این نشانه‌ی مشکل است. اگر پس از اینکه ترمزها خشک شد هنوز احساس کشیده‌شدن به یک سمت یا اسفنجی‌بودن پدال ترمز را دارید، باید در اسرع وقت وسیله‌ی نقلیه را برای تعمیر ببرید.

لغزش

سُرخوردن ممکن است وقتی اتفاق بیفتد که یک یا چند لاستیک تماس خود را با سطح جاده از دست می‌دهند. سرخوردن گاهی روی سطوح لغزنده، مانند جاده‌ی خیس، یخ‌زده یا پوشیده از برف، ماسه یا دیگر مواد شل، اتفاق می‌افتد. بیشتر لغزش‌ها نتیجه‌ی رانندگی سریع‌تر از حالت مناسب برای شرایط جاده است. ترمزگرفتن سخت و پیچیدن سریع یا شتاب‌گرفتن می‌تواند باعث لغزش وسیله‌ی نقلیه شود و احتمالاً از کنترل خارج شود.
برای پرهیز از سرخوردن در جاده‌های لغزنده، با سرعت کاهش‌یافته رانندگی کنید و کنترل‌های خودرو را به‌آرامی و تدریجی به ‌کار بگیرید. افزایش نیروی لاستیک‌ها، با ترمزگرفتن و فرمان‌گیری هم‌زمان می‌تواند لاستیک‌ها را بیشتر به شرایط لغزش نزدیک کند. حیاتی است که سرعت وسیله‌ی نقلیه در سطح ایمنی حفظ شود و گردش‌ها به‌آرامی انجام شود.
اگر وسیله‌ی نقلیه سر خورد، وحشت نکنید؛ حتی اگر سر بخورید هم امکان به‌دست گرفتن کنترل وسیله‌ی نقلیه وجود دارد. پدال گاز و ترمز را رها کنید و در سطح بسیار لغزنده در صورت امکان دنده را خلاص کنید. به فرمان‌گرفتن در مسیری که می‌خواهید بروید ادامه دهید. مراقب باشید بیش‌ازحد فرمان را نچرخانید. وقتی دوباره کنترل را به‌ دست گرفتید، اگر لازم بود می‌توانید ترمز بگیرید، به ‌آرامی و تدریجی این کار را انجام دهید.

سیستم‌های ترمز ضدقفل (ABS)

اگر وسیله‌ی نقلیه‌ی شما به ترمز ضدقفل مجهز است، ترمزگرفتن اورژانسی را تمرین کنید تا بفهمید وسیله‌ی نقلیه‌ی شما چطور واکنش نشان می‌دهد. خوب است در شرایط کنترل‌شده، به ‌همراه مدرس رانندگی تأییدشده،این کار را تمرین کنید.
ABS طوری طراحی شده که سرعت چرخ‌های وسیله‌ی نقلیه حین ترمزگرفتن را احساس کند. کاهش غیرطبیعی سرعت چرخ که نشان‌دهنده‌ی قفل‌شدن احتمالی چرخ است،باعث کاهش نیروی ترمز در آن چرخ شده است. به این شکل ABS از سرخوردن و از دست رفتن کنترل فرمان جلوگیری می‌کند و این ایمنی وسیله‌ی نقلیه طی استفاده‌های سنگین ترمز یا ترمزگرفتن در شرایط بد کشش را بهبود می‌دهد.
با اینکه سیستم‌های ترمز ضدقفل کمک می‌کنند که چرخ قفل نشود، نباید انتظار داشته باشید فاصله‌ی توقف وسیله‌ی نقلیه کوتاه شود.
رانندگان ناآشنا با ترمز ضدقفل ممکن است با احساس ضربه‌های ایجادشده روی پدال هنگام ترمز سنگین گرفتن غافلگیر شوند. باید بدانید که انتظار چه چیزی را باید داشته باشید تا حواستان با ضربه‌زدن یا وسوسه‌ی رها کردن پدال ترمز حین مانورهای ترمزگرفتن اورژانسی پرت نشود.

ترمزگیری آستانه‌ای

ترمزگرفتن آستانه‌ای باید شما را در باند خود، حتی در شرایط لغزندگی، سریع متوقف کند. این تکنیک عموماً در وسایل نقلیه‌ی بدون سیستم ABS انجام‌شدنی است. به محکم‌ترین شکل ترمز بگیرید، تا جایی که چرخ شروع به قفل‌شدن کند؛ سپس فشار روی پدال را به‌ آرامی رها کنید تا چرخ آزاد شود. پدال ترمز را فشار دهید و تا حد ممکن نیروی ترمز را بدون تحریک لغزش به‌ کار بگیرید. اگر حس کردید هر کدام از چرخ‌ها در حال قفل‌شدن است، پدال ترمز را به‌ آرامی آزاد کنید و دوباره ترمز بگیرید. به ترمزها ضربه نزنید. ترمزگرفتن را به این روش ادامه دهید تا سرعت وسیله‌ی نقلیه را تا حد دلخواه کاهش داده باشید.
وسایل نقلیه‌ی مجهز به ABS باید ترمز کنترل‌شده در جاده‌های لغزنده را به‌ شکل خودکار فراهم کنند. محکم روی پدال ترمز فشار آورید و اجازه دهید سیستم، قفل‌شدن چرخ‌ها را کنترل کند.

برف

برف ممکن است محکم و لغزنده مانند یخ، شیاردار و پر از مسیرهای سخت و راه‌آب یا نرم و لطیف باشد. جلو را ببینید و پیش‌بینی کنید براساس شرایط چه کاری باید انجام دهید. در جاده‌های شیاردار و برفی سرعت را کاهش دهید. از فرمان‌گیری، ترمز یا شتاب‌گیری ناگهانی که می‌تواند باعث لغزش شود بپرهیزید. حین مواقع بارش برف یا دیگر شرایط آب‌وهوایی بد از کروز کنترل استفاده نکنید.

بوران

برف پخش‌شده می‌تواند بوران به‌پا کند، حالتی که برف کل دید جاده را مسدود می‌کند. هر وقت کولاک پیش‌بینی شده بود، فقط درصورت نیاز و با احتیاط بسیار زیاد رانندگی کنید.

نکاتی برای رانندگی در شرایط کولاک و بوران

این کارها را انجام دهید:

• به‌تدریج سرعت را کاهش دهید و با سرعتی که مناسب شرایط است رانندگی کنید.
• مطمئن شوید کل سیستم نوردهی خودروی شما روشن شده است.
• با نورپایین چراغ جلو حرکت کنید. ذرات یخ در برف باعث بازتاب نوربالا می‌شود و دیدن را سخت‌تر می‌کند. اگر روی خودرو چراغ مه‌شکن داشتید، علاوه‌بر نورپایین چراغ‌های جلو، از آن‌ها استفاده کنید.
• صبور باشید. از سبقت‌گرفتن، تغییر باند و عبور عرضی از خیابان بپرهیزید.
• فاصله‌ی طولی را افزایش دهید. برای ترمزگرفتن ایمن به فضای اضافی نیاز دارید.
• هوشیار بمانید. تا حد ممکن فاصله‌ی دورتر جلو را ببینید.
• حواس‌پرتی‌های داخل خودرو را کاهش دهید. به توجه کامل شما نیاز است.
• شیشه و آینه‌ها را تمیز نگه دارید. از یخ‌زدا و برف‌پاک‌کن‌ها برای حداکثر دید استفاده کنید.
• هر وقت دید به نزدیک صفر رسید سعی کنید از روی جاده خارج شوید. در صورت امکان در ناحیه‌ی پارک ایمن کنار بکشید.

این کارها را انجام ندهید:

• روی قسمت حرکتی جاده توقف نکنید. ممکن است تبدیل به اولین حلقه‌ی یک تصادف زنجیره‌ای شوید.
• سعی نکنید از وسیله‌ی نقلیه‌ای که خیلی آرام حرکت می‌کند سبقت بگیرید. برای رهاشدن از دست خودرویی که با فاصله‌ی کم دنبال شما حرکت می‌کند هم، سرعت را افزایش ندهید.

به‌ یاد داشته باشید:

• سرعت را زیرنظر داشته باشید. ممکن است سریع‌تر از چیزی که فکر می‌کنید در حال حرکت باشید. اگر این‌طور است، سرعت را به ‌تدریج کاهش دهید.
• بین خود و وسیله‌ی نقلیه‌ی جلویی فاصله‌ی ترمز ایمنی باقی بگذارید.
• هوشیار باشید، آرام بمانید و صبور باشید.
• اگر دید به‌ سرعت کاهش می‌یابد، روی جاده توقف نکنید. دنبال فرصتی برای خارج‌شدن از جاده و پیداکردن ناحیه‌ی پارک ایمن باشید و تا بهبودی شرایط منتظر بمانید.
• اگر در آب‌وهوای بد گیر افتادید، تا وقتی که کمک برسد برای گرم و ایمن ماندن در خودرو بمانید. برای تهویه‌ی هوا، شیشه‌ها را کمی باز بگذارید. موتور را با دور پایین روشن کنید. از چراغ‌های چشمک‌زن اضطراری استفاده کنید.
• آماده باشید و یک بسته‌ی بقا در زمستان، شامل مواردی مانند لباس گرم، غذاهای انرژی‌زای فاسدنشدنی، چراغ قوه، بیل و پتو همراهتان داشته باشید.
• بسیار مهم است که جلو را ببینید تا از سرنخ‌هایی که نشان‌دهنده‌ی نیاز به کاهش سرعت و پیش‌بینی شرایط جاده‌ی لغزنده است آگاه شوید.

یخ

با کاهش دما به زیر صفر، جاده‌ی خیس یخ می‌زند. قسمت‌های جاده در نواحی سایه یا پل‌ها و زیرگذرها اول یخ می‌زنند. دیدن جلو، کاهش سرعت و پیش‌بینی وجود یخ مهم است. اگر جاده‌ی جلو شبیه آسفالت سیاه و درخشنده بود، شک کنید. ممکن است با لایه‌ی نازکی از یخ، به‌نام یخ سیاه، پوشیده شده باشد. عموماً، آسفالت در زمستان باید به رنگ سفید-خاکستری باشد. اگر فکر می‌کنید که ممکن است جلوتر یخ سیاه وجود داشته باشد، سرعت را کاهش دهید و احتیاط کنید.

برف ‌روب‌ها

وسایل برف‌روب در جاده‌های عمومی مجهز به چراغ‌های چشمک‌زن آبی‌ای هستند که از ۱۵۰ متری دیده می‌شوند.
چراغ‌های چشمک‌زن آبی به شما وجود وسایل نقلیه‌ی کند و عریض را هشدار می‌دهند: برخی برف‌روب‌ها بال‌هایی دارند که تا سه متر از سمت راست وسیله‌ی نقلیه بیرون زده است. در آزادراه‌ها، ممکن است چندین برف‌روب روی جاده باشند تا همه‌ی باندها را با انتقال برف از یک خودرو به خودرو‌ی دیگر پاک کنند. سعی نکنید از بین آن‌ها عبور کنید؛ شدیداً خطرناک است، چون فضای کافی برای عبور ایمن وجود ندارد و حجم برف خیس ممکن است به خودروی شما بخورد و کنترل آن از دست برود.

خلاصه

در انتهای این بخش، باید موارد زیر را بدانید:

• شرایطی را که ممکن است دید شما کاهش یافته باشد، چگونه شناسایی و مدیریت کنید.
• چطور شرایط آب‌وهوایی مانند باران، جاده‌های سیلابی، برف و یخ ممکن است روی وسیله‌ی نقلیه و توانایی شما برای کنترل آن تأثیر بگذارد.
• اگر وسیله‌ی نقلیه سر خورد یا اگر با برف سنگین، بوران یا یخ سیاه برخورد کردید چه کنید.
• چطور وسایل برف‌روب را تشخیص دهید و جاده را با آن‌ها به‌اشتراک بگذارید.

فصل ۱۲: مواجهه با مواقع اضطراری

اگر به‌تنهایی سفر و رانندگی می‌کنید، باید آماده‌ی مواجه‌شدن با موقعیت‌های اضطراری را داشته باشید. در ادامه پیشنهاداتی برای مواجهه با برخی شرایط اضطراری معمول می‌آید.

اگر ترمزها ازکار افتادند

سعی کنید با ضربه‌زدن به پدال ترمز موقتاً فشار هیدرولیک ترمز را بازیابی کنید. اگر این کار جواب نداد، ترمز پارک را به‌آرامی و محکم با نگه‌داشتن دکمه‌ی آزادشدن بکشید. تمرین ترمز پارک برای توقف اضطراری در شرایط کنترل‌شده و زیر نظر مدرس رانندگی تأییدشده ایده‌ی مناسبی است. خرابی کلی ترمزها در خودروهای امروزی بسیار نادر است. اگر ترمزها ازکار افتادند و توانستید توقف کنید، دوباره رانندگی نکنید. کمک خبر کنید.

اگر پدال گاز گیر کرد

اول سعی کنید پدال را با بردن پا زیر آن بالا آورید. هنگام حرکت وسیله‌ی نقلیه سعی نکنید با دست پدال را آزاد کنید. اگر این کار جواب نداد، چراغ‌های خطر چشمک‌زن را روشن کنید، دنده را خلاص کنید و هرچه سریع‌تر سعی کنید؛ ترجیحاً خارج از جاده، توقف کنید. موتور را خاموش کنید و رانندگی نکنید. کمک خبر کنید.

اگر چراغ جلو خاموش شد

سوئیچ را فورا بررسی کنید. اگر چراغ‌ها خاموش ماند، چراغ‌های خطر را روشن کنید و خودرو را خارج از جاده در محلی ایمن متوقف کنید. کمک خبر کنید. رانندگی در شب بدون چراغ جلو خطرناک و غیرقانونی است.

اگر در آزادراه به مشکل برخوردید

با پیداشدن اولین نشانه‌ی مشکل، شروع به کنارزدن کنید. منتظر از حرکت ماندن وسیله‌ی نقلیه روی آزادراه نمانید. آینه‌ها را بررسی کنید، چراغ‌های خطر را روشن کنید، پا را از روی پدال گاز بردارید و در نزدیک‌ترین شانه هر چه سریع‌تر کنار بزنید. هیچوقت روی باندهای حرکت توقف نکنید.
هنگام بیرون‌رفتن از وسیله‌ی نقلیه مراقب باشید. اگر امکان داشت، در را از ترافیک دور کنید. کاپوت را بالا نکشید.
وقتی منتظر کمک هستید، در خودرو با درهای قفل باقی بمانید. اگر کسی برای کمک توقف کرد، از آن‌ها بخواهید برای شما به پلیس یا تعمیرگاه زنگ بزنند. اگر تلفن ماهواره‌ای داشتید، خودتان برای کمک تماس بگیرید.
پلیس استانی اونتاریو در مسیر ملکه الیزابت، آزادراه‌های سری ۴۰۰ و بسیاری از جاده‌های سرعت بالا گشت‌زنی می‌کند. کنار خودرو بمانید. کمک به‌زودی به شما می‌رسد.

اگر چرخ‌ها از روی آسفالت پایین افتادند

وحشت نکنید. محکم فرمان را بگیرید. پا را از روی پدال گاز بردارید تا سرعت را کاهش دهید. از ترمز سنگین بپرهیزید. وقتی دوباره کنترل وسیله‌ی نقلیه را به‌ دست گرفتید، دوباره به ‌سمت آسفالت برگردید. آماده باشید تا وقتی که چرخ‌ها کاملاً روی آسفالت برگشتند فرمان را درست کنید و سرعت را افزایش دهید.

اگر لاستیک ترکید

ترکیدن لاستیک می‌تواند باعث لرزش شدید فرمان و چرخ شود، اما مضطرب نشوید. پا را از روی پدال گاز بردارید تا از سرعت کاسته شود و فرمان خودرو را به سمتی که می‌خواهید بروید محکم بگیرید. وسیله‌ی نقلیه را خارج از جاده متوقف کنید.

در تصادفی که یک نفر صدمه دیده است

آمبولانس سنت‌جان پیشنهاد می‌دهد که همه‌ی رانندگان جعبه‌ی کمک‌های اولیه‌ی مجهز همراهشان باشد و روش استفاده از آن را بدانند. خواندن کتابی در مورد کمک‌های اولیه یا شرکت در دوره‌های کمک‌های اولیه را درنظر بگیرید. می‌تواند به قیمت مرگ و زندگی در تصادفات باشد.
همه‌ی رانندگان حاضر در تصادف باید در صحنه‌ی تصادف بمانند یا سریعاً به آن برگردند و هر کمک ممکنی را انجام دهند. اگر شخصاً درگیر تصادف نیستید و پلیس و مسئولین دیگر هنوز به صحنه‌ی تصادف نرسیده‌اند باید برای پیشنهاد کمک توقف کنید.

در تصادفات دارای مجروح، نشت احتمالی سوخت یا صدمه‌ی جدی به وسیله‌ی نقلیه، آرامش خود را حفظ و این مراحل را دنبال کنید:

• برای درخواست کمک زنگ بزنید یا از یک نفر دیگر بخواهید زنگ بزند. طبق قانون، باید هر تصادفی که صدمه یا خسارت به وسیله‌ی نقلیه یا اموال دیگر بیش از ۲۰۰۰ دلار است را به پلیس گزارش دهید.
• موتور را خاموش و چراغ‌های چشمک‌زن اضطراری را روشن کنید. راهنماها یا شعله‌های هشداری نصب کنید، یا از یک نفر بخواهید به رانندگانی که نزدیک می‌شوند هشدار دهد.
• در مواردی که نشت سوخت وجود دارد، اجازه ندهید کسی نزدیک هیچ‌کدام از وسایل نقلیه سیگار بکشد، کبریت یا شعله روشن کند. اگر یکی از وسایل نقلیه آتش گرفت، افراد را بیرون بیاورید و مطمئن شوید همه از محل دورند. اگر خطر آتش‌سوزی یا انفجار وجود ندارد، افراد صدمه‌دیده را همان جایی که هستند رها کنید تا کمک آموزش‌دیده‌ی پزشکی برسد.
• اگر شما آموزش کمک‌های اولیه دیده‌اید، با صدمات به ‌شکل موارد اورژانسی، در سطح آموزشی خود، برخورد کنید. مثلاً، مسیر تنفسی فرد را آزاد کنید تا تنفسش برگردد، احیای تنفسی را انجام دهید، برای جلوگیری از خونریزی از یک تکه‌ پارچه‌ی تمیز استفاده کنید.
• اگر آموزش کمک‌های اولیه ندیده‌اید، از عقل سلیم استفاده کنید. برای مثال افراد درگیر در تصادف گاهی شوکه می‌شوند. فرد را با لباس یا پتو بپوشانید تا اثرات شوک را کاهش دهید.
• تا وقتی که کمک برسد در کنار افراد صدمه‌دیده بمانید.
• خودروهای خراب‌شده‌ی روی جاده می‌تواند خطری برای شما و رانندگان دیگر باشند. هرکاری می‌توانید انجام دهید تا مطمئن شوید افراد درگیر تصادف ایمن می‌مانند.

در تصادفی که کسی صدمه ندیده است

در تصادفاتی که کسی صدمه ندیده این مراحل را دنبال کنید:

• اگر می‌توان با وسایل نقلیه رانندگی کرد و روی بررسی افسر پلیس اثر نمی‌گذارد، تا حد ممکن آن‌ها را از جاده دور کنید. این قضیه در جاده‌های شلوغ و با سرعت بالا که ممکن است رهاکردن وسیله‌ی نقلیه روی باندهای رانندگی خطرناک باشد، بسیار مهم‌تر است. در نتیجه در تصادفات جزئی، اگر می‌توانید خودرو را تکان دهید، مسیر را آزاد کنید. اگر نمی‌توانید وسیله‌ی نقلیه را از روی جاده بردارید، راهنما و شعله‌های هشداری را به ‌اندازه‌ی کافی دورتر بگذارید تا به ترافیک، زمان کاهش سرعت یا توقف داده باشید.
• به پلیس (استانی یا محلی، بسته به جایی که تصادف اتفاق افتاده است) زنگ بزنید. طبق قانون، باید هر تصادفی که باعث صدمه یا خسارت به وسایل نقلیه یا اموال بیش از ۲۰۰۰ دلار شده است را به پلیس گزارش دهید.
• هر کمکی که می‌توانید به پلیس یا هر کسی که وسیله‌ی نقلیه‌اش صدمه دیده بکنید. این شامل دادن نام و آدرس خودتان، نام و آدرس مالک ثبت‌شده‌ی خودرو، شماره‌ی پلاک خودرو و شماره‌ی مجوز و کارت معتبر بیمه به پلیس است.
• نام، آدرس و شماره‌ی تلفن همه‌ی شاهدین حادثه را بگیرید.
• اگر صدمه کمتر از ۲۰۰۰ دلار بود، هنوز هم طبق قانون باید اطلاعات را با افراد دیگری که وسیله‌ی نقلیه‌ی آن‌ها نیز صدمه دیده تبادل کنید. گرچه نیازی نیست که تصادف به پلیس گزارش داده شود.
• اگر دوربین یا تلفن همراه دوربین‌دار دارید و مشکلی وجود ندارد، از صحنه‌ی تصادف عکس بگیرید.
• اگر وسیله‌ی نقلیه‌ی شما باید یدک کشیده شود، نام و شماره‌ی مجوز شرکت و متصدی کامیون یدک‌کش را بگیرید. حتماً باید بدانید وسیله‌ی نقلیه به کجا برده می‌شود.
• در سریع‌ترین زمان ممکن، اگر می‌خواهید حق بیمه را بگیرید، با شرکت بیمه تماس بگیرید.

خلاصه

در انتهای این بخش، باید موارد زیر را بدانید:

• در شرایط اضطراری مانند خرابی اجزای خودرو، رانندگی خارج از آسفالت یا مشکلات ایجادشده برای خودرو، روی آزادراه چه کاری انجام دهید.
• مراحلی که در تصادف با یا بدون صدمه باید انجام دهید.

فصل ۱۳: رانندگی بهینه

وسایل نقلیه‌ای که از گازوئیل و بنزین نیرو می‌گیرند آلاینده‌های هوا و گازهایی مانند اکسیدهای کربن، نیتروژن و گوگرد، هیدروکربن‌ها و دوده بیرون می‌دهند. این آلاینده‌ها روی کیفیت هوایی که تنفس می‌کنیم، سلامتی، میزان برداشت محصول و حتی گرمایش جهانی تأثیر می‌گذارند.
هیدروکربن‌ها و اکسیدهای نیتروژن با نور خورشید واکنش می‌دهند و نوعی اُزن نزدیک زمین، به‌نام مه‌دود، ایجاد می‌کنند. مه‌دود یکی از عوامل خطرناک اصلی برای سلامتی و مسئول ناراحتی‌های تنفسی و دیگر بیماری‌هاست. اکسیدهای گوگرد و نیتروژن با قطرات آب باران واکنش می‌دهند و باران اسیدی تولید می‌کنند. باران اسیدی به دریاچه‌ها، جنگل‌ها و محصولات کشاورزی خسارت می‌زند.
گرمایش جهانی نتیجه‌ی وجود مقادیر بسیار زیاد کربن‌دی‌اکسید و گازهای دیگری است که گرما را در اتمسفر به‌ دام می‌اندازند. گرمایش جهانی می‌تواند باعث افزایش دمای میانگین، خشکسالی، ناتوانی در کشت محصولات کشاورزی، سطوح پایین آب و توفان‌های بیشتر و شدیدتر شود.
خودروها کمتر از وسایل نقلیه‌ی بزرگ، مانند هواپیما، کامیون، اتوبوس یا قطارها، کربن‌دی‌اکسید آزاد می‌کنند. با این حال، چون بسیاری از مردم خودروی شخصی دارند و معمولاً از آن‌ها استفاده می‌کنند، خودروها مسئول تقریباً نیمی از کربن‌دی‌اکسید رهاشده در اتمسفر در همه‌ی اشکال حمل‌ونقل هستند. وسایل نقلیه‌ای که تعداد زیادی مسافر حمل می‌کنند، مانند اتوبوس‌ها، با توجه به تعداد مسافران، کربن‌دی‌اکسید کمتری نسبت‌ به خودروهای شخصی تولید می‌کنند.

به‌عنوان راننده، می‌توانید به حفظ محیط‌زیست از این اثرات رانندگی، با پیروی از این پیشنهادات کمک کنید. بسیاری از آن‌ها می‌توانند باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های شما هم بشوند. برای اطلاعات بیشتر وب‌سایت Fleetmart را ببینید.

پیش از اینکه رانندگی کنید

• از قبل برنامه بریزید. چند کار محوله را در یک سفر ترکیب کنید.
• از رانندگی در ساعات شلوغی بپرهیزید. رانندگی در ساعات غیر ازدحامی زمان کمتری می‌گیرد، سوخت کمتری مصرف می‌کند و انتشار کمتری درپی خواهد داشت.
• به هشدارهای مه‌دود توجه کنید. در روزهایی که مه‌دود شدید است دنبال‌کردن این مراحل اهمیت بسیار بیشتری دارد.
• برای سفرهای کوتاه، پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری را در نظر بگیرید.
• برای سفرهای بلند، حمل‌ونقل عمومی جایگزین سازگار با محیط‌زیست بهتری به ‌جای رانندگی به‌ تنهایی است.
• هروقت امکان داشت از خودروی اشتراکی استفاده کنید. اگر می‌خواهید به نواحی مرکزی بروید، پارکینگ‌های خودروی اشتراکی بسیاری در نقاط مختلف استان وجود دارد.

حین رانندگی

• از استارت‌زدن غیرضروری وسیله‌ی نقلیه خودداری کنید. حجم زیادی از آلاینده‌ها وقتی آزاد می‌شوند که موتور سرد روشن می‌شود.
• اگر برای بیش از ده ثانیه پارک می‌کنید، وسیله‌ی نقلیه را خاموش کنید. حتی در آب‌وهوای سرد، موتور وسایل نقلیه در سی ثانیه گرم می‌شوند.
• از محدودیت‌های سرعت پیروی کنید. رانندگی با سرعت بسیار بالا میزان مصرف سوخت را افزایش می‌دهد و شانس تصادف جدی را بالا می‌برد.
• در آزادراه، از کروزکنترل و رانندگی خودکار وسیله‌ی نقلیه برای صرفه‌جویی در مصرف سوخت استفاده کنید.
• وزن غیرضروری را مانند چمدان‌های سنگین، برف یا شن و نمک زمستانی، از وسیله‌ی نقلیه حذف کنید.
• آیرودینامیک وسیله‌ی نقلیه را حفظ کنید. همه‌ی باربندهای سقفی و وسایلی را که استفاده نمی‌کنید بردارید. در سرعت‌های بالا از دریچه‌ی هوا به‌ جای باز کردن پنجره‌ها استفاده کنید.
• از سیستم تهویه‌ی هوای خودرو درست استفاده کنید. در شهر و ترافیک توقف-حرکت از پنجره‌ها و دریچه‌ی هوا استفاده کنید. در سرعت‌های بالا، استفاده از تهویه‌ی هوا معمولاً کمتر از بازکردن پنجره سوخت مصرف می‌کند و آیرودینامیک وسیله‌ی نقلیه را کاهش می‌دهد.
• هنگام سوخت‌گیری مخزن را تا انتها پر نکنید. سوخت ریخته‌شده بخارهای مضر آزاد می‌کند.

در گاراژ

• نگه‌داری منظم وسیله‌ی نقلیه شما را در حداکثر کارایی نگه می‌دارد، سوختی که نیاز دارید بخرید و آلاینده‌هایی که منتشر می‌کنید را کاهش می‌دهد.
• موتور خودرو را در شرایط عملکردی مناسبی حفظ کنید. شمع موتورهای پوسیده، ترمزهای نامنظم، کم‌بودن مایعات هیدرولیک و یا جعبه دنده‌ای که به دنده‌های بالا نمی‌رسد می‌تواند مصرف سوخت را به‌ طور چشم‌گیری افزایش دهد.
• برنامه‌ی نگه‌داری پیشنهادی دفترچه‌ی راهنمای سازنده‌ی خودرو را برای حداکثرکردن مصرف بهینه‌ی سوخت دنبال کنید.
• هر نشت مایعاتی را به متخصص نشان دهید تا از صدمه‌زدن به موتور و خسارت به محیط‌زیست جلوگیری کنید.
• لاستیک‌ها را به‌شکل مناسب پر باد نگه دارید تا هزینه‌ی سوخت، انتشارها و ساییدگی لاستیک‌ها را کاهش دهید.
• توازن وسیله‌ی نقلیه را منظم بررسی کنید تا ساییدگی ناموزون لاستیک‌ها و مصرف سوخت را کاهش دهید.

(برای اطلاعات بیشتر در مورد رانندگی بهینه، بخش نگهداری از وسیله‌ی نقلیه را ببینید.)
به رانندگان یادآوری می‌شود که بسیاری از تصادفات وقتی رخ می‌دهند که محیط رانندگی حالت بهینه نداشته باشد. هنگام رانندگی در شب، وقتی دید کاهش یافته یا وقتی شرایط جاده لغزنده و خیس است، رانندگان به استفاده از نکات رانندگی ایمن فراهم‌شده در این کتابچه تشویق می‌شوند.

ده راهی که می‌توانید با آن‌ها جاده‌های اونتاریو را به ایمن‌ترین جاده‌های آمریکای شمالی تبدیل می‌کنید

1. با نوشیدن الکل رانندگی نکنید. وقتی داروهایی مصرف می‌کنید که روی رانندگی شما اثر می‌گذارد رانندگی نکنید.
2. همیشه کمربند ایمنی را ببندید و مطمئن شوید که مسافران از صندلی کودک، صندلی کمکی یا کمربند ایمنی مناسب استفاده می‌کنند.
3. از محدودیت‌های سرعت پیروی کنید. وقتی شرایط جاده و آب‌وهوا نامناسب است، سرعت را کاهش دهید.
4. خطر نکنید: مسیر بقیه را ناگهانی مسدود نکنید، تغییر باند ناگهانی ندهید و از چراغ‌های زرد عبور نکنید.
5. وقتی خسته، ناراحت یا مریض هستید رانندگی نکنید.
6. اگر شک دارید، اجازه دهید دیگر رانندگان اول بروند؛ حق تقدم را به آن‌ها دهید.
7. بین وسیله‌ی نقلیه‌ی جلویی و وسیله‌ی نقلیه‌ی خود حداقل دو ثانیه فاصله‌ی طولی رعایت کنید. برای بررسی فاصله: وقتی وسیله‌ی نقلیه جلویی از یک شیء ثابت عبور می‌کند شروع به شمردن کنید، وقتی که به همان شیء رسیدید شمردن را متوقف کنید.
8. حواس‌پرتی‌ها را حذف کنید: وسیله‌ی نقلیه را خیلی شلوغ نکنید و صدای موزیک را بالا نبرید.
9. همیشه نقاط کور خود را بررسی کنید: پیش از تغییر باند پشت شانه و آینه‌ها را بررسی کنید.
10. پیش از ورود به تقاطع ترافیک را در همه‌ی جهات، از جمله پیاده‌رو‌ها و مسیرهای عبور/ خط‌کشی بررسی کنید.

خلاصه

در انتهای این بخش باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• وسایل نقلیه چگونه روی محیط‌زیست اثر می‌گذارند
• راه‌های کاهش میزان رانندگی
• راه‌های صرفه‌جویی در سوخت و کاهش انتشار هنگام رانندگی

فصل ۱۴: تابلوها و چراغ‌های ترافیکی

قوانین ترافیکی، ازجمله تابلوها و چراغ‌های راهنمایی و رانندگی، چراغ‌ها و نشانه‌گذاری‌های مربوط به عابرین پیاده در جاده به رانندگان و دیگر کاربران جاده می‌گویند که چه کاری در مواقع مشخص انجام دهند. این بخش نشان می‌دهد که بسیاری از این تابلوها، چراغ‌ها و نشانه‌گذاری‌ها چه شکلی دارند و شرح می‌دهد که برای رانندگان چه معنی‌ای دارند.

تابلوها

تابلوهای ترافیکی اطلاعات مهمی در مورد قانون می‌دهند؛ در مورد شرایط خطرناک به شما هشدار می‌دهند و کمک می‌کنند راه را پیدا کنید. برای شناسایی راحت، تابلوها نمادها، رنگ و اشکال متنوعی دارند.

موارد زیر برخی از تابلوهای بسیاری‌اند که در جاده‌های اونتاریو می‌بینید:

تابلوی توقف یک هشت ضلعی با پس‌زمینه‌ی قرمز و حروف سفید است. این تابلو یعنی باید کاملاً توقف کنید. اگر روی جاده خط توقف نشانه‌گذاری شده، پشت آن توقف کنید. اگر خط توقف وجود نداشت، پیش از خط عابر پیاده توقف کنید. اگر خط عابر پیاده نبود، در لبه‌ی انتهایی پیاده‌رو توقف کنید. اگر پیاده‌رو وجود نداشت، در لبه‌ی تقاطع توقف کنید. پیش از ورود به تقاطع صبر کنید تا مسیر کاملاً آزاد شود.

تابلوی ناحیه‌ی مدرسه پنج‌ضلعی‌ای با پس‌زمینه‌ی فلورسنت زرد/ سبز و نمادهای سیاه است. این تابلو هشدار می‌دهد که به ناحیه‌ی مدرسه نزدیک می‌شوید. سرعت را کاهش دهید، با احتیاط کامل رانندگی کنید و مراقب کودکان باشید.

تابلوی حق تقدم مثلثی با پس‌زمینه‌ی سفید و مرز قرمز است. این تابلو یعنی باید اجازه دهید ترافیک داخل یا نزدیک تقاطع اول عبور کند. اگر ضروری است توقف کنید و فقط وقتی بروید که مسیر باز است.

تابلوی تقاطع خط راه‌آهن تابلویی X شکل با پس‌زمینه‌ی سفید و خطوط حاشیه‌ی قرمز است. هشدار می‌دهد که مسیر ریلی، جاده را قطع می‌کند. مراقب این تابلو باشید. سرعت را کاهش دهید و هر دو سمت را برای دیدن قطارها نگاه کنید. آماده‌ی توقف باشید.

تابلوها چهار نوع دیگر دارند: بازدارنده یا انتظامی، هشداردهنده یا اخطاری، شرایط موقت و همچنین اطلاعاتی و مسیریابی.

تابلوهای بازدارنده

این تابلوها جهتی را اطلاع می‌دهند که باید دنبال شود. معمولاً مثلثی یا مربعی با پس‌زمینه‌ی سیاه یا سفید و حروف سیاه، سفید یا رنگی‌اند. تابلو با دایره‌ی سبز به این معنی است که باید فعالیت داخل حلقه را انجام دهید. دایره‌ی قرمز با یک خط داخل آن به این معنی است که فعالیت نشان ‌داده ‌شده را نباید انجام داد.

موارد زیر برخی از تابلوهای بازدارنده‌ی معمول‌ هستند:

تابلوهای مخصوص وسایل نقلیه‌ی دارای سرشین (HOV)

تابلوهای هشداردهنده

این تابلوها شرایط خطرناک یا غیرمعمول در جلوتر مانند پیچ، دوربرگردان، شیب یا کنار جاده را هشدار می‌دهند. معمولاً لوزی شکل هستند و پس‌زمینه‌ای زرد با حروف یا نمادهای سیاه دارند.

برخی از تابلوهای هشدار دهنده‌ی معمول:

تابلوهای شرایط موقت

این تابلوها شرایط موقت غیرمعمول، مانند کار روی جاده، مسیرهای منحرف‌شده روی جاده‌های دیگر، انحراف‌ها، مسدودشدن باند یا وجود افراد کنترل‌کننده‌ی ترافیک روی جاده را هشدار می‌دهند. معمولاً لوزی‌شکل با پس‌زمینه‌ی نارنجی و حروف یا نمادهای سیاه‌اند.

برخی تابلوهای شرایط موقت:

تابلوهای اطلاعاتی و مسیریابی

این تابلوها فواصل و مسیرها را به شما اطلاع می‌دهند. معمولاً مستطیلی با پس‌زمینه‌ی سبز و حروف سفیدند. دیگر تابلوها با رنگ‌های متفاوت شما را به امکانات، خدمات و جاذبه‌ها هدایت می‌کنند.

برخی از معمول‌ترین تابلوهای اطلاعات و مسیریابی:

تابلوهای دیگر

برخی تابلوهای رایج دیگر:

تابلوی وسایل نقلیه‌ی کند مثلثی نارنجی با حاشیه‌ی قرمز است. این تابلو به دیگر رانندگان هشدار می‌دهد که وسیله‌ی نقلیه‌ی جلوی آن‌ها با سرعتی معادل ۴۰ کیلومتر بر ساعت یا کمتر حرکت می‌کند. روی جاده، تراکتورهای مزارع، ماشین‌آلات/ تجهیزات مزارع و وسایل نقلیه‌ای که نمی‌توانند با سرعتی بیشتر از ۴۰ کیلومتر بر ساعت حرکت کنند، باید از تابلوهای وسایل نقلیه‌ی کند استفاده کنند. مراقب این وسایل نقلیه‌ی کند باشید و در صورت نیاز سرعت خود را کاهش دهید.

تابلوهای EDR وقتی استفاده می‌شوند که آزادراه‌های استانی بدون برنامه‌ریزی، وقتی که OPP همه‌ی ترافیک آزادراه را منحرف می‌کند، بسته می‌شوند. تابلوهای EDR کنار مسیرهای جایگزین قرار می‌گیرند و مسیر را برای عبور وسایل نقلیه‌ی موتوری از کنار مسیر بسته‌شده و بازگشت به آزادراه فراهم می‌کنند.

وسایل نقلیه‌ی بلند (LCV)

این پلاکارد وسیله‌ی نقلیه‌ی تجاری بلند را نشان می‌دهد. این وسیله‌ی نقلیه تریلری دوگانه است و می‌تواند طولی بیش از ۴۰ متر داشته باشد. مهم است که بر پایه‌ی علائم انتهایی، LCVها را روی جاده تشخیص دهید و طول اضافی و محدودیت سرعت هنگام سبقت‌گرفتن از کنارشان را بدانید.

تابلوهای پاسخ اورژانسی

برخی تابلوهای اطلاعاتی، زیرشان سیستمی عددی دارند تا به وسایل نقلیه‌ی اورژانسی و رانندگان برای پیداکردن مسیر مناسب کمک کنند.

تابلوهای دوزبانه

در نواحی دوزبانه به این تابلوها توجه کنید. این تابلوها را به زبانی که بهتر می‌فهمید بخوانید. پیغام‌های دوزبانه ممکن است روی یک تابلو یا جداگانه باشند. ممکن است تابلوی بعدی آن‌ها به زبان انگلیسی یا فرانسوی باشد.

خلاصه

باید در انتهای این بخش موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• تفاوت بین تابلوهای تنظیمی، هشداری، شرایط موقت و اطلاعاتی/ مسیریابی را بدانید.
• چطور نماد و پیام‌های برخی تابلوهای معمول در هر دسته‌بندی را بخوانید.

چراغ‌های راهنمایی و رانندگی

چراغ‌های راهنمایی و رانندگی به عابرین پیاده و رانندگان می‌گویند در تقاطع‌ها و در مسیر جاده‌ها چه کاری انجام دهند. به همه‌ی کاربران جاده می‌گویند کِی توقف کنند و کی حرکت کنند، چه‌وقت و چگونه گردش به طرفین انجام دهند و چه مواقعی با احتیاط بسیار بیشتر حرکت کنند.

چراغ سبز

چراغ سبز یعنی پس از دادن حق تقدم به وسایل نقلیه و عابرین پیاده‌ای که داخل تقاطع‌اند می‌توانید به چپ یا راست بپیچید یا مستقیم به حرکت خود ادامه دهید. هنگام گردش به چپ و راست باید حق تقدم را به عابرین پیاده‌ی در حال عبور در تقاطع بدهید.

چراغ زرد

چراغ زرد -یا کهربایی- یعنی به‌زودی چراغ قرمز می‌شود. اگر می‌توانید ایمن توقف کنید این کار را انجام دهید؛ در غیر این صورت با احتیاط به مسیر ادامه دهید.

چراغ قرمز

چراغ قرمز یعنی باید توقف کنید. اگر روی آسفالت خط توقف وجود دارد وسیله‌ی نقلیه را پیش از آن کاملاً متوقف کنید. اگر خط توقف وجود نداشت، در محل عبور عابرین پیاده، چه نشانه‌گذاری شده باشد چه نشده باشد، توقف کنید. اگر محل عبور عابر پیاده وجود نداشت، در لبه‌ی پیاده‌رو توقف کنید. اگر پیاده‌رو وجود نداشت، در لبه‌ی تقاطع توقف کنید.
پیش از عبور از تقاطع صبر کنید تا چراغ سبز شود و تقاطع آزاد شود.
پس از توقف و انتظار تا آزادشدن تقاطع، اگر تابلویی خلاف این را به شما نگفت، می‌توانید با چراغ قرمز به راست گردش کنید. اگر از یک جاده‌ی یک‌طرفه به جاده‌ی دوطرفه می‌روید، می‌توانید با چراغ قرمز گردش به چپ کنید، اما باید اول کامل توقف کنید و منتظر بمانید تا مسیر آزاد شود.

چراغ و پیکان‌ها برای کمک به گردش وسایل نقلیه

چراغ‌های سبز چشمک‌زن و پیکان‌های سبز، رانندگانی را که قصد گردش به طرفین دارند راهنمایی می‌کنند.

چراغ سبز یا پیکان پیشرفته

وقتی با چراغ سبز چشمک‌زن یا پیکان به چپ سبز به ‌همراه چراغ قرمز مواجه می‌شوید، می‌توانید از باند مناسب مستقیم به حرکت ادامه دهید یا به چپ یا راست بپیچید. به این حالت چراغ سبز پیشرفته می‌گویند؛ چون ترافیک روبه‌رو هنوز پشت چراغ قرمز منتظرند.
عابرین پیاده نباید، تا وقتی که راهنمای عابرین پیاده به آن‌ها نگفته، از چراغ سبز چشمک‌زن عبور کنند.

گردش به چپ هم‌زمان

وقتی پیکان به ‌سمت راست سبز با چراغ قرمز نشان داده شده، می‌توانید، در باند گردش به چپ، به چپ بپیچید. وسایل نقلیه‌ی در جهت مخالف که قصد گردش به چپ دارند نیز می‌توانند گردش به چپ را انجام دهند؛ چون آن‌ها نیز با پیکان سبز به‌ سمت چپ مواجه هستند.

پس از پیکان به ‌سمت چپ سبز، پیکان زرد ممکن است نشان داده شود. یعنی چراغ سبز در یکی از مسیرها یا هر دو در حال روشن‌شدن است. گردش به چپ را آغاز نکنید. اگر می‌توانید به ‌شکل ایمن توقف کنید، این کار را انجام دهید؛ در غیر این صورت با احتیاط گردش خود را کامل کنید.

پس از سبزشدن چراغ نیز می‌توانید گردش به چپ کنید، اما فقط به این شرط که مسیر از عابرین پیاده و وسایل نقلیه خالی باشد. اگر وقتی داخل تقاطع هستید چراغ قرمز شد، هروقت ایمن بود گردش خود را کامل کنید.

عابرین پیاده تا وقتی که راهنمای عابرین به آن‌ها نگفته نباید از پیکان گردش به چپ سبز عبور کنند.

راهنماهای اولویت حمل‌ونقلی

در راهنماهای اولویت حمل‌ونقلی، عابرین پیاده و ترافیک عبوری باید حق تقدم را به وسایل حمل‌ونقل عمومی بدهند. راهنمای گرد روی چراغ راهنمایی و رانندگی معمولی است و یک خط سفید را در پس‌زمینه تاریک نشان می‌دهد. این به وسایل نقلیه‌ی حمل‌ونقل عمومی اجازه‌ی عبور، گردش به چپ یا راست را می‌دهد، درحالی‌که بقیه‌ی ترافیک عبوری در جهات مخالف پشت چراغ قرمزند.

گردش به چپ کاملاً محافظت‌شده

برخی تقاطع‌ها چراغهای راهنمایی و رانندگی جداگانه‌ای برای ترافیک گردش‌کننده به چپ و عبورومرور از تقاطع یا گردش به راست را دارند.
وقتی پیکان سبز به ‌سمت چپ برای کسانی که قصد گردش به چپ دارند ظاهر می‌شود، کسانی که قصد ادامه‌ی مسیر مستقیم یا گردش به راست را دارند با چراغ قرمز روبه‌رو می‌شوند. وقتی که پیکان سبز گردش به چپ را می‌بینید، باید از باند گردش به چپ استفاده کنید. ترافیک جهت مخالف نیز ممکن است هم‌زمان به چپ گردش کنند.

پس از پیکان گردش به چپ سبز، چراغ زرد فقط برای کسانی که قصد گردش به چپ دارند ظاهر می‌شود.

پس از چراغ زرد، چراغ قرمز فقط برای کسانی که قصد گردش به چپ دارند ظاهر می‌شود. افرادی که می‌خواهند مستقیم به مسیر ادامه دهند یا به راست گردش کنند با چراغ سبز یا پیکان‌های سبز مستقیم یا به راست مواجه می‌شوند.

در این تقاطع‌ها، پس از سبزشدن چراغ برای افرادی که مستقیم حرکت یا به راست گردش می‌کنند، شما به چپ گردش کنید. اگر وقتی که داخل تقاطع هستید چراغ زرد شد، گردش را با احتیاط تکمیل کنید.

چراغ قرمز چشمک‌زن

در چراغ‌های قرمز چشمک‌زن باید کاملاً توقف کنید. فقط وقتی ایمن است از تقاطع عبور کنید.

چراغ زرد چشمک‌زن

چراغ زرد چشمک‌زن به این معنی است که باید هنگام نزدیک شدن و عبور از تقاطع با احتیاط عمل کنید.

چراغ راهنمایی و رانندگی خاموش

در مواقع نبود برق، چراغ‌های راهنمایی و رانندگی در تقاطع‌ها کار نمی‌کنند. حق تقدم را به وسایل نقلیه‌ی داخل تقاطع و وسایل نقلیه‌ای که از سمت راستتان به تقاطع وارد می‌شوند بدهید. با احتیاط حرکت کنید و همان کاری را بکنید که در تقاطع‌های دارای تابلوی توقف در همه طرف انجام می‌دهید.

چراغ‌های تکی راهنمایی و رانندگی

چراغ تکی چراغ چشمک‌زنی است که روی تقاطع‌ها یا تابلوها یا اشیاء روی جاده نصب شده است.

چراغ تکی قرمز چشمک‌زن

چراغ تکی قرمز چشمک‌زن بالای تقاطع یا تابلوی توقف یعنی باید کاملاً توقف کنید. فقط وقتی از تقاطع عبور کنید که ایمن است.

چراغ تکی زرد چشمک‌زن

چراغ تکی زرد چشمک‌زن بالای تقاطع یا تابلوی توقف یا اشیاء روی جاده از شما می‌خواهد که با احتیاط رانندگی کنید.

خلاصه

در انتهای این بخش باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• رنگ و نمادهای مختلفی که روی چراغ‌های راهنمایی و رانندگی وجود دارند و معنی آن‌ها چیست.
• چطور در پیچ‌های با چراغ‌ سبز پیشرفته و پیکان گردش به طرفین انجام دهید.
• هنگام نزدیک‌شدن به چراغ قرمز یا کهربایی چشمک‌زن چطور به مسیر ادامه دهید.
• در مواقعی که چراغ‌ راهنمایی و رانندگی وجود ندارد چطور عمل کنید.

چراغ راهنمای عابران پیاده

چراغ راهنمای عابرین به عابرین پیاده کمک می‌کند تا از تقاطع‌های با چراغ راهنمایی و رانندگی عبور کنند. راهنمای عابرین پیاده نماد عابر در حرکت سفید است. نماد دست نارنجی ثابت یا چشمک‌زن به معنی ممنوعیت عبور عابرین از تقاطع است.

عابر پیاده‌ی مواجه‌شده با راهنمای در حرکت می‌تواند در مسیر راهنما از خیابان عبور کند. عابرین پیاده هنگام عبور از خیابان نسبت‌ به همه‌ی وسایل نقلیه حق تقدم دارند.
عابر پیاده در مواجهه با نماد دست ثابت یا چشمک‌زن نباید از خیابان عبور کند. عابرین پیاده‌ای که هنگام روشن‌شدن راهنمای دست داخل تقاطع هستند، باید هرچه سریع‌تر عبور کنند و به ناحیه‌ی ایمن برسند. عابرین پیاده هنگام عبور کماکان نسبت ‌به وسایل نقلیه حق تقدم دارند.

در تقاطع‌هایی با چراغ راهنمایی و رانندگی که راهنمای عابرین پیاده وجود ندارد، عابرین در مواجهه با چراغ سبز می‌توانند از خیابان عبور کنند. عابرین پیاده نباید در مواجهه با چراغ سبز چشمک‌زن یا پیکان سبز به‌ سمت چپ از خیابان عبور کنند.

راهنماهای عابرین پیاده در تقاطع‌ها

در مواقعی که دکمه‌ی تعبیه‌شده برای عابرین پیاده وجود دارد، عابر پیاده باید دکمه را فشار دهد تا نماد عابر در حرکت ظاهر شود. راهنماهای عابرین پیاده نسبت ‌به چراغ راهنمایی و رانندگی به افراد زمان بیشتری برای عبور می‌دهند. در خیابان‌های اصلی شلوغ، راهنمای عابرین در تقاطع‌ها به افراد اجازه می‌دهد به رانندگان که قصد عبور از خیابان را دارند راهنما بزنند و آن‌ها باید توقف کنند. راهنمای عابرین پیاده در تقاطع‌ها دارای یک یا چند محل عبور عابر پیاده، راهنمای عابر پیاده‌ی در حال حرکت یا ایستاده، دکمه برای عابرین پیاده و چراغ‌های راهنمای ترافیکی فقط در جاده‌های اصلی است. تابلوهای توقف ترافیک را در خطوط عابر پیاده‌ی کوچک و با ازدحام کمتر کنترل می‌کنند.
برای رانندگی درون تقاطع‌ها باید مشاهده کنید، از قوانین ترافیکی پیروی و از مهارت‌های رانندگی ایمن استفاده کنید. بخش رانندگی در تقاطع‌ها را نیز ببینید.

خلاصه

در انتهای این بخش باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• نمادهای روی راهنمای عابرین پیاده چه چیزی را نشان می‌دهند.
• راهنمای عابرین پیاده چیست و در مواجهه با آن‌ها باید چه کار کنید.

نشانه‌گذاری‌های جاده

نشانه‌گذاری‌های جاده با تابلوها و چراغ‌های راهنمایی و رانندگی جاده ترکیب می‌شوند تا اطلاعات مهمی را در مورد مسیر عبور ترافیک و جاهایی که اجازه‌ی حرکت دارید و جاهایی که اجازه‌ی حرکت ندارید به شما انتقال دهند. نشانه‌گذاری‌های جاده باندها را تقسیم می‌کنند، باندهای گردش را نشان می‌دهند، خطوط عابر پیاده را تشکیل می‌دهند، وجود اشیاء و موانع را هشدار می‌دهند و می‌گویند چه مواقعی عبور ایمن نیست.
خطوط زرد ترافیک‌ عبوری جهت‌های مخالف را از هم جدا می‌کنند. خطوط سفید ترافیک عبوری یک جهت را از هم جدا می‌کنند.

خط ممتد در سمت چپ باند حرکت یعنی سبقت‌گرفتن ایمن نیست. (سبقت نگیرید.)

خط‌چین در سمت چپ باند حرکت یعنی اگر مسیر آزاد است می‌توانید سبقت بگیرید. (اگر جلوتر خط‌چین مناسب برای تکمیل سبقت وجود دارد، سبقت بگیرید.)

خط‌چین‌هایی که عریض‌تر و نزدیک‌تر از خط‌چین‌های معمولی‌اند خطوط استمرار نامیده می‌شوند. وقتی خطوط استمرار را در سمت چپ خود می‌بینید، معمولاً یعنی باندی که در آن حرکت می‌کنید در حال اتمام یا خروج است و اگر قصد ادامه‌ی مسیر فعلی را دارید باید باند حرکتی را عوض کنید. خط استمرار در سمت راست به این معنی است که باند شما بدون تغییر ادامه پیدا می‌کند.

خط توقف خط تکی سفیدی روی جاده در تقاطع‌هاست. این خط جایی که باید توقف کنید را نشان می‌دهد. اگر روی جاده خط توقف وجود نداشت، در محل عابر پیاده‌ی نشانه‌گذاری‌شده یا نشده توقف کنید. اگر محل عبور عابر پیاده وجود نداشت، در لبه‌ی پیاده‌رو توقف کنید. اگر پیاده‌رو وجود نداشت، در لبه‌ی تقاطع توقف کنید.

محل عبور عابر پیاده با دو خط موازی سفید در مقطع خیابان نشانه‌گذاری شده است. با این حال، محل عبور عابرین همیشه در تقاطع‌ها نشانه‌گذاری نشده است. اگر خط توقف وجود نداشت، قبل از خط عبور عابرین پیاده توقف کنید. اگر خط عبور عابرین پیاده وجود نداشت، در لبه‌ی پیاده‌رو توقف کنید. اگر پیاده‌رو وجود نداشت، در لبه‌ی تقاطع توقف کنید.

پیکان سفید رنگ‌شده روی آسفالت به ‌معنی حرکت فقط در مسیر پیکان است.

محل عبور عابرین پیاده با تابلوهای مخصوص، چراغ‌های زرد و نشانه‌گذاری‌های روی جاده مشخص شده‌اند. محل عبور عابرین پیاده با دو خط دوبله‌ی سفیدرنگ روی جاده و یک علامت X روی هر باند حرکتی مشخص شده است.
رانندگان و دوچرخه‌سواران باید پیش از حرکت قبل از خط کاملاً توقف کنند و منتظر بمانند تا عابرین کاملاً از خیابان عبور کنند و مسیر آزاد شود.

دو خط ممتد روی آسفالت ترافیک را از اشیاء ثابت مانند پایه‌های پل یا جزایر سیمانی دور می‌کنند. همچنین برای هشدار روی اشیاء نشانه‌های زرد و آبی رنگ شده است.

خلاصه

در انتهای این بخش باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• نشانه‌گذاری‌های جاده چگونه برای کنترل ترافیک استفاده می‌شوند.
• از چه رنگ و نشانه‌های متنوعی برای نشان ‌‌دادن موارد مختلف استفاده شده است.

فصل ۱۵: حفظ گواهینامه‌ی رانندگی

گواهینامه‌ی رانندگی اونتاریو یک‌تکه است. کارت گواهینامه دارای عکس و امضای راننده است. همه‌ی رانندگان اونتاریو باید گواهینامه‌ی یک‌تکه‌ی رانندگی داشته باشند.
هر جایی که رانندگی می‌کنید، باید گواهینامه‌ی رانندگی همراهتان باشد.

تجدید گواهینامه‌ی رانندگی

فرم درخواست تجدید گواهینامه از طریق پست برای شما ارسال می‌شود. فرم را به یک مرکز خدمات اونتاریو در استان تحویل دهید. همه‌ی این مراکز به تجهیزات عکس‌برداری مجهزند. از شما خواسته می‌شود که فرم را امضا کنید، کارت شناسایی نشان دهید، هزینه را پرداخت کنید و سپس از شما عکس گرفته می‌شود. اگر درخواست و مدارک شما در حال بررسی باشد، همان‌جا یک گواهینامه‌ی موقت به شما می‌دهند و گواهینامه‌ی دائمتان را از طریق پست در آینده دریافت خواهید کرد. باید هروقت قصد رانندگی دارید این گواهینامه‌ی موقت را به‌ همراه داشته باشید و اگر پلیس از شما گواهینامه خواست، آن را ارائه دهید.
اگر موقع تجدید گواهینامه، فرمی برای شما پست نشد، با وزارت راه‌وترابری تماس بگیرید. اطمینان از داشتن گواهینامه‌ی رانندگی معتبر وظیفه‌ی شماست. می‌توانید گواهینامه‌ی خودرو یا موتورسیکلت را طی یک سال و بدون شرکت در هیچ آزمونی تجدید کنید.
اگر گواهینامه‌ی شما بیش از سه سال تعلیق، لغو یا از اعتبار ساقط شده باشد، باید دوباره برای گواهینامه‌ی اونتاریو درخواست دهید و همه‌ی الزامات گواهینامه‌ی کامل، شامل موفقیت در آزمون‌های موردنیاز را فراهم آورید.

رانندگان سالخورده‌ی ۰۸ ساله و بالاترگواهینامه‌گرفتن

اگر سن شما ۸۰ سال و بالاتر باشد، باید هر دو سال یک‌بار گواهینامه‌ی رانندگی خود را تعویض کنید. این فرایند تجدید به افراد مسن اجازه‌ی تحرک و استقلال طولانی‌تری می‌دهد و در عین حال باعث شناسایی رانندگان غیرمطمئن می‌شود تا اقدامات ضروری درباره‌ی آن‌ها انجام ‌شود.
باید تحت بازبینی گواهینامه‌ی رانندگی قرار گیرید، آزمون بینایی‌سنجی را بدهید و در کلاس آموزشی گروهی ۴۵ دقیقه‌ای و سپس پایش بدنی شرکت کنید. بخش پایش بدنی به ارزیابی بهتر تناسب لازم برای رانندگی به شما کمک می‌کند.
ممکن است مجبور شوید برای تجدید گواهینامه دوباره در آزمون شهری شرکت کنید یا اینکه بتوانید با ارائه‌ی مدارک پزشکی، بدون شرکت در آزمون شهری، گواهینامه‌تان را تعویض کنید. مشاور بهبود رانندگی در کلاس آموزشی گروهی در این مورد با شما صحبت خواهد کرد.
هیچ هزینه‌ای برای مراحل تجدید گواهینامه در نظر گرفته نشده است. فقط باید هزینه‌ی تجدید گواهینامه را بپردازید.
اطلاعات بیشتر در مورد مسائل مربوط‌ به رانندگان مسن را می‌توان در Ontario.ca/seniordriver یافت. همچنین می‌توانید به مرکز ارتباطات گواهینامه‌ی رانندگان و مجوز وسیله‌ی نقلیه با شماره (۴۱۶) ۲۳۵-۲۹۹۹ یا ۱-۸۰۰-۳۸۷-۳۴۴۵ تماس بگیرید.

افزایش سن چگونه روی توانایی رانندگی ایمن تأثیر می‌گذارد؟

• کاهش قدرت بینایی؛ مخصوصاً در شب
• مشکل در تشخیص فاصله و سرعت
• حرکات و بازه‌ی حرکات محدود
• زمان واکنش کندتر
• مشکل در تمرکز برای بازه‌ی زمانی طولانی
• راحت پرت‌شدن حواس
• نیاز به زمان بیشتر برای درک چیزهایی که می‌شنوید و می‌بینید
• استفاده‌ی بیشتر از داروهای بدون نسخه یا با نسخه‌ی پزشک که می‌تواند رانندگی شما را مختل کند.

برای ایمن‌تر کردن رانندگی چه کاری می‌توانید انجام دهید؟

سلامتی عامل کلیدی در توانایی رانندگی شماست. برای کمک به برآوردن الزامات رانندگی ایمن:

• برای اطمینان از اینکه داروهای کنونی و آتی روی توانایی شما تأثیر منفی ندارد با دکتر یا داروساز خود موضوع را بررسی کنید. داروهای بدون نیاز به نسخه و داروهای ترکیبی نیز می‌توانند روی توانایی رانندگی شما مؤثر باشند.
• موارد زیر را به دکتر خود گزارش دهید:
• تغییرات بینایی، تاری بدون دلیل و ندیدن برخی کلمات
• دردهای مداوم، مزمن یا شدید.
• اگر احساس درد دارید، رانندگی نکنید. درد توانایی تمرکزکردن شما را کاهش می‌دهد و حرکات پشت فرمان را محدود می‌کند.
• به ‌طور منظم بینایی و شنوایی خود را بررسی کنید. دید پیرامونی و درک عمیق در گذر زمان تحلیل می‌روند.
• دکتر می‌تواند برای بهبود انعطاف‌پذیری و حفظ قدرت، برنامه‌ی تمرینی به شما پیشنهاد دهد که توانایی رانندگی ایمنتان را بهبود بخشد.
• برای تجدید آگاهی خود از قوانین جاده و اعمال رانندگی ایمن، شرکت در دوره‌های رانندگی را مدنظر داشته باشید.

از خود بپرسید: رانندگی من چگونه است؟

این آزمون را انجام دهید و سؤالات زیر را از خود بپرسید:

• آیا تعداد فزاینده‌ای از اتفاقات نزدیک به تصادف را تجربه می‌کنم؟
• آیا مستقیماً باعث تصادفات جزئی شده‌ام؟
• آیا در حرکت مستقیم در تقاطع‌ها، قضاوت میزان فاصله یا دیدن عابرین پیاده، تابلوهای جاده یا دیگر وسایل نقلیه مشکل دارم؟
• آیا هنگام رانندگی مشکل عدم تمرکز دارم؟
• آیا در جاده‌های آشنا گم می‌شوم یا مسیر را اشتباهی می‌روم؟
• آیا در هماهنگ‌کردن حرکات دست و پا مشکل دارم؟
• آیا در بینایی، مخصوصاً در شب، مشکلی دارم؟
• آیا پشت فرمان مضطرب می‌شوم؟
• آیا رانندگان وسایل موتوری دیگر دائم برای من بوق می‌زنند؟
• آیا اعضای خانواده در مورد رانندگی من نگران هستند؟
• رانندگی چقدر برای من مهم است؟

پاسخ شما به این سؤالات می‌تواند در تصمیم‌گیری در مورد رانندگی کمک کند؛ اینکه به رانندگی ادامه دهید یا آن را به ساعات روز محدود کنید یا کلاً رانندگی نکنید. اگر یک یا چند مورد از موارد بالا را تجربه کرده‌اید و نگران توانایی رانندگی خود هستید، با دکتر یا اعضای خانواده صحبت کنید و نظر آن‌ها را نیز بپرسید.
در گروه آموزشی افراد مسن، شما بیشتر در مورد موضوعات مرتبط با ایمنی رانندگی افراد مسن یاد خواهید گرفت.

تأیید صلاحیت دوباره برای گرفتن گواهینامه‌ی رانندگی تدریجی

تحت برنامه‌ی گواهینامه‌ی تدریجی، رانندگان تازه‌کار (کلاس G1، G2، ۱M و ۲M) از طریق فرایند گواهینامه‌ی دومرحله‌ای و پس از گذراندن دوره‌ی تعیین‌شده برای هر سطح و قبولی در آزمون‌های شهری موردنیاز، گواهینامه‌تان را دریافت می‌کنند. به‌جز کلاس ۱M، رانندگان تازه‌کار برای تکمیل فرایند گواهینامه‌ی تدریجی به پنج سال زمان نیاز دارند. با این حال، اگر گواهینامه‌ی کلاس G1، G2 یا ۲M شما در حال منقضی‌شدن است و فرايند را تکمیل نکرده‌اید، می‌توانید با شرکت دوباره در همان کلاس و گذراندن آزمون‌ها و پرداخت هزینه‌ی گواهینامه‌ی پنج‌ساله، آن را دوباره دریافت کنید. این، تأیید صلاحیت دوباره نامیده می‌شود. پیش از انقضای گواهینامه، برای رانندگان کلاس‌های G1، G2 و ۲M اطلاعیه فرستاده می‌شود و گزینه‌های پیش‌روی آن‌ها شرح داده می‌شود. اگر فرایند گواهینامه‌ی تدریجی را تکمیل نکرده باشید یا پیش از انقضای گواهینامه‌ی کلاس G1، G2 یا ۲M اقدام نکرده باشید، گواهینامه‌ی رانندگی ندارید و باید دوباره برای گواهینامه‌ی سطح یک اقدام کنید.

تغییر نام و آدرس

باید در بازه‌ی شش‌روزه پس از تغییر اسم و آدرس خود به وزارت راه‌وترابری این تغییر را گزارش دهید.
هروقت آدرس خود را تغییر دهید، به گواهینامه‌ی جدید نیاز خواهید داشت. می‌توانید در وب‌سایت خدمات اونتاریو آدرس خود را تغییر دهید یا آدرس تغییریافته را به دفتر گواهینامه‌ی رانندگی و وسیله‌ی نقلیه ببرید، یا اینکه آن را برای وزارت راه‌وترابری به آدرس پستی، جعبه‌ی پستی ۹۲۰۰، کینگ‌استون، اونتاریو، K7L 5K4، ارسال کنید. وزارت گواهینامه‌ی‌ جدیدی برای شما می‌فرستد. وقتی گواهینامه‌ی جدید را دریافت کردید، گواهینامه‌ی قدیمی را از بین ببرید و هروقت رانندگی می‌کنید، گواهینامه‌ی جدید را به‌ همراه داشته باشید.
وقتی نام خود را تغییر می‌دهید، به گواهینامه جدیدی نیاز خواهید داشت. مدارک لازم (جدول این صفحه را ببینید) و گواهینامه‌ی فعلی خود را به دفتر گواهینامه‌ی رانندگی و خودرو ببرید. عکس جدیدی گرفته می‌شود. تا وقتی که گواهینامه‌ی دائم برای شما ارسال شود، گواهینامه‌ی موقت دریافت می‌کنید. هروقت رانندگی می‌کنید آن را به‌ همراه داشته باشید.
گرفتن گواهینامه‌ی جدید به‌ دلیل تغییر نام هزینه‌ای ندارد.
جدول زیر مدارک لازم برای تغییر نام روی گواهینامه را نشان می‌دهد.

قوانین گواهینامه‌ی رانندگی

انجام موارد زیر غیرقانونی است:

• گواهینامه را به یک نفر دیگر قرض دهید.
• اجازه دهید یک نفر دیگر از آن استفاده کند.
• از گواهینامه‌ی تغییریافته استفاده کنید.
• از گواهینامه‌ی دیگری به‌عنوان گواهینامه خود استفاده کنید.
• بیش از یک گواهینامه‌ی رانندگی اونتاریو داشته باشید.
• از گواهینامه‌ی جعلی استفاده کنید.

سیستم نمرات منفی

سیستم نمرات منفی رانندگان را به بهبود رفتار تشویق می‌کند و از مردم در مقابل رانندگانی که قصد سوءاستفاده از گواهینامه‌ی رانندگی دارند حفاظت می‌کند. نمرات منفی رانندگانی که مرتکب جرائم مرتبط با رانندگی می‌شوند در سوابق‌شان ثبت می‌شود. نمرات منفی تا دو سال پس از ارتکاب جرم در سوابق شما ثبت باقی می‌ماند. اگر نمرات منفی زیادی دریافت کنید، ممکن است گواهینامه‌تان‌ تعلیق شود.

رانندگان جدید؛ سیستم نمرات منفی برای رانندگان سطح یک و دو

دو نمره‌ی منفی یا بیشتر: نامه‌ی اخطاریه دریافت می‌کنید.

شش نمره‌ی منفی: ممکن است از شما خواسته شود در مصاحبه‌ای شرکت کنید و دلیل بیاورید که چرا نباید گواهینامه‌تان تعلیق شود. اگر در مصاحبه شرکت نکنید، ممکن است گواهینامه‌تان تعلیق شود.

نه نمره‌ی منفی یا بیشتر: گواهینامه‌تان از روزی که آن را به وزارت راه‌وترابری تحویل داده‌اید، به ‌مدت شصت روز تعلیق می‌شود. اگر نتوانید گواهینامه را تحویل دهید، ممکن است تا بیش از دو سال از رانندگی محروم شوید. پس از اتمام تعلیق، نمرات منفی در سوابق شما به چهار نمره کاهش پیدا می‌کند. هر نمره‌ی منفی اضافی می‌تواند دوباره شما را به مرحله‌ی مصاحبه بازگرداند. اگر دوباره به نه نمره‌ی منفی برسید، ممکن است گواهینامه‌ی شما تا شش ماه تعلیق شود.

به‌عنوان راننده‌ی سطح یک یا دو، اگر در بازه‌ی دوساله نه نمره‌ی منفی یا بیشتر در سوابق خود ثبت کنید، گواهینامه‌ی خود را از دست خواهید داد.

توجه

اگر راننده‌ی تازه‌کار باشید و مرتکب جرم مختص شرایط تازه‌کاران (جرمی که چهار نمره‌ی‌‌ منفی یا بیشتر داشته باشد و یا حکم دادگاهی تعلیق برای شما صادر شده باشد که باعث دریافت چهار نمره‌ی‌ منفی یا بیشتر شده باشد) شده باشید، جریمه‌ای‌ مناسب با سطح جرم ارتکابی از طریق تعلیق گواهینامه و تشدید مجازات رانندگان تازه‌کار را دریافت خواهید کرد. با این حال، نمرات منفی در سابقه‌ی شما صفر می‌شود و در سیستم نمرات منفی در آینده د رنظر گرفته نمی‌شود.

رانندگان با گواهینامه‌ی کامل؛ سیستم نمرات منفی برای رانندگان با گواهینامه‌ی کامل

شش نمره‌ی منفی

اخطاریه‌ای دریافت می‌کنید که توصیه می‌کند مهارت‌های رانندگی خود را بهبود ببخشید.

نه نمره‌ی منفی

ممکن است لازم باشد برای ارائه‌ی دلایلی مبنی‌بر اینکه چرا نباید گواهینامه‌تان تعلیق شود در مصاحبه شرکت کنید. ممکن است مجبور شوید دوباره در آزمون‌های رانندگی شرکت کنید. اگر در این آزمون قبول نشوید، ممکن است گواهینامه‌ی شما لغو شود. اگر نتوانید در مصاحبه شرکت کنید یا دلایل مناسب برای حفظ گواهینامه ارائه دهید، ممکن است گواهینامه‌تان تعلیق شود.

پانزده نمره‌ی منفی

گواهینامه‌تان از روزی که آن را به وزارت راه‌وترابری تحویل داده‌اید، تا سی روز تعلیق می‌شود. اگر نتوانید گواهینامه را به وزارت تحویل دهید، ممکن است تا دو سال گواهینامه‌ی خود را از دست دهید. پس از اتمام مدت تعلیق، تعداد نمرات ثبت‌شده در سوابق شما به هفت کاهش پیدا می‌کند. هر امتیاز منفی می‌تواند دوباره شما را به مرحله‌ی مصاحبه برگرداند. اگر دوباره به پانزده نمره‌ی منفی برسید، گواهینامه‌تان شش ماه تعلیق خواهد شد.

جدول جرائم

موارد زیر نمرات منفی در نظر گرفته ‌شده برای جرائم مختلف رانندگی‌اند.

هفت نمره‌ی منفی

• ترک محل تصادف
• عدم توجه و توقف برای پلیس

شش نمره‌ی منفی

• رانندگی بی‌دقت
• مسابقه‌‌دادن
• سرعتی بیش‌ از پنجاه کیلومتر بر ساعت بالاتر از محدودیت سرعت
• عدم توقف برای اتوبوس مدرسه

پنج نمره‌ی منفی

• راننده‌ی اتوبوس نتواند در تقاطع ریلی محافظت‌نشده توقف کند.

چهار نمره‌ی منفی

• سرعتی با ۳۰ تا ۴۹ کیلومتر بر ساعت بیش از محدودیت سرعت
• عدم رعایت فاصله‌ی طولی

سه نمره‌ی منفی

• سرعتی با ۱۶ تا ۲۹ کیلومتر بر ساعت بیش از محدودیت سرعت
• رانندگی در اطراف، زیر یا داخل مانع تقاطع ریلی
• رانندگی در حین در دست داشتن یا استفاده از وسایل ارتباطی بی‌سیم و وسایل سرگرم‌کننده یا درحال تماشای چیزی که ربطی به وظیفه‌ی رانندگی ندارد.
• عدم موفقیت در دادن حق تقدم
• عدم پیروی از تابلوی توقف، چراغ راهنمایی و رانندگی یا راهنمای عبور از تقاطع ریلی
• عدم پیروی از تابلوی توقف کنترل ترافیک
• عدم پیروی از تابلوی آهسته برانید کنترل ترافیک
• عدم پیروی از تابلوی توقف محل تقاطع مدرسه
• عدم پیروی از دستور مسیردهی افسر پلیس
• رانندگی در مسیر مخالف در جاده‌های تقسیم‌شده
• عدم گزارش تصادف به افسر پلیس
• رانندگی نامناسب در جاده‌هایی که باندها از هم جدا شده‌اند.
• شلوغ‌کردن صندلی راننده (با افراد)
• خلاف مسیر رفتن در جاده‌های یک‌‌طرفه
• رانندگی یا استفاده از وسیله‌ی نقلیه در جاده‌ی بسته‌شده
• قطع جاده‌ی تقسیم‌شده در جایی که تقاطع مناسب تعبیه نشده است.
• عدم کاهش سرعت و عبور از وسیله‌ی نقلیه اورژانسی متوقف‌شده
• عدم توقف در محل عبور عابرین پیاده
• ناتوانی در حرکت به باند دیگر و عبور از خودرو اورژانسی متوقف‌شده
• رانندگی با وسیله‌ی نقلیه‌ی مجهز به ردیاب راداری
• استفاده‌ی اشتباه از باند مخصوص وسایل نقلیه با سرنشین زیاد (HOV).

دو نمره‌ی منفی

• عدم تغییر چراغ‌های جلو به نور پایین
• بازکردن نامناسب در خودرو
• گردش‌های ممنوع
• بکسل و کشیدن بقیه؛ برای مثال روی سورتمه، دوچرخه و اسکیت
• ناتوانی در پیروی از تابلوها
• ناتوانی در به‌ اشتراک گذاری جاده
• گردش به راست نامناسب
• گردش به چپ نامناسب
• عدم استفاده از چراغ راهنمای خودرو
• رانندگی با سرعت پایین غیرضروری
• دنده‌عقب گرفتن در بزرگراه
• نبستن کمربند ایمنی راننده
• راننده از محکم‌بودن صندلی نوزاد اطمینان حاصل نکرده باشد.
• راننده از محکم‌بودن صندلی کودک اطمینان حاصل نکرده باشد.
• راننده از محکم‌بودن محل نشستن کودک اطمینان حاصل نکرده باشد.
• راننده از بستن کمربند ایمنی مسافرین زیر شانزده سال اطمینان حاصل نکرده باشد
• راننده از اشغال صندلی دارای کمربند ایمنی توسط مسافرین زیر شانزده سال اطمینان حاصل نکرده باشد.

دلایل دیگر ازدست دادن گواهینامه‌ی رانندگی

اونتاریو برای ارتقاء رانندگی ایمن اهالی استان قوانین سختگیرانه و محکمی در مورد رانندگی تحت‌تأثیر الکل و مواد مخدر، رانندگی بی‌احتیاط، رانندگی خطرآفرین، فرارکردن از دست پلیس یا از صحنه‌ی تصادف و غیره دارد. علاوه‌بر بازه‌ی زمانی تعلیق در نظر گرفته‌شده برای جرائم رانندگی، تحریم‌های دادگاهی می‌توانند سریعاً بالا برود و شامل جریمه‌های نقدی تا ده‌هاهزار دلار، هزینه‌های استقرار دوباره، محدودیت‌های گواهینامه‌ای، منع کامل حق رانندگی و حتی زندان شوند.

تعلیق‌ها

ممکن است به‌دلایل زیر نیز گواهینامه‌ی شما تعلیق شود:

• محرومیت‌های تشدیدشده
• غلظت صفر الکل خون (BAC) برای رانندگان جوان و تازه‌کار
• تعلیق پزشکی
• تعلیق‌های HTA احتیاطی
• تعلیق‌های HTA اجباری
• تعلیق گواهینامه‌ی رانندگان اداری (ADLS)
• تعلیق محدوده-هشدار
• تخلفات رانندگان تازه‌کار

محرومیت‌های تشدیدشده

اگر هرکدام از موارد زیر در بازه‌ای پنج‌ساله رخ داده باشند، محرومیت‌های تشدیدی برای رانندگان تازه‌کار در پی خواهند داشت:

• تکرار تخلفات محدودیت‌های در نظر گرفته‌شده برای رانندگان تازه‌کار
• هر محکومیت HTA برای چهار نمره‌ی منفی یا بیشتر
• تعلیق گواهینامه طبق حکم دادگاه.

محرومیت‌ها؛ رفتارهای خطرناک

خطر مرگ‌ومیر و صدمات جدی در تصادف وسایل نقلیه‌ای که سرعتی برابر با بیش از ۵۰ کیلومتر بر ساعت بالاتر از محدودیت اعمالی روی بزرگراه‌ها دارند، تقریباً پنج‌برابر است. افزایش خطر در جاده‌های با محدودیت سرعت پایین حتی از این هم بیشتر است. برای مثال، در جاده‌ای با محدودیت ۶۰ کیلومتر بر ساعت یا پایین‌تر، خطر مرگ‌ومیر و صدمات جدی تصادف وسایل نقلیه‌ای با سرعت بیش‌ از ۵۰ کیلومتر بر ساعت بالاتر از محدودیت سرعت پیشنهادی، هشت‌برابر بالاتر است.

انواع دیگر رانندگی خشونت‌آمیز شامل موارد زیر است:

• رانندگی با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت یا بیشتر بالاتر از محدودیت سرعت پیشنهادی
• رانندگی وسیله‌ی نقلیه به‌ شکلی که از سبقت‌گرفتن وسایل نقلیه‌ی دیگر جلوگیری کند
• مسدودکردن عمدی مسیر وسایل نقلیه‌ی دیگر
• مسابقه‌ی خیابانی
• رانندگی خطرآفرین

استفاده از سیستم نیترو-اکسید متصل به خودرو در بزرگراه‌ها ممنوع است.
برای اطلاعات بیشتر درباره‌ی قوانین، می‌توانید به Ontario.ca/laws مراجعه کنید.

محرومیت‌ها؛ رانندگی مخاطره‌آمیز

رانندگی مخاطره‌آمیز شامل رانندگی بدون توجه، بی‌احتیاط یا بدون در نظر گرفتن عاقلانه‌ی دیگر کاربران بزرگراه؛ رانندگی فردی که خود یا دیگر کاربران را با رانندگی خشونت‌آمیز یا بی‌احتیاط در خطر قرار داده است، می‌شود. اگر راننده‌ای به رانندگی بی‌احتیاط محکوم شود، ممکن است با محرومیت‌های جدی مواجه شود.

غلظت صفر الکل خون (BAC) برای رانندگان جوان و تازه‌کار

همه‌ی رانندگان ۲۱ ساله و جوان‌تر، صرف‌نظر از کلاس گواهینامه‌ای که دارند، باید حین رانندگی وسایل نقلیه سطح BAC صفر داشته باشند. در غیر این صورت، گواهینامه‌ی رانندگی آن‌ها ۲۴ ساعت تعلیق خواهد شد. اگر مجرم شناخته شوید، ممکن است مشمول پرداخت جریمه‌ی نقدی شوید و گواهینامه‌ی رانندگی شما تا حداقل سی روز تعلیق شود.

تعلیق پزشکی

همه‌ی پزشکان باید نام و آدرس افرادی که شانزده سال و بیشتر سن دارند و شرایط پزشکی‌ای دارند که روی توانایی آن‌ها در رانندگی ایمن تأثیر می‌گذارد (برای مثال سکته، بیماری قلبی یا سرگیجه) را گزارش کنند. پزشکان این اطلاعات را به وزارت راه‌وترابری گزارش می‌کنند و جای دیگری به این اطلاعات دسترسی نخواهند داشت. ممکن است تا وقتی که مدارک پزشکی جدید نشان دهد که بیماری شما خطری برای ایمنی‌تان ایجاد نمی‌کند، به‌ تعلیق درآید.

تعلیق‌های HTA اجباری

در شرایط زیر گواهینامه‌ی شما تعلیق می‌شود:

• اگر به دستور پلیس توجه نکنید و توقف نکنید. (حداقل برای پنج سال)
• وقتی که طبق حکم دادگاه جریمه‌ی ترافیکی نقدی را پرداخت نکنید.

تعلیق گواهینامه‌ی رانندگان اداری (ADLS)

در موارد زیر گواهینامه‌ی شما فوراً به ‌مدت سی روز تعلیق می‌شود:

• اگر غلظت الکل در خون شما بالاتر از ۸۰ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر خون (۰.۰۸) باشد.
• اگر از دادن نمونه‌ی تنفسی، مخاط دهانی یا ادرار خودداری کنید.
• اگر در مواقع الزام از طرف پلیس نتوانید آزمایش‌های فیزیکی یا ارزیابی مواد مخدر را انجام دهید.

این تعلیق‌ها در کنار جاده یا پاسگاه پلیس به ‌کار گرفته می‌شوند. این تعلیق‌ها از اتهامات کیفری یا پیگرد قانونی‌ای که ممکن است بعداً اتفاق افتد جدا هستند.

تعلیق محدوده‌ی هشدار

رانندگانی که میزان غلظت الکل خون آن‌ها در محدوده‌ی هشدار ۰.۰۵ تا ۰.۰۸ ثبت شده باشد، خطر بالقوه‌ای برای خود و دیگر کاربران جاده محسوب می‌شوند. اگر هنگام رانندگی با محدوده‌ی هشدار دستگیر شوید، همان‌جا کنار جاده گواهینامه‌ی رانندگی شما تعلیق می‌شود:

• اولین بار، سه روز
• دومین بار، هفت روز و شرکت در برنامه‌ی بازپروری آموزش الکل
• با هر بار تکرار، میزان جریمه‌ و تعلیق‌ها نیز افزایش می‌یابد.

تخلفات رانندگان تازه‌کار

رانندگانی که گواهینامه‌ی رانندگان تازه‌کار دارند باید از قوانین مختص کلاس گواهینامه‌ای خود پیروی کنند. اگر هر کدام از شرایط گرفتن تدریجی گواهینامه را نقض کنید، گواهینامه‌تان به‌ مدت سی روز تعلیق می‌شود. این تعلیق از وقتی که گواهینامه را تحویل دهید شروع می‌شود. اگر گواهینامه را تحویل ندهید، ممکن است تا دو سال گواهینامه‌ی خود را از دست بدهید.

گواهینامه‌تان لغو می‌شود:

• اگر در آزمون دوباره‌ی رانندگی قبول نشوید.
• اگر هزینه‌های استقرار دوباره یا جریمه‌های تعیین‌شده پس از تعلیق را پرداخت نکنید.
• اگر چکی که برای هزینه‌های گواهینامه نوشته‌اید از طرف بانک برگشت بخورد.
• اگر داوطلبانه گواهینامه‌ی رانندگی خود را به وزارت راه‌وترابری تحویل دهید، یا اینکه آن را به حوزه‌ی قضایی دیگری تحویل دهید.

تعلیق‌های ناشی از تخلفات جنایی

اولین باری که محکوم به تخلف کد تبه‌کاران شده باشید، گواهینامه‌تان یک سال تعلیق خواهد شد. تخلفات بیشتر منجر به افزایش جریمه به ممانعت رانندگی تا پایان عمر می‌شود. تخلفات این بخش تا حداقل ده سال در سابقه‌ی رانندگی شما باقی می‌مانند.

اگر مرتکب یکی از تخلفات کد تبه‌کاری زیر شده باشید، گواهینامه‌تان تعلیق خواهد شد:

• رانندگی یا در دست داشتن کنترل وسیله‌ی نقلیه، از جمله قایق، وقتی که BAC شما بیش از ۸۰ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر خون (۰.۰۸) باشد
• امتناع از دادن نمونه‌ی تنفسی برای سنجش سطح الکل خون
• امتناع از دادن نمونه تنفسی برای آزمایش کنار جاده
• ترک صحنه‌ی تصادف
• رانندگی خطرناک
• ایجاد مرگ یا صدمات بدنی به‌دلیل رانندگی خطرآفرین و خلافکارانه
• امتناع از توقف برای پلیس.

روش‌های بازپروری

چندین روش بازپروری وجود دارد. برنامه‌ی بازگشت به رانندگی برای همه‌ی رانندگان دارای تخلفات مربوط به کد تبه‌کاری الزامی است. رانندگان با بیش از یک محکومیت محدوده‌ی هشدار باید در برنامه‌ی پاکسازی الکل یا آموزش الکل شرکت کنند. اگر گواهینامه‌ی رانندگی‌تان به‌دلیل محکومیت کد تبه‌کاری تعلیق شده باشد، تا وقتی که برنامه‌های بازپروری را نگذرانده باشید، گواهینامه‌ی شما در حالت تعلیق باقی می‌ماند.

رانندگی تحت تعلیق

اگر گواهینامه‌تان تعلیق شده باشد، تحت هیچ شرایطی نباید رانندگی کنید. اگر در بازه‌ی تعلیق گواهینامه به‌دلیل تخلف HTA محکوم شناخته شوید، ممکن است تا چندهزار دلار جریمه شوید. ممکن است دادگاه شما را به حداکثر شش ماه حبس محکوم کند. شش ماه به تعلیق کنونی شما اضافه خواهد شد. اگر به ‌دلیل رانندگی در شرایطی که گواهینامه‌تان به ‌علت تخلف کد تبه‌کاری تعلیق شده گناه‌کار شناخته شوید، ممکن است تا ده‌هاهزار دلار جریمه‌ی نقدی شوید و به زندان محکوم شوید.

رانندگی در مواقع ممنوعیت

این یک دستور ممنوعیت تحت محکومیت کد تبه‌کاری است. اگر به نقض این دستور محکوم شوید، برای اولین تخلف تا یک سال و برای دفعات بعدی هرکدام تا دو سال از رانندگی تعلیق می‌شوید.

توقیف وسیله‌ی نقلیه

به‌ منظور کاهش رفتارهای خطرناک رانندگی تحت‌تأثیر مواد و در مواقع تعلیق، قوانین اونتاریو توقیف هفت‌روزه‌ی وسیله‌ی نقلیه را در شرایط زیر در نظر می‌گیرند:

• رانندگانی که به‌دلیل قانون ترافیک بزرگراه (HTA) تحت تعلیق گواهینامه‌اند.
• رانندگانی که دستگاه تست الکل تنفسی خواسته‌شده را حین رانندگی به‌همراه ندارند.
• همه‌ی رانندگانی که به ‌دلیل BAC بالای ۰.۰۸ دستگیر شده‌اند و از همراهی با افسر پلیس تحت کد تبه‌کاری کانادا خودداری می‌کنند.

اگر در بازه‌ای که گواهینامه‌تان به ‌دلیل کد تبه‌کاری تعلیق شده است حین رانندگی دستگیر شوید، وسیله‌ی نقلیه‌ای که با آن رانندگی می‌کردید تا حداقل ۴۵ روز توقیف می‌شود. توقیف وسیله، بدون توجه به اینکه وسیله از دوست یا خانواده قرض گرفته شده یا خودرو تجاری، کارفرما یا اجاره‌ای است، اعمال می‌شود. صاحب خودرو باید هزینه‌ی جرثقیل و پارکینگ را پیش از آزادشدن خودرو بپردازد.
برنامه‌ی توقیف وسایل نقلیه باعث می‌شود صاحبان وسایل نقلیه از اینکه افرادی که از خودروی آن‌ها استفاده می‌کنند تعلیق نشده باشند اطمینان حاصل کنند. افرادی که وسایل نقلیه‌ی خود را قرض یا اجاره می‌دهند می‌توانند به ‌شکل آنلاین یا با تماس تلفنی صلاحیت گواهینامه‌ی رانندگی افراد را بررسی کنند. همچنین می‌توانید در مراکز خدماتی اونتاریو خلاصه‌ی‌ رانندگی افراد را دریافت کنید. بررسی هر گواهینامه هزینه‌ای جزئی دارد.

رانندگی تحت‌تأثیر مواد

وقتی توانایی رانندگی شما به ‌دلیل مصرف مواد مخدر یا الکل مختل شده باشد، رانندگی در کانادا جرم محسوب می‌شود. نیازی نیست که وسیله‌ی نقلیه حتماً در حال حرکت باشد؛ حتی اگر در این حالت فقط پشت فرمان نشسته باشید و خودرو در حال حرکت نباشد نیز شما مشمول جریمه خواهید بود.

در شرایطی که تأثیر مواد مخدر یا الکل یا ترکیبی از این دو وجود دارد، افسر پلیس می‌تواند موارد زیر را از شما بخواهد:

• نمونه‌ی تنفسی بدهید.
• آزمون هوشیاری استاندارد فیزیکی انجام دهید.
• آزمایش تشخیص مواد مخدر بدهید.
• نمونه‌ی مخاط دهانی، ادرار یا خون برای بررسی تحویل دهید.

اگر هرکدام از این‌ها را انجام ندهید یا از انجام آن امتناع کنید، تحت کد تبه‌کاری جریمه خواهید شد.
اگر سن شما ۲۱ سال و کمتر است نباید پس از مصرف الکل اقدام به رانندگی کنید. سطح الکل خون باید صفر باشد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد روش‌های رانندگی تحت تأثیر در اونتاریو، لطفا وب‌سایت وزارت راه‌وترابری را ببینید: www.mti.gov.on.ca/english/safety/impaired-driving.shtml.

الکل

پلیس می‌تواند هر راننده‌ای را برای بررسی نیاز او به آزمایش الکل و مواد مخدر متوقف کند. همچنین ممکن است کنار جاده بررسی را انجام دهند. وقتی پلیس شما را متوقف می‌کند، ممکن است ازتان بخواهد داخل یک دستگاه برای آزمایش الکل تنفس بدمید یا اینکه از وسایل اندازه‌گیری در محل یا آزمایش‌های هوشیاری فیزیکی استفاده کنید.
اگر نتوانید نمونه‌ی تنفسی به افسر پلیس بدهید یا شرایط به‌گونه‌ای باشد که امکان گرفتن نمونه‌ی تنفسی وجود نداشته باشد، افسر پلیس می‌تواند از شما نمونه‌ی خون بگیرد. همچنین ممکن است افسر نمونه‌ی خون، بزاق و ادرار از راننده بگیرد. اگر از انجام هرکدام از موارد خواسته‌شده سرپیچی کنید، تحت کد متخلفین جریمه خواهید شد.

داروها (مواد مخدر)

کد متخلفین و دستورالعمل HTA روی رانندگانی که تحت‌تأثیر الکل و مواد مخدر هستند اعمال می‌شوند. وقتی احتمال تأثیر مواد مخدر یا ترکیبی از الکل و مواد مخدر وجود دارد، پلیس می‌تواند از راننده بخواهد آزمایش‌های فیزیکی برای تشخیص میزان تأثیر مواد و ارزیابی مواد مخدر را انجام دهد و سپس از راننده نمونه‌ی خون، براق یا ادرار بخواهد. اگر نتوانید نمونه‌ها را فراهم کنید یا از انجام آزمایش‌ها سرپیچی کنید، تحت کد متخلفین جریمه خواهید شد.
فقط مواد غیرقانونی مانند ماریجوانا و کوکایین مشکل‌ساز نیستند؛ برخی داروهایی که ممکن است دکترتان برای شما تجویز کرده باشد یا برخی داروهای بدون نسخه نیز می‌توانند روی رانندگی شما تأثیرگذار باشند. چند نکته که باید به خاطر بسپارید:

• اگر از داروهای تجویزشده یا آمپول حساسیت استفاده می‌کنید، از دکتر خود در مورد اثرات جانبی آن مانند سرگیجه، تاری دید، حالت تهوع یا خستگی مفرط که می‌توانند روی توانایی رانندگی‌تان اثر بگذارند، سؤال کنید.
• اطلاعات روی بسته هر داروی بدون نسخه‌ای، ازجمله قرص‌های سرماخوردگی، آلرژی، مسکن و رژیمی را بخوانید.
• داروها و هر میزانی از الکل می‌توانند اثرات خطرناکی داشته باشند و حتی تا چند روز پس از مصرف نیز اثر خود را باقی بگذارند.
• شانسی عمل نکنید، از دکتر یا داروساز خود سؤال کنید.

پیامدهای رانندگی تحت‌تأثیر مواد را درنظر بگیرید

اونتاریو یکی از سخت‌گیرانه‌ترین روش‌ها در مقابله با رانندگی تحت‌تأثیر مواد و الکل را در آمریکای شمالی دارد که طبق قانون شامل تعلیق گواهینامه، جریمه‌های سنگین، ‌توقیف وسیله‌ی نقلیه، آموزش اجباری در مورد الکل و برنامه‌های بازپروری، و برنامه‌ی توقیف رانندگی می‌شوند. بسته به تعداد تخلفات قبلی، ممکن است تا پنجاه‌هزار دلار جریمه شوید، مدتی زندانی شوید یا گواهینامه‌ی رانندگی‌تان را برای همیشه از دست بدهید.
برای رانندگی تحت‌تأثیری که باعث صدمه یا مرگ شود جرائم سنگین‌تری وجود دارد. اگر هنگام رانندگی تحت‌تأثیر مواد باعث صدمه‌ی بدنی شوید، ممکن است تا چهارده سال زندانی شوید. رانندگی ناهوشیارِ منجر به مرگ ممکن است به حبس ابد ختم شود.
اگر الکل بنوشید و رانندگی کنید ممکن است صدمات شدیدی ببینید یا باعث صدمه و خسارت جدی برای دیگران شوید. شرکت بیمه ممکن است هزینه‌های پزشکی و بازیابی خودتان، یا هزینه‌های خسارتی را که به خودرو یا وسیله‌ی نقلیه دیگران وارد کرده‌اید پرداخت نکند. هزینه‌های بیمه‌ای ممکن است به‌ شکل چشم‌گیری افزایش یابد. ممکن است لازم باشد هزینه‌های قانونی بسیار دیگری از این قبیل نیز پرداخت کنید.
اگر برای کارتان نیازمند رانندگی باشید، تعلیق گواهینامه می‌تواند به‌ معنی ازدست دادن شغل باشد.

مصاحبه‌ی بهبود راننده

برنامه‌های درمانی دیگر برای رانندگانی است که مرتکب تخلفات مرتبط با کد متخلفین غیرمرتبط با الکل ‌و رانندگی شده‌اند و پیش از آن تخلف مربوط‌ به الکل نداشته‌اند. این رانندگان باید در مصاحبه‌ی بهبود رانندگان وزارت راه‌وترابری شرکت کنند.
اگر تا وقتی که تعلیق کد متخلفین شما منقضی نشده مصاحبه‌ی بهبود رانندگان را تکمیل نکرده باشید، گواهینامه‌ی رانندگی‌تان تا تکمیل برنامه‌های درمانی تعلیق خواهد شد.
این برنامه برای ساکنین اونتاریو که متهم به هرگونه تخلف کد متخلفین در هر استان دیگر کانادا، یا تخلفات مشابه در ایالت میشیگان و نیویورک شده‌اند و همینطور رانندگان خارج از استان که در اونتاریو این جرائم را مرتکب شده باشند، اعمال می‌شود.

خلاصه

در انتهای این بخش، باید موارد زیر را یاد گرفته باشید:

• مسئولیتتان برای نگهداری گواهینامه‌ی معتبر با اطلاعات صحیح‌ و به‌روز
• چگونگی عملکرد سیستم نمرات منفی برای رانندگان جدید و رانندگان با گواهینامه‌ی کامل
• تخلفات رانندگی‌ای که منجر به ثبت نمره‌ی منفی می‌شوند.
• شرایط معمولی که ممکن است گواهینامه‌ی شما تعلیق یا بی‌اعتبار شود.
• الکل و مواد مخدر و داروها چگونه روی توانایی رانندگی شما تأثیر می‌گذارند.
• پیامدهایی که تعلیق گواهینامه در پی خواهد داشت؛ از جمله هزینه‌های بازگرداندن دوباره، هزینه‌های درمانی، تعلیق گواهینامه، توقیف وسیله‌ی نقلیه و زندان.

فصل ۱۶: وسیله‌ی نقلیه‌ی شما

همه‌ی خودروها در جاده‌های اونتاریو باید ثبت، بیمه و نگه‌داری مناسب داشته باشند تا با استانداردهای اولیه‌ی مشخص‌شده مطابقت داشته باشند. اگر صاحب یک وسیله‌ی نقلیه باشید، شما مسئول اطمینان از داشتن الزامات موردنیاز هستید. افرادی که وسایل نقلیه را خریدوفروش می‌کنند نیز مسئولیت‌های مشخصی دارند.

نگه‌داری وسیله‌ی نقلیه

رانندگی با وسیله‌ی نقلیه‌ای که شرایط خطرناکی دارد غیرقانونی است. اما حفظ و نگه‌داری وسیله‌ی نقلیه از نقطه‌ نظر اقتصادی نیز عاقلانه به ‌نظر می‌رسد: می‌تواند به‌ معنی وضعیت بهتر مسافت پیموده‌شده به‌ ازای سوخت باشد و هنگام فروش، آن را با قیمت بهتری می‌توانید بفروشید. نگه‌داری وسیله‌ی نقلیه‌ همچنین به حفاظت از محیط‌زیست نیز کمک می‌کند.
افسر پلیس یا بازرس وزارت راه‌وترابری می‌تواند در هر لحظه وسیله‌ی نقلیه، تجهیزات آن و هر تریلری را که به آن متصل است بازرسی کند. اگر وسیله‌ی نقلیه ناامن تشخیص داده شود، ممکن است تا برطرف کردن مشکل از جاده خارج شود.
عادات رانندگی‌ای که در ادامه می‌آید و نگه‌داری‌های منظم می‌تواند وسیله‌ی نقلیه شما را مناسب و ایمن نگه دارد.

عادات رانندگی

عادات رانندگی کارهایی‌اند که هنگام راندن وسیله‌ی نقلیه می‌توانید انجام دهید. اگر مشکل یا نقص فنی را حس کردید، اقدام یا بررسی بیشتر را، از جمله بازرسی و تعمیر توسط مکانیک، باید در نظر بگیرید. راهنمای وسایل نقلیه گاهی حاوی اطلاعات جزئی در مورد پیداکردن اجزای مختلف و چگونگی برطرف‌کردن مشکلات جزئی است.

وقتی به نزدیکی وسیله‌ی نقلیه‌تان می‌آیید به‌دنبال نشانه‌های زیر باشید:

• صدمه‌ی تازه
• نشت مایعات زیر خودرو
• لاستیک کم‌باد یا پنچر
• در، کاپوت، صندوق و یا درپوش سوخت نیمه‌باز
• باری که به ‌درستی محکم نشده
• یخ، برف یا گردوخاکی که ممکن است سیستم نوردهی، فرمان‌گیری یا دید راننده را مختل کند یا برای دیگر رانندگان وسایل نقلیه‌ی موتوری عبوری از کنار شما مشکل ایجاد کند.

روی صندلی راننده و پیش از رانندگی، به ‌دنبال این نشانه‌ها باشید:

• دید بدون مشکل در اطراف وسیله‌ی نقلیه
• لامپ‌های سوخته یا ضعیف‌شده‌ی جلو
• روشن‌شدن چراغ‌های هشدار داخل داشبورد هنگام روشن‌کردن وسیله‌ی نقلیه و سپس خاموش‌شدن آن‌ها
• اشیاء سرگردان داخل وسیله‌ی نقلیه
• هنگام رانندگی، مراقب این موارد باشید:
• صدای غیرمعمول موتور یا اگزوز
• صدای جیغ یا ساییدگی هنگام ترمزگرفتن
• روشن‌شدن چراغ‌های هشدار داشبورد
• موقع برنامه‌ریزی سفر طولانی‌تر، بررسی جزئی‌تری را شامل موارد زیر انجام دهید:
• سطح مایع شوینده و پاک‌کننده‌ی شیشه‌ها
• فشار، شرایط و ساییدگی لاستیک‌ها
• کارکردین همه‌ چراغ‌ها
• زیر کاپوت، وقتی که موتور سرد است؛ سطح روغن خنک‌کننده، نقص واضح در تسمه‌ها، شیلنگ‌ها و نشتی‌های احتمالی را بررسی کنید. برای آگاهی از چگونگی بررسی اجزای مختلف، از دفترچه‌ی راهنمای خودرو استفاده کنید.
• بررسی خودرو را به یک مکانیک معتبر بسپارید.

نگه‌داری منظم

به منظور استفاده‌ی مناسب از وسیله‌ی نقلیه، سازندگان خودرو معمولاً برنامه‌ریزی را برای نگه‌داری سرویس منظم تنظیم می‌کنند. برنامه‌ریزی معمولاً براساس میزان مسافت طی‌شده یا فواصل زمانی استفاده از خودرو (هرکدام زودتر سر برسد) انجام می‌شود. اطلاعات بیشتر را می‌توان در دفترچه‌ی راهنمای خودرو پیدا کرد. سرویس منظم معمولاً شامل تعویض روغن و فیلتر، بررسی و تعویض دیگر مایعات، تعویض فیلتر هوا و فیلتر سوخت، چرخش لاستیک‌ها و بررسی ترمزهاست. سرویس‌های مکانیکی عمده، مانند تنظیم موتور و تنظیم تسمه‌تایم نیز معمولاً باید به ‌صورت دوره‌ای انجام شود.

نگه‌داری در زمستان

وسیله‌ی نقلیه‌ای که به ‌خوبی سرویس شده معمولاً در هر شرایط آب‌وهوایی به‌ راحتی روشن می‌شود.
تجهیزات اضطراری را با خود به‌ همراه داشته باشید. این تجهیزات باید شامل موارد زیر باشد:

• بیل
• کابل بوستر
• شعله‌های اضطراری یا چراغ‌های هشداردهنده
• پتو
• یک زنجیر برای بکسل‌کردن

در زمستان همیشه مایع شیشه‌پاک‌کن اضافی همراه‌ داشته باشید تا هر وقت نیاز بود ظرف نگه‌دارنده‌اش را پر کنید.
سیستم اگزوز ناقص، مخصوصاً در زمستان که عموماً رانندگان با شیشه‌های بسته رانندگی می‌کنند، می‌تواند خطر زیادی به‌ وجود آورد. اگر صدای اگزوز زیاد شده یا خس‌خس می‌کند، تعمیرش کنید.

لاستیک‌ها

نوع لاستیک و روش تولید آن در کشش ایجادکردن، مسافت پیموده‌شده و ایمنی مناسب اهمیت دارد. این نکات را حین خرید یا تعویض لاستیک‌ها به ‌یاد داشته باشید. همچنین دفترچه‌ی راهنمای وسیله‌ی نقلیه یا راهنمای تولیدکننده‌ی لاستیک‌ها را برای دیدن راهنمایی‌ها و توصیه‌ها مطالعه کنید.
لاستیک‌ها باید با استانداردهای توصیف‌شده در قانون ایمنی وسایل نقلیه‌ی موتوری کانادا هم‌خوانی داشته باشند. لاستیک‌ها با افزایش طول عمر، حتی اگر استفاده هم نشوند، فرسوده می‌شوند. کشش لاستیک‌های قدیمی کم می‌شود، بیشتر در معرض بریدگی‌اند و ممکن است هنگام استفاده ناگهان از بین بروند. لاستیک‌ها نباید بیش از ۱۰ سال عمر داشته باشند.

• وقتی که عمق عاج لاستیک کمتر از ۱.۵ میلی‌متر است یا وقتی که نشانگرهای عاج به جاده می‌رسد، آن را تعویض کنید. صاحبان وسایل نقلیه‌ای که بیش از ۴۵۰۰ کیلوگرم وزن دارند، باید لاستیک‌های جلو را وقتی که عاج آن‌ها کمتر از سه میلی‌متر است، تعویض کنند.
• لاستیک‌های دارای گره، خوردگی، ساییدگی، بیرون‌زدگی سیم‌ها یا با عاج‌های ساییده‌شده و برش‌های عرضی که سیم‌ها را بیرون می‌زنند را تعویض کنید.
• هیچ‌کدام از لاستیک‌های روی وسیله‌ی نقلیه نباید از حداقل اندازه‌ای که سازنده مشخص کرده کوچک‌تر باشند. همچنین نباید آنقدر بزرگ باشد که با خودرو تماس داشته باشند یا روی عملکرد ایمن آن تأثیر بگذارند.
• باید از لاستیک‌های مشابه برای هر چهار چرخ خودرو استفاده کنید.
• برای ایجاد کشش خوب در فصل زمستان، پیشنهاد می‌شود که وسیله‌ی نقلیه‌تان را به چهار لاستیک زمستانی یا لاستیک‌های مخصوص همه‌ی شرایط آب‌وهوایی با ساییدگی یکسان مجهز کنید.
• اگر در شمال اونتاریو زندگی می‌کنید، قانوناً می‌توانید از لاستیک‌های میخ‌دار استفاده کنید.
• لاستیک‌های استفاده‌شده مشکل بزرگی برای محیط‌زیست‌ هستند. نگه‌داری مناسب طول زمان استفاده از لاستیک را افزایش می‌دهد و فرسایش آن را به تعویق می‌اندازد. نکاتی برای حفظ عاج‌های بلند: فشار هوا را مناسب نگه دارید؛ ساییدگی لاستیک‌ها را بررسی کنید؛ به ‌شکل منظم لاستیک‌ها را با هم جابه‌جا کنید و عادات مناسب رانندگی را انجام دهید.

ثبت و بیمه‌ی وسیله‌ی نقلیه

بیمه‌ی خودکار؛ این یک قانون است!

اونتاریو برنامه‌ی بیمه‌ی اجباری دارد؛ یعنی هر وسیله‌ی نقلیه‌ی ثبت‌شده در استان باید بیمه شده باشد.
پیش از اینکه بتوانید وسیله‌ی نقلیه را ثبت کنید یا ثبت خودرو را تجدید کنید، باید شواهد کافی مبنی‌بر بیمه‌بودن وسیله‌ی نقلیه ارائه دهید. کمیته‌ی خدمات مالی اونتاریو (FSCO) بیمه را در اونتاریو تنظیم می‌کند. برای اطلاعات بیشتر در مورد بیمه‌ی خودکار وب‌سایت FSCO را ببینید.

ثبت

ثبت وسیله‌ی نقلیه شامل پلاک و مجوز استفاده از خودرو می‌شود.
گواهینامه‌های اونتاریو بر پایه‌ی سیستم ثبت پلاک به‌ نام صاحب است؛ یعنی پلاک خودرو با صاحب آن تغییر می‌کند نه با خود وسیله‌ی نقلیه. وقتی که وسیله‌ی نقلیه‌تان را بفروشید یا تعویض کنید، باید پلاک خود را بردارید.
اگر نخواهید روی وسیله‌ی نقلیه‌ی دیگری از آن استفاده کنید، باید پلاک خود را به مراکز خدمات اونتاریو تحویل دهید.
بیشتر درمورد خرید، فروش و ثبت خودرو یاد بگیرید.

ساکنین جدید

ساکنین جدید اونتاریو سی روز فرصت دارند تا وسایل نقلیه‌ی خود را ثبت کنند. برای دریافت مجوز و پلاک‌های اونتاریو، به مراکز خدمات اونتاریو بروید. باید موارد زیر را به ‌همراه داشته باشید:

• گواهی ایمنی استاندارد
• مدرک بیمه
• فرم‌های واردکردن وسیله‌ی نقلیه، در مواردی که وسیله‌ی نقلیه‌ی خود را از کشور دیگری وارد کرده باشید.
• مجوز خودرو یا سند مالکیت، از جایی که قبلاً در آن زندگی می‌کرده‌اید.

از خود درمقابل کلاهبرداری بیمه‌ی خودکار محافظت کنید

رانندگان اونتاریو می‌توانند با هوشیاری جلوی کلاهبردارانی را که از سیستم بیمه‌ی خودروها سوءاستفاده می‌کنند بگیرند. این موارد را در ذهن داشته باشید تا از کلاهبرداری بیمه‌ی خودکار در امان باشید.

هنگام خرید بیمه‌ی خودکار:

• از یک شرکت، آژانس یا کارگزاری بیمه استفاده کنید. کمیته‌ی خدمات مالی اونتاریو (FSCO)، آژانس وزارت مالیات، بیمه در اونتاریو را تنظیم می‌کند. برای اینکه ببینید آیا یک شرکت یا آژانس در لیست آن‌ها وجود دارد، وب‌سایت FSCO را بررسی کنید. کارگزاری‌های رسمی بیمه‌ی اونتاریو (RIBO) بدنه‌ی خودتنظیم کارگزاری‌های بیمه‌ی اونتاریو هستند. برای دیدن لیست کارگزاری‌های رسمی، وب‌سایت RIBO را بررسی کنید.

پس از تصادف:

• تا جای ممکن اطلاعات جمع‌آوری کنید. از صحنه‌ی تصادف عکس بگیرید. نام، آدرس، شماره‌ی تلفن، شماره‌ی پلاک و شماره‌ی گواهینامه‌ی راننده و اطلاعات بیمه‌ی همه‌ی افراد درگیر در تصادف، ازجمله مسافران خودرو(های) دیگر را بگیرید.
• به معرف‌ها مشکوک باشید. مراقب باشید که برای حمل خودرو توسط کامیون کشنده به یک تعمیرگاه خاص، دیدن وکیل، افراد غیررسمی یا مراکز درمانی به شما فشار نیاورند و پولی پیشنهاد نکنند.
• پیش از رسیدن خدمات یا فوریت‌های پزشکی مربوط‌ به تصادف، فرم‌های خالی را امضا نکنید.
• جزئیات قبوض درمانی و تعمیرات مربوط ‌به تصادف را برای هر کالا و خدماتی درخواست کنید و بادقت آن‌ها را بررسی کنید.
• برای اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی تشخیص، گزارش و پرهیز از کلاهبرداری بیمه‌ی خودکار وب‌سایت کمیته‌ی خدمات مالی اونتاریو (FSCO) را ببینید.

بکسل

این بخش اطلاعات لازم برای کشیدن تریلر پشت خودرو، ون یا کامیون‌های کوچک در اونتاریو را به شما می‌دهد. این اطلاعات شامل مجوز و ثبت‌های موردنیاز، اندازه و مشخصات تریلر و همین‌طور نکات ایمنی لازم هنگام کشیدن تریلر است.
پیش از اینکه سعی کنید تریلری را بکشید، اندازه، قدرت و شرایط وسیله‌ی نقلیه خود را در نظر بگیرید. مطمئن شوید توانایی کشیدن تریلر و باری را که قصد دارید روی تریلر بگذارید داشته باشد؛ همچنین تریلر و میله‌ی اتصالی همه‌ی الزامات توصیف‌شده در این بخش را دارا باشند.
کشیدن تریلر چالش‌های منحصربه‌فردی برای رانندگان به‌وجود می‌آورد. تقریباً نیمی از تصادفات گزارش‌شده هنگام یدک‌کشیدن تریلر تفریحی، تصادفات تک‌خودرویی بوده‌اند. بیست‌درصد دیگر مربوط ‌به تصادفات از عقب می‌شود. در تصادفاتی که مشخص شده اشتباه راننده باعث تصادف شده است، حدود سی‌درصد از کل رانندگان کنترل وسیله‌ی نقلیه‌ی خود را از دست داده‌اند.

مجوز و گواهینامه

برای کشیدن تریلری با وزن خالص بیش از ۴۶۰۰ کیلوگرم باید گواهینامه‌ی رانندگی معتبر کلاس G1، G2 یا G3 یا کلاس بالاتر را داشته باشید. اگر تریلر شما، به ‌همراه بار روی آن، وزنی بیش از میزان مشخص‌شده در قانون ترافیک بزرگراه داشته باشد، باید گواهینامه‌ای با کلاس بالاتر یا مجوز حمل بار اضافه داشته باشید. مجوزهای حمل بار اضافه در برخی مراکز خدمات اونتاریو در دسترس‌اند.
کشیدن بیش از یک تریلر پشت وسایل نقلیه‌ی غیرتجاری غیرقانونی است.

ثبت تریلر

تریلر وسیله‌ی نقلیه‌ای جدا در نظر گرفته می‌شود. پیش از اینکه یکی از آن‌ها را بکشید، باید در مرکز خدمات اونتاریو آن را ثبت کنید و هزینه‌های ثبت آن را بپردازید. وقتی تریلر خود را ثبت کردید پلاک و مجوز معتبر برای آن دریافت خواهید کرد. شماره‌ی پلاک را انتهای تریلر و جایی که به‌ خوبی دیده شود نصب کنید. همیشه مجوز یا کپی آن را برای نشان‌دادن به افسر پلیس به ‌همراه داشته باشید.

مطمئن شوید تریلر شما در وضعیت مناسبی است

تریلر شما باید در شرایط عملکردی ایمن باشد. اگر نباشد، افسر پلیس ممکن است آن را از جاده خارج کند و تا وقتی که عملکرد ایمن نداشته باشد اجازه‌ی استفاده از آن را ندهد.

ترمزها

اگر وزن خالص وسیله‌ی نقلیه‌ی شما به‌ همراه بار ۱۳۶۰ کیلوگرم یا بیشتر است، باید ترمزهایی داشته باشید که قدرت کافی برای نگه‌داشتن و متوقف‌کردن تریلر را داشته باشد.

چراغ‌ها

تریلر شما باید موارد زیر را داشته باشد:

• چراغ سفید روی پلاک
• چراغ عقب قرمز
• دو بازتاب‌دهنده‌ی قرمز در دو انتهای تریلر که تا حد امکان از هم فاصله داشته باشند.
• اگر تریلر شما از ۲.۰۵ متر عریض‌تر است، باید موارد زیر را نیز داشته باشد:
• دو چراغ شفاف زرد، هر کدام در دو طرف جلوی تریلر، تا حد ممکن از هم فاصله داشته باشند تا رانندگانی که به شما نزدیک می‌شوند عرض تریلر را متوجه شوند.
• دو چراغ شفاف قرمز، یا بازتاب‌دهنده، هر کدام در دو طرف پشت تریلر، تا حد ممکن از هم فاصله داشته باشند تا رانندگانی که از پشت به شما نزدیک می‌شوند عرض تریلر را متوجه شوند.